Πιο σημαντικό από το… MOU το «mindset» του ντέρμπι

Με τη Ροναλντινιολογία να κρατεί καλά και χθες –και, γενικότερα, με την υπόθεση «πρίγκιπας» να μην παύει λεπτό να δίνει τροφή για σχολιασμό… κάθε είδους- χάρηκα που χθες, το online, τουλάχιστον, ρεπορτάζ, αυτό που δίνει και τον τόνο στην ημέρα, είχε, επιτέλους και ειδήσεις που αφορούσαν το ντέρμπι.

Αγωνιστικές ειδήσεις εννοώ –όχι εάν θα παρευρεθεί ή όχι στο Καραϊσκάκης ο Τσάκας

ή αν θα πάρει την ομάδα και θα φύγει (!) εάν και εφόσον γίνουν… «Καλοπουλιές». Ειδήσεις για την ενδεκάδα, τους παρόντες και τους απόντες, την τακτική, τις σκέψεις του προπονητή κ.λπ., κ.λπ.

Και πάνω απ’ όλα, ειδήσεις για το πώς προετοιμάζεται σε επίπεδο mindset (και συγγνώμη για τη λέξη, αλλά στην πράξη είναι αμετάφραστη πέρα από κάτι περιγραφικό τύπου «κατάσταση λειτουργίας σκέψης», που όμως δεν μπορεί να δώσει το πλήρες νόημα, αφού οι δύο λέξεις, mind και set έχουν ένα σωρό έννοιες στα αγγλικά και αρκετές απ’ αυτές μπορούν να συνδυαστούν).

Σε τέτοια παιχνίδια, το mindset, όρος που δεν γεννήθηκε στον αθλητισμό, αλλά υιοθετήθηκε αρχικά από τον αμερικανικό στρατό για να περιγράψει την ψυχολογική προετοιμασία (αλλά και το επιθυμητό ζητούμενο αποτέλεσμα της προετοιμασίας αυτής) αντρών που είναι πολύ πιθανόν να βρεθούν σε καταστάσεις πολύ αγχογόνες και επικίνδυνες, παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο.

Όχι όμως στο επίπεδο που οι περισσότεροι νομίζουν: στο επίπεδο, δηλαδή, της κατάλληλης προετοιμασίας για να αντέξουν την… πίεση του καυτού κόσμου κ.λπ. Σε περιπτώσεις νορμάλ καταστάσεων (όχι τύπου Ριζούπολης, εννοώ ή τύπου «θα κάνετε έξι ώρες να φτάσετε στο γήπεδο»), η πίεση του κόσμου παίζει πολύ μικρότερο ρόλο απ’ όσον παίζει η προετοιμασία για… πραγματικά αγχογόνες και αγωνιστικά επικίνδυνες καταστάσεις.

Καταστάσεις όπως, π.χ. μια ολοφάνερη εχθρότητα του διαιτητή από το πρώτο λεπτό. Καταστάσεις όπως ένα γρήγορο εις βάρος σου γκολ. Ή το αντίστροφο: καταστάσεις όπως ένα πολύ γρήγορο δικό σου γκολ, που σε αναγκάζει να υπερασπιστείς επί πολλή ώρα ένα προβάδισμα. Αντιστοίχως: καταστάσεις όπως μια γρήγορη αποβολή δική σου ή του αντιπάλου.

Τέτοια πράγματα, απέναντι στα οποία πρέπει να είσαι προετοιμασμένος διότι είναι σημαντικότατα στη σκακιέρα της τακτικής που στο γήπεδο υλοποιούν σωστά ή λάθος οι παίκτες, ανάλογα με το καθαρό ή όχι μυαλό τους. Και μέσω μίας ακόμη διαδικασίας που έχει επίσης να κάνει με το mindset: με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η σκέψη αντιδρώντας απέναντι σε δεδομένα ερεθίσματα.

Η διαδικασία αυτή έχει να κάνει με το μεγαλύτερο προσόν που μπορεί να έχει ένας προπονητής, ειδικά σε ομαδικό άθλημα. Και πολύ απλοϊκά μπορούμε να περιγράψουμε ως εμπιστοσύνη στις οδηγίες του πάγκου! Ό,τι, δηλαδή, έχουν καταφέρει, για να γίνει κατανοητό, ο Ομπράντοβιτς με τον Ιτούδη, οσοδήποτε μεγάλοι σταρ ή ταλαντούχοι νεαροί κι αν είναι όσοι ακούν τις οδηγίες τους.

Ό,τι λένε ο Ομπράντοβιτς με τον Ιτούδη είναι «νόμος» για τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Ακόμη κι αν ένας καθένας τους μπορεί να έχει άλλη εκτίμηση κάποιων πραγμάτων, ως σύν