Χιροσίμα, ώρα 08.15

Το καλοκαίρι του 1945 η Ιαπωνία ήταν μια κατεστραμμένη και ταπεινωμένη χώρα. Ο άλλοτε κραταιός στόλος του Ειρηνικού είχε αποδεκατιστεί και η απόβαση των Αμερικάνων στην Οκινάουα είχε αποτελέσει την πιο απτή απόδειξη πως πλέον αυτό ο πόλεμος είχε χαθεί. Ο αυτοκράτορας, Χιροχίτο ζούσε βουβά το δράμα στο οποίο αυτός είχε υποβάλει τη χώρα του και έψαχνε λύση. Ο ιαπωνικός κώδικας (kokutai) δεν επέτρεψε απευθείας συνθηκολόγηση με τον εχθρό και προσπάθησε μέσω του Στάλιν να ενημερώσει τους Αμερικάνους πως είναι έτοιμος να παραδώσει τα όπλα. Ήξερε πως δεν έχει διαπραγματευτικά χαρτιά και ήθελε μια όσο γινόταν αξιοπρεπέστερη ειρήνη σε έναν πόλεμο που είχε χαθεί. Οι Ρώσοι ενημέρωσαν τον Τρούμαν πως η Ιαπωνία κατέρρευσε και ο Χιροχίτο είναι έτοιμος να συνθηκολογήσει. Έμοιαζε μια ιδανική εξέλιξη για τις ΗΠΑ αλλά περιέργως οι άνθρωποι του Στάλιν βρήκαν απέναντι τους «κλειστά αυτιά». Ο Τρουμάν τους διεμήνυσε πως δεν ενδιαφέρεται να μιλήσει με τους Ιάπωνες, έχει πάρει τις αποφάσεις του και σύντομα όλα θα τελείωναν. Η Ιαπωνία είχε χάσει αλλά όχι με τρόπο που να ικανοποιεί τον εγωισμό των Αμερικάνων για το «Περλ Χάρμπορ». Επιπλέον το «Manhattan Project» είχε στοιχίσει δύο δισεκατομμύρια δολάρια και ο Τρούμαν έπρεπε να δικαιολογήσει όλα αυτά τα έξοδα. Η βόμβα ήταν έτοιμη και έπρεπε να την χρησιμοποιήσει έστω και απέναντι σε έναν εχθρό που είχε ήδη ηττηθεί. Στις 26 Ιουλίου 1945 οι ΗΠΑ εκδίδουν τη δήλωση «Postdam» που είναι ένα τελεσίγραφο προς την Ιαπωνία. Ένα τελεσίγραφο που οι Αμερικάνοι γνωρίζουν εκ των προτέρων πως θα απορριφθεί. Οι στόχοι επιλέχθηκαν και η Χιροσίμα ήταν η πρώτη πόλη που θα ένιωθε τη δύναμη της ατομικής βόμβας. Χαρακτηρίστηκε «καλός στόχος» καθώς ήταν μια μεγάλη βιομηχανική πόλη (περίπου 350.000 κάτοικοι τότε), δεν είχε επηρεαστεί πολύ από τον πόλεμο και ήταν φτιαγμένη έτσι που η βόμβα θα της έκανε τεράστια ζημιά (λόφοι την περιτριγυρίζαν και θα κρατούσαν εντός τα κύματα από την έκρηξη). Η Αμερική ήθελε ένα εντυπωσιακό χτύπημα που θα κατέστρεφε όσο δυνατόν περισσότερα και η Χιροσίμα ήταν η ιδανική επιλογή. Όπως αποκαλύφθηκε αργότερα είχε προταθεί τόσο το Κιότο όσο και το Τόκιο. Το πρωινό της 6ης Αυγούστου 1945 από τη βάση στο νησί Τρίνιαν ένα Β-29 σηκώνεται και πετά πάνω από τη Χιροσίμα. Είναι ο «ιχνηλάτης» και αφού βλέπει πως ο καιρός είναι καλός, ανάβει το πράσινο φως για να ξεκινήσει το «Enola Gay» που κουβαλά τη βόμβα με το όνομα «Little Boy», μαζί με άλλα δύο Β-29 και ένα μικρό αεροσκάφος που θα εκτελέσει χρέη φωτογράφου του γεγονότος. Περίπου στις οκτώ το πρωί, τοπική ώρα, τα ιαπωνικά ραντάρ πιάνουν το μικρό σμήνος αλλά δεν δίνουν σημασία καθώς θεωρούν ότι τρία αεροπλάνα δεν μπορούν να απειλήσουν. Στις 8.15 το «Enola Gay», που έχει αποκοπεί από τα υπόλοιπα, είναι πάνω από την πόλη και ελευθερώνει το 60 κιλών «Little Boy». Η πτώση κρατά 43 δευτερόλεπτα και ενώ αρχικά στόχος ήταν μια γέφυρα τελικά η βόμβα κατευθύνεται, λόγω του αέρα, 250 μέτρα πιο πέρα προς μια κλινική. 580 μέτρα πάνω από την κλινική πυροδοτείται και ο πλανήτης ζει για π