Δε θα «πεθάνουμε» ποτέ…

Ο… πόλεμος ξεκίνησε πριν περίπου μία πενταετία. Ηταν τότε που η Κυβέρνηση Καραμανλή κάνει τις πρώτες κινήσεις και υπερφορολογεί το ήδη υπερφορολογημένο αυτοκίνητο. Παρόλα αυτά και με την αμέριστη συμπαράσταση των τραπεζών, οι Έλληνες δεν πτοούνται. Θέλουν νέο αυτοκίνητο για να κινούνται με ασφάλεια και άνεση, για να καίνε λιγότερα καύσιμα, για να ρυπαίνουν όσο το δυνατόν πιο λίγο, για να μπουν στο… μάτι του γείτονα, για να τους το παρκάρει ο παρκαδόρος πρώτη μούρη στην μπουζουκλερί!

Στην Ελλάδα, τότε, πωλούνταν περί τα 270.000 νέα αυτοκίνητα. Παρόλα αυτά, ο παραλογισμός και η Ελληνική υπερβολή, εμφανίζεται και σε αυτό τον τομέα και η χώρα μας παραμένει στην πρώτη θέση με τον γηραιότερο (και συνάμα ρυπογόνο) στόλο οχημάτων στην Ευρώπη. Ναι, οι Έλληνες αγόραζαν καινούργια αυτοκίνητα. Όμως έπαιρναν το δεύτερο, τρίτο ή ακόμα και τέταρτο της οικογενείας. Ο Παππούς και η Γιαγιά, παρότι έχουν αγγίξει τα 75 τους χρόνια, συνεχίζουν να διαθέτουν δίπλωμα (το κρατικοποιημένο… σύστημα δουλεύει καλά), οπότε δεν αποχωρίζονται με τίποτα το σαραβαλάκι. Η εισροή νέων αυτοκινήτων στην αγορά είναι δυσανάλογη από την εκροή παλαιών, που δεν ξεπερνούσε τα 30.000 αυτοκίνητα. Το αδιαχώρητο στους Ελληνικούς δρόμους. Οι συγκοινωνιολόγοι άφριζαν. Ακόμα και οι «αυτοκινητάδες» τα τελευταία τρία χρόνια φώναζαν έντονα, ζητώντας μονιμοποίηση του μέτρου της απόσυρσης, ώστε να μπαίνει ένα και να φεύγει ένα αυτοκίνητο από την κυκλοφορία. Οι Κυβερνήσεις το μόνο που έβλεπαν στα αυτοκίνητα των Ελλήνων ήταν φρέσκο χρήμα. Το γνωρίζουν καλά ότι ο Έλληνας αγαπάει το αυτοκίνητο, λατρεύει την άνεση, θέλει τον δικό του προσωπικό χώρο, ακόμα και στους δρόμους.

Ουσιαστικά ο πόλεμος των Κυβερνήσεων εναντίων του αυτοκινήτου ξεκίνησε από την Κυβέρνηση Καραμανλή. Τότε ο κλάδος του αυτοκινήτου δέχονταν χωρίς ιδιαίτερες διαμαρτυρίες, το έγκλημα που ξεκινούσε. Έγκλημα ενάντια και στα δημοσιονομικά έσοδα. Από το 2009 το νέο ΔΣ του κλαδικού οργάνου της αγοράς, είχε αρχίσει να «μυρίζεται» το πρόβλημα που ερχόταν. Ετσι πίεσε την τότε Κυβέρνηση και πήρε κάποια μέτρα στήριξης (μείωση του τέλους ταξινόμησης και απόσυρση ολίγων μηνών). Τα δημοσιονομικά έσοδα του κράτους αυξήθηκαν κατακόρυφα από τις πωλήσεις αυτοκινήτων, κάτι που έδωσε μία ανάσα στους τότε Κυβερνώντες. Όμως αυτοί έφυγαν, κι ήρθαν οι άλλοι οι… μνημονιακοί, οι οποίοι πήραν αποφάσεις που κατέστησαν το αυτοκίνητο απαγορευμένο καρπό και είδος πολυτελείας για τον Έλληνα. Υπερφορολόγησαν τα πάντα: Τι χρήση, την αγορά. Αύξησαν τα τεκμήρια για να πιάσουν μέσω του αυτοκινήτου (άκουσον-άκουσον) τους φοροδιαφεύγοντες. Ετσι, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, έριξαν την αγορά κατά 70% και τα έσοδα του κράτους από τις πωλήσεις νέων αυτοκινήτων στο 80%! Εκατοντάδες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν στο αυτοκίνητο, έκλεισαν και χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους. Και το έγκλημα συνεχίζεται...

Κι όμως ο Ελληνας, παρά τις προσπάθειες της Κυβέρνησης, συνεχίσει να αγαπάει το αυτοκίνητο και με την πρώτη ευκαιρία το