Παπυράκης: «Κομμάτι της ζωής μου ο ΟΦΗ»

Ο Δημήτρης Παπυράκης αποτελεί τον… ισόβιο φροντιστή της ομάδας του ΟΦΗ, καθώς τα τελευταία 36 χρόνια συν ένα εξάμηνο «δοκιμής» υπηρετεί τυφλά τους Κρητικούς. Το Onsports μίλησε με τον άνθρωπο που έχει συνδέσει, όσο κανείς άλλος, το όνομά του με την ομάδα του Ηρακλείου.Ο Δημήτρης Παπυράκης μίλησε για την μεγάλη ομάδα του ΟΦΗ, τον Ευγένιο Γκέραρντ, ο οποίος ανέβασε επίπεδο τους «ασπρόμαυρους», αλλά και για τα παιδιά του: Τον «αρχηγό» του, Νίκο Νιόπλια, τον Νίκο Μαχλά, τον Γιάννη Σαμαρά, τον Γρηγόρη Τσινό, αλλά και την πρώτη λέξη του γιου του Κωστή.- Πόσα χρόνια είστε φροντιστής του ΟΦΗ;Ένα χρόνο πριν αναλάβω ως φροντιστής του ΟΦΗ ήμουν στον Ερασιτέχνη. Ήμουν πιτσιρικάς. Ο παλιός φροντιστής της πρώτης ομάδας δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο κι έγινε πρόταση σε μένα να αναλάβω. Το καλοκαίρι «έκλεισα» 35 χρόνια, συν το πρώτο έτος που ήμουν στον Ερασιτέχνη. Πρέπει να προσθέσουμε και έξι μήνες που «δοκιμάστηκα».- Ο ΟΦΗ αποτελεί ένα κομμάτι της ζωής σας;«Σίγουρα! Δεν το συζητάμε αυτό! Πολλές φορές στο καφενείο μιλούν για τις εκλογές και για τα κόμματα, αλλά εμένα με απασχολεί μόνο η οικογένειά μου και ο ΟΦΗ».- Τι σημαίνει για εσάς ο ΟΦΗ;«Μια ζωή… Θα σας πω ένα περιστατικό, που πολλές φορές το συζητάμε με τη γυναίκα μου. Όταν γεννήθηκε ο Κωστής, ο πρώτος μου γιος δεν του λέγαμε να πει μαμά ή μπαμπά, αλλά ΟΦΗ. Η πρώτη του κουβέντα ήταν ΟΦΗ. Φαντάσου τι συναίσθημα υπάρχει στην οικογένειά μου. Ο ΟΦΗ για μένα είναι μια ζωή. Είναι η ομάδα που με έμαθαν 100 άνθρωποι. Είναι η ομάδα που με βοήθησε. Πήρα πολλά πράγματα σαν άνθρωπος και δημιούργησα και ένα καλύτερο χαρακτήρα, διότι ήμουν λίγο… ατσούμπαλος να το πω και μέσα σε αυτό τον χώρο που ζω με τα παιδιά έμαθα πολλά πράγματα.Πολλές φορές συζητάμε με την γυναίκα μου για τη δουλειά μου. Φαντάσου να δούλευα σε κάποιο νοσοκομείο με ηλικιωμένους ανθρώπους. Θα είχα γεράσει νωρίτερα. Τώρα κάθομαι με αυτά τα παιδιά και αισθάνομαι κι εγώ παιδί. Παρότι οι γιοι μου είναι μεγάλοι, αισθάνομαι παιδί. Και αυτό γιατί συμμετέχω στις παρέες τους. Είμαι πάντα μαζί τους.Σε προετοιμασίες, σε ταξίδια στο εξωτερικό, δεν λείπω ποτέ. Ήμουν πάντα αγαπητός στην ομάδα. Είμαι πάντα με το μέρος των ποδοσφαιριστών, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ακούω την διοίκηση. Είμαι κομμάτι δικό τους. Μπορεί ο προπονητής να ξέρει πέντε πράγματα, εγώ γνωρίζω δέκα. Και δεν μιλάω αγωνιστικά, αλλά σε προσωπικό επίπεδο».- Ήσασταν «παρών» και στην μεγάλη εποχή του ΟΦΗ…«Αυτή η εποχή ήταν απίστευτη. Ελπίζω να ξαναέρθει!».- Είχατε δώσει το «παρών» και στον μεγάλο τελικό για το Κύπελλο. Ποια ήταν τα συναισθήματα σε εκείνο το ματς;«Δεν ξεχνιέται με τίποτα. Πολλές φορές βάζω και βλέπω την κασέτα που έχω στο σπίτι και αισθάνομαι βασιλιάς. Θεός. Δεν ξέρω… Όταν ήρθα στον ΟΦΗ, η ομάδα ήταν ένας μικρομεσαίος σύλλογος. Την εποχή που ήρθε ο Ολλανδός (σ.σ. Ευγένιος Γκέραρντ) και δημιουργήθηκε μια μεγάλη ομάδα, έπειτα από την έλευση και του Θόδωρα Βαρδινογιάννη, αισθάνθηκα διαφορετικά. Εμείς τότε παίζαμε για να σωθούμε και πλέον τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η ομάδα ήταν… ασ