Για ποια Ελλάδα, ρε γαμώτο;

Εχουμε συνηθίσει, και δικαίως, να εστιάζουμε την προσοχή μας και την αγωνία μας στα μέτρα εκείνα που έχουν άμεσο ή έμμεσο αντίκτυπο στον προσωπικό προϋπολογισμό και προγραμματισμό ζωής. Ανεξάρτητα όμως από το αν οι νέες περικοπές είναι μικρές οι μεγάλες, ή από το αν μπορεί κανείς να ζήσει με τους όρους που μας επιβάλλουν οι ξένοι και εκτελούν οι ντόπιοι με το μαχαίρι στον λαιμό, υπάρχει και μια γενικότερη ζημιά τεραστίων διαστάσεων που έχει σημειωθεί στην ελληνική κοινωνία και το μέλλον της, που αφορά τους πάντες, είτε είναι πλούσιοι είτε πένητες. Είναι η πλήρης διάλυση του όποιου κράτους είχαμε και η αποσάθρωση σημαντικών αξιών που υπήρχαν σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, όπως η ευσυνειδησία, ο καλώς εννοούμενος πατριωτισμός, η αλληλεγγύη, η ειρηνική συνύπαρξη, το καθήκον και ο μόχθος για ένα καλύτερο αύριο. Σήμερα, όπου και να γυρίσει κανείς τη ματιά του, εισπράττει απογοήτευση, απελπισία και άρνηση.