Τσεκ στην άνιση παρτίδα

Το χθεσινό κείμενο για το Ολυμπιακός - Μαρσέιγ ήταν χωρισμένο σε δύο τομείς. Ο πρώτος αφορούσε τη Μαρσέιγ, τα προβλήματά της και κυρίως τα προτερήματα που έχει, κι ο δεύτερος την αγωνιστική ανετοιμότητα και ανομοιογένεια του Ολυμπιακού και το πως αυτή θα τον επηρεάσει. Νομίζω πως η εξέλιξη του αγώνα μας έδωσε τις απαντήσεις και στους δύο τομείς, καθώς καθρεφτίστηκαν και τα δύο.Αμυντική λειτουργίαΣτο αμυντικό κομμάτι ο Ολυμπιακός παρουσίασε και θετικά και αρνητικά στοιχεία. Ο Αβραάμ έδειξε για ένα ακόμα ματς πόσο ικανός είναι στο να ακολουθεί εκτός περιοχής φορ σαν τον Ρεμί, ενώ ο Μέλμπεργκ έκανε ένα πολύ μεγάλο ματς, με τοποθετήσεις που συνιστούν μαθήματα για οποιονδήποτε μελετητή της θέσης του στόπερ. Ο Τοροσίδης έκανε “περίεργο” παιχνίδι αμυντικά, αφού είχε καίριες παρεμβάσεις όταν έπρεπε να συγκλίνει ως τρίτος στόπερ, αλλά δεν τα πήγε καθόλου καλά στο ένας μ’έναν. Ο Χολέμπας είδε με χαρά απέναντι του τον Αμαλφιτανό κι έτσι δεν χρειάστηκε να προβληματιστεί με τον δαίμονα Βαλμπουενά.Το μεγάλο πρόβλημα στην αμυντική λειτουργία δεν ήταν στην αμυντική τετράδα, αλλά μπροστά τους. Ο Μοντεστό έκανε καλό ματς, με συνεχή δουλειά πάνω στον Λούτσο Γκονζάλες, που μαζί με τον Αμαλφιτανό έπαιζε από την πλευρά του Γάλλου. Δίπλα του, όμως, ο Μοντεστό είχε έναν παίκτη που δεν ήταν πουθενά. Ο Φέισα αποδείχθηκε πλήρως ανεπαρκής στην κάλυψη των χώρων και το χορτάρι το αποτύπωσε πλήρως. Οταν οι υπόλοιποι πίεζαν σωστά, η Μαρσέιγ έβρισκε συχνά ελεύθερη πάσα στον παίκτη που έπρεπε να μαρκάρει ο Φέισα, ο Σέρβος εκτέθηκε πολλές φορές από τον Σεϊρού, ενώ απέτυχε και στο να καλύπτει όταν ο Τοροσίδης παίζει πολύ ψηλά.Κατοχή και κυκλοφορίαΚι αν στην άμυνα το πρόβλημα μειώθηκε από την καλή απόδοση κάποιων παικτών, στην κατοχή της μπάλας ο Ολυμπιακός δεν βρήκε ποτέ γιατρειά. Όπως γράφαμε και χθες, η ομάδα του Βαλβέρδε θα αγωνιζόταν χωρίς τους δύο περσινούς “εγκεφάλους”, τους deep-lying playmaker, τον Ριέρα με τον Ιμπαγάσα. Την κυκλοφορία της μπάλας, τον ρόλο δηλαδή του Ιμπαγάσα, υποτίθεται πως θα αναλάμβανε ο Φέισα, την ώρα που Φουστέρ, Γέστε κι Αμπντούν προσπαθούσαν εναλλάξ να κάνουν τα μέτρα με την μπάλα που έκανε πέρσι ο Ριέρα.Η στόχευση της Μαρσέιγ στο πρόβλημα φάνηκε εξαρχής. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά εμφανίστηκαν οι φάσεις όπου η πίεση των Γάλλων δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα στον Ολυμπιακό, δεν τον άφηνε να βγάλει την μπάλα από την περιοχή ή τον οδηγούσε σε λάθη στο κέντρο. Μετά το 20λεπτο, πέρασε ο αρχικός ενθουσιασμός του Ολυμπιακού, η Μαρσέιγ πάτησε καλά στο γήπεδο και παγίωσε την εικόνα.Προβλήματα και γιατρειάΟ Ολυμπιακός δεν μπορούσε ούτε να κυκλοφορήσει την μπάλα, ούτε να την κρατήσει, Φουστέρ και Φέισα ήταν απόντες, ο Μοντεστό μόνος κι η Μαρσέιγ έγινε αφεντικό με διπλό κέρδος. Πρώτον, αμυνόταν με ασφάλεια, αφού ο Ολυμπιακός σπάνια κατάφερε να επιτεθεί με συνδυασμούς και μετά μόνη απειλή ήταν οι ατομικές προσπάθειες των Μιραλάς, Γέστε και Αμπντούν. Δεύτερον, είχε πλέον την ευχέρεια να χτυπήσει στην δεξιά πλευρά των ερυθρολεύκων, εκεί που ο Τοροσίδης ήταν πολύ ψη