Το πέρασμα απ’την Τούμπα

Όσο εύκολα εξηγήσιμη ήταν η νίκη του ΠΑΟΚ στο “Σπύρος Λούης” επί της ΑΕΚ, άλλο τόσο είναι αυτή του Ολυμπιακού στην Τούμπα. Δεν εννοώ φυσικά πως ο ΠΑΟΚ είναι ίδια ομάδα με την ΑΕΚ, απλώς ο Δικέφαλος δεν είχε απαντήσεις απέναντι στον Ολυμπιακό

σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που η ΑΕΚ δεν είχε απαντήσεις απέναντι σ’αυτόν πριν από μια εβδομάδα.

Τότε η ΑΕΚ είχε πρόβλημα στα άκρα, όπου ο φετινός ΠΑΟΚ στηρίζει μεγάλο μέρος του παιχνιδιού του, δεν είχε τους παίκτες να εμποδίζουν τους χαφ του να πασάρουν στα τρεξίματα των συμπαικτών τους και είχε τον βαρύ πλέον Δέλλα να παίζει πίσω και να αφήνει πολλούς χώρους.

Αυτή τη φορά ο ΠΑΟΚ είχε τα, σχεδόν παρόμοια, προβλήματα. Στα δεξιά ο Μπόλονι επέλεξε τον Σταφυλίδη και για να δώσει θάρρος στον μικρό, δεν προσπάθησε να τον “κρύψει”, αλλά αντιθέτως η μπάλα πήγαινε από την αρχή σ’αυτόν, για να μπει ενεργά στο ματς. Με λίγες παραστάσεις και με την μπάλα στο “μέσα” πόδι, το αριστερό, ο ταλαντούχος μπακ ήταν εύκολα αντιμετωπίσιμος από το κέντρο των ερυθρόλευκων, που δεν είχαν ανάγκη από τον Μιραλάς να τον ακολουθεί.

Από το πρώτο κιόλας λεπτό φάνηκε κι η στόχευση του Ολυμπιακού στην συγκεκριμένη πλευρά, αφού η μπάλα ταξίδευε γρήγορα στο κενό που άφηνε πίσω του ο Σταφυλίδης, με τον Μιραλάς να έχει τους χώρους που τόσο λατρεύει, και τους Λαζάρ και Γκαρσία να μην έχουν τρόπο να καλύψουν τα κενά στον χρόνο που απαιτείται.

Την ίδια ώρα, Κατσικάς και Μπαλάφας διαπίστωναν πόσο διαφορετικό είναι να επιτηρείς τον βαρύ πια Λύμπε, που παίζει σχεδόν μόνο με πλάτη, αλλά όχι με την παλιά αποτελεσματικότητα, από το να έχεις να αντιμετωπίσεις τα προσόντα και τον τρόπο παιχνιδιού των Μιραλάς και Τζιμπούρ, ενώ Γκαρσία και Λάζαρ δεν έβρισκαν χώρο και χρόνο να αναπνεύσουν, χάρις στην πολύ καλή δουλειά των Μανιάτη-Ιμπαγάσα, μπροστά από τον holding Ορμπάιθ.

Η κυριαρχία του Ολυμπιακού ήταν εύκολη και γι’αυτό ήταν και τόσο εμφατική. Οι φάσεις προέκυπταν σχεδόν αβίαστα κι οι φιλοξενούμενοι γίνονταν απειλητικοί, παρότι στην ουσία έκαναν επίθεση με λίγους παίκτες, μιας και Μαρκάνο και Μοντεστό έμεναν πίσω τις περισσότερες φορές. Κι όπως στο ΑΕΚ - ΠΑΟΚ, έτσι και στην Τούμπα, τα γκολ λένε και την ιστορία του αγώνα, αφού η πίεση του Μανιάτη έβαλε τα θεμέλια για το 0-1, και τα κενά μαζί με τα προσόντα του Μιραλάς “τελείωσαν” το ματς στο 18’.

Ο Ολυμπιακός έδωσε χώρο και μπάλα στον ΠΑΟΚ, δεν είχε λόγο να συνεχίσει την πίεση ψηλά μετά το 0-2. Η κατοχή άγγιξε πολύ υψηλά νούμερα για τον Δικέφαλο, αλλά ρόλο σ’αυτό έπαιξε κι η διάθεση του Ολυμπιακού να μην πάει σε μεγάλες επιθέσεις όταν είχε την μπάλα, αλλά να την μεταφέρει με μακρινές μπαλιές στους μπροστινούς.

Εκεί ο ΠΑΟΚ είδε πως η μπάλα δεν ήταν καθόλου με το μέρος του, αφού όχι μόνο είδε τον κεραυνό του Γκαρσία να βρίσκει στο δοκάρι, αλλά έχασε και δεύτερο παίκτη με τραυματισμό. Χωρίς τον Κλάους στην κορυφή, ο ΠΑΟΚ δεν έχασε μόνο την κολόνα της επίθεσης, αλλά είδε την δεξιά του πλευρά να γίνεται τελείως πειραματική, με τον Φωτάκη να παίζει μπροστά από τον Σταφυλ