Βαλκανιζατέρ, again

Το παρελθόν είναι μια άλλη χώρα. Δεκαπέντε χρόνια πριν, το «Βαλκανιζατέρ» του Σωτήρη Γκορίτσα σκιαγραφούσε την Ελλάδα της δραχμής. Παρωδούσε μια χώρα της καπατσοσύνης και του μέτρου, της αφέλειας και της καχυποψίας, του ρίσκου και της ανοργανωσιάς. Αποτύπωνε την αέναη εφηβικότητα των μεσηλίκων, αλλά και τη σθεναρή τους επιθυμία να ζήσουν το όνειρο. Να πιάσουν την καλή. Περιέγραφε,
ακόμα, αδρά το μίγμα ανωτερότητας - κατωτερότητας του Νεοέλληνα απέναντι στους άλλους. Του τύπου να ρίξει τους φουκαράδες, να κοροϊδέψει τους ισχυρούς. Να ξεγελάσει τους «καθυστερημένους Βαλκάνιους», να τουμπάρει τους «κονομημένους κουτόφραγκους». Οταν λίγο αργότερα στις τσέπες των Ελλήνων μπήκε πραγματικό, φρέσκο και σκληρό το νέο νόμισμα, αμέριμνη η χώρα χαβαλέδιαζε με τον μόλις προηγούμενο εαυτό της. Και όσο κράτησε το πάρτι με τα δανεικά δεν καυχιόταν μόνο, αλλά ένιωθε ισότιμα Ευρωπαία και στον πυρήνα της Ενωσης. Ωσπου ξέσπασε η κρίση.
Keywords
Τυχαία Θέματα