Πέφτουμε από τα σύννεφα γιατί εκεί ζούμε!

Σε αυτή τη χώρα συνηθίζουμε να πέφτουμε κάθε τόσο από τα σύννεφα όχι τόσο από έκπληξη, αλλά κυρίως από εθελοτυφλία. Από την επομένη του σχηματισμού της νέας κυβέρνησης, οι πάντες ασχολούνται με «το κακό που μας βρήκε» λόγω της απαίτησης των Ευρωπαίων και της τρόικας να πάρουμε μέτρα ύψους 11,5 δισ. ευρώ.
Και να οι συσκέψεις και τα συμβούλια τα παραβούλια, και να τα ισοδύναμα για να μη θιγούν οι από δω, οι από κει και οι παραπέρα.

Αλήθεια, δεν είναι όλα αυτά μια βαθιά υποκρισία και μια κοροϊδία μέσα στα μούτρα μας;
Κανείς άραγε δεν θυμάται ότι μόλις τον περασμένο Απρίλιο, όταν η κυβέρνηση Παπαδήμου έπαιρνε τα δικά της μέτρα (ο καθείς και τα μέτρα του…) προκειμένου να πάρουμε τη δόση του Μαΐου, μπήκε ρήτρα από τους δανειστές ότι μέσα στο καλοκαίρι πρέπει να αποφασιστούν κι άλλα μέτρα ύψους 11,5 δισ. για τη διετία 2013-14;
Τα κόμματα που κατέβηκαν στις εκλογές πάνω σε αυτά τα μέτρα δεν διασταύρωναν τα ξίφη τους; Και τελικά, τα τρία κόμματα που συνέπραξαν στη δημιουργία αυτής της κυβέρνησης δεν ήξεραν εκ των προτέρων πως προϋπόθεση για να πάρουμε την επόμενη δόση και να παραμείνουμε στο ευρώ ήταν το αποτελείωμα των Ελλήνων πολιτών;
Διαφορετικά, πρέπει να είναι αφελείς πιστεύοντας πως και μόνο η δημιουργία μιας φιλοευρωπαϊκής κυβέρνησης θα άλλαζε τη στάση των Ευρωπαίων και των δανειστών, οι οποίοι θα μας χάριζαν επιμηκύνσεις και νέα δάνεια και τα δεινά μας θα γίνονταν μια κακή ανάμνηση.