Μικρές προσδοκίες

Aπό τις νουβέλες του Ντίκενς και του Παπαδιαμάντη μέχρι τα τραγούδια του Πέρι Κόμο και των Wham, το χριστουγεννιάτικο μοτίβο είναι παρόμοιο: πλούτος συναισθημάτων και ηθικοί προβληματισμοί. Ατακτες πινελιές στον μοντέρνο καμβά μιας συνωμοσίας αγάπης και καταναλωτικής μέθης. 

Δυστυχώς, αυτός ο πίνακας ξεθώριασε. Παλιές νουθεσίες, συνήθεις απολογισμοί και μεγάλες ονειροπολήσεις πετάχτηκαν από το γιορταστικό κάδρο. Το παρελθόν είναι πλέον ένα μπαγιάτικο φάντασμα, το μέλλον ένα ματαιωμένο όραμα και το παρόν ένα θλιμμένο ριμέικ. 

Το

τελευταίο το βιώνει μαγκωμένη, μουδιασμένη και κατηφής η χώρα, με τους σοκαρισμένους πολίτες της να έχουν υποστεί αλλεπάλληλες μειώσεις εισοδήματος, φορολογικές επιδρομές, περικοπές ασφαλιστικών παροχών, απολύσεις και λουκέτα. Μέσα σε έναν χρόνο έχουν ανατραπεί οι σταθερές του βίου τους ώστε να αναβάλουν σχεδιασμούς, προοπτικές, αποφάσεις για το αύριο.