Τσάι και συμπάθεια χωρίς κουλουράκι!

Στην πολιτική συνυπάρχουν δύο έννοιες οι οποίες τις περισσότερες φορές κινούνται σε δρόμους παράλληλους και συνήθως απέχουν πολύ μεταξύ τους. Είναι οι έννοιες της ουσίας και των εντυπώσεων. Συνήθως οι αδύναμοι πολιτικοί δίνουν μεγαλύτερο βάρος στις εντυπώσεις και λιγότερο στην ουσία που είναι και το κυρίαρχο ζητούμενο για την κοινωνία. Στις δύσκολες μέρες που περνάει ο τόπος μας η αγωνία του πολιτικού μας συστήματος είναι ο εξωραϊσμός της εικόνας του. Δηλαδή, η δημιουργία εντυπώσεων ότι «διαπραγματεύεται σκληρά και αδιάκοπα» με τους πιστωτές μας και πως χάρη στις επιτυχίες του τα πράγματα δεν θα είναι τόσο κακά όσο θα μπορούσαν να είναι αν κάποιοι άλλοι είχαν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους. Ετσι, ενώ όλοι ξέραμε πως ανειλημμένη υποχρέωση της χώρας από τον περασμένο Φεβρουάριο ήταν η λήψη μέτρων ύψους 11,5 δισ., φτάσαμε σήμερα μετά τις «σκληρές» διαπραγματεύσεις να αναγκαστούμε να πάρουμε μέτρα ύψους 14 δισ., από τα οποία μάλιστα τα 9,5 μέσα στο 2013!
Πανηγυρίζουν όμως γιατί κάποιες νέες απαιτήσεις της τρόικας της τελευταίας στιγμής για τα εργασιακά τελικά δεν θα περάσουν στο σύνολό τους! Οι εντυπώσεις που λέγαμε. Εδώ και τρεις μήνες κεντρικός άξονας όλων των συζητήσεων εντός και εκτός Ελλάδας ήταν ότι στη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου θα έμπαινε η σφραγίδα της «νέας επίλυσης» του ελληνικού προβλήματος από τους ηγέτες της Ευρώπης και πως στη συνέχεια θα ξεκινούσε το έργο της ανοικοδόμησης της ελληνικής οικονομίας από τα συντρίμμια της. Αντ’ αυτού, όμως, αρκεστήκαμε σε δυο καλά λόγια για τις προσπάθειες και τις θυσίες του ελληνικού λαού. Κάτι σαν «τσάι και συμπάθεια».