Αυτός θα ‘ναι χώρος προσκυνήματος

Όταν έγραφα, στις 4 Οκτωβρίου, ότι το «σπίτι» που ετοιμάζει ο Δημήτρης Μελισσανίδης για την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια θα είναι μοναδικό στον κόσμο, είχα μόνο μία μικρή ιδέα όσων σχεδιάζονται για την «Αγιά Σοφιά».
Χθες, που είδα από κοντά και τα... υπόλοιπα στη μεγάλη οθόνη της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, μπορώ πλέον να το πω με βεβαιότητα: τέτοιο -εμβληματικό- γήπεδο δεν θα υπάρχει πουθενά στην οικουμένη. Απλώς διότι δεν υπάρχει άλλο που να συνδυάζει την ιστορική

συνείδηση και τις πολιτιστικές αναφορές ενός συλλόγου και ενός έθνους με το λαϊκότερο άθλημα, το ποδόσφαιρο. Και εκεί έγκειται η διαφορετικότητα, η χαρισματικότητα και η αντισυμβατικότητα τόσο της ΑΕΚ όσο και του γηπέδου που σκοπεύει να (ξανα)σηκώσει στη Νέα Φιλαδέλφεια: στο ότι έχουν να μας διηγηθούν πολλά για τις καταβολές τους...
«Παλάτι» όμοιο με αυτό της ΑΕΚ δεν θα έχει ξαναγίνει. Γιατί θα συνδυάζει με τρόπο μοναδικό την Ιστορία με την πολυτέλεια. Τις μνήμες με το μέλλον. Τις ρίζες μας με το σήμερα. Το σύγχρονο μάρκετινγκ και το μοντέρνο design με την old school προσέγγιση που είναι ταυτισμένη με το DNA της ΑΕΚ. Το Βυζάντιο με τη γενιά της κρίσης, αλλά και της ωριμότητας. Την Πόλη με τη Νέα Φιλαδέλφεια. Τη χριστιανοσύνη με την μπάλα. Τις αλησμόνητες πατρίδες με την Ελλάδα των ονείρων μας.
Την Ελλάδα, δηλαδή, που θα θέλαμε να μεγαλώσουν τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας. Γεμάτη προοπτική, φως, μεγαλοπρέπεια, δυναμισμό, υγεία, ψυχή, καρδιά, αντρειοσύνη.
Το βίντεο της παρουσίασης του γηπέδου ήταν πραγματικά συγκλονιστικό. Ο... παππούς που κάθε πιτσιρικάς θα ήθελε να έχει, ο γλυκύτατος Κώστας Βουτσάς, μας πήρε από το χεράκι και μας ταξίδεψε στον χρόνο. Στο χθες, στο σήμερα, στο (λαμπερό) αύριο.
Όσους είχαν πατήσει έστω μια φορά το πόδι τους στη Νέα Φιλαδέλφεια, τους έκανε να ριγήσουν από συγκίνηση, να βουρκώσουν, να κλάψουν, να θυμηθούν, να αναπολήσουν. Κι αυτό τα λέει όλα για τη μοναδικότητα και τη συναισθηματική αξία του έργου.
Είπε μία μεγάλη κουβέντα χθες ο Μελισσανίδης: «Το κάστρο αυτό δεν θα πέσει ποτέ». Πράγματι, η απότιση φόρου τιμής και μνήμης στο παρελθόν της Ελλάδας και της ΑΕΚ, στους προγόνους μας, στους ήρωες τούτου του τόπου και στην προέλευση αυτού του συλλόγου, αποτελούν τη μεγαλύτερη εγγύηση για την αέναη και αγέρωχη παρουσία του νέου, μεγάλου, κάστρου που θα χτιστεί στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Στην «Αγιά Σοφιά» της ΑΕΚ δεν θα υπάρχουν κερκόπορτες. Οι θύρες δεν θα είναι μικρές και μυστικές. Θα είναι τεράστιες, αρχοντικές, απαραβίαστες. Διότι θα έχουν θωρακιστεί με τη γνώση. Με τη διδαχή του ένδοξου όσο και μαρτυρικού παρελθόντος. Και η παιδεία γεννά σεβασμό και ήθος. Κάτι που έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη ως έθνος ειδικά στις δύσκολες, επικίνδυνες και ισοπεδωτικές ημέρες που ζούμε.
Η ευκαιρία που θα δίνεται σε όλους να δουν και να ζήσουν -με τη βοήθεια της τεχνολογίας- τη διαδρομή του ελληνισμού στη Μικρά Ασία, τον πολιτισμό του, το μεγαλείο του και τον μετέπειτα ξεριζωμό του στο μουσείο της προσφυγιάς που θα κατασκευαστεί, επιτέλους, μέσα στο καινούργιο γήπεδο της ΑΕΚ, αποτελεί μία τεράστια προσφορά προς τη χώρα και την κοινωνία. Διότι εκεί μέσα θα μπορέσουν να γαλουχηθούν γενιές και γενιές Ελλήνων με αγνό συναίσθημα, υπερηφάνια, σωστή εθνική συνείδηση και αγάπη προς τον τόπο μας.
Ακόμη και η ατμόσφαιρα μυσταγωγίας και το άρωμα της Πόλης που θα αναδίδει η «Αγιά Σοφιά» της ΑΕΚ, με το κουρείο, το στιλβωτήριο, το παραδοσιακό καφενείο, το χαμάμ, την ονοματοδοσία των θυρών με τις πόλεις της Μικράς Ασίας, τον επιβλητικό δικέφαλο αετό που θα φτερουγίζει στην πρόσοψη και στο εσωτερικό του κτίσματος, θα ‘ναι ιστορικές και ιερές παρακαταθήκες.
Όπως και οι υπόλοιποι συμβολισμοί που «κρύβονται» στο έργο: η σύνδεση με το Πατριαρχείο, που αποτελεί τον κρίκο μεταξύ της Ελλάδας, της ΑΕΚ και της Πόλης, αλλά και οι παραπομπές στον Ωνάση, τον μεγαλύτερο Έλληνα επιχειρηματία, που ήταν πρόσφυγας...
Για όλους αυτούς τους λόγους το «σπίτι» της ΑΕΚ δεν θα είναι ένα απλό ποδοσφαιρικό γήπεδο. Θα ‘ναι κάτι (πολύ) παραπάνω: ένας χώρος ποδοσφαιρικού και ιστορικού προσκυνήματος.

* Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα Live Sport