Ο «Βγενό» και το σχέδιο συσπείρωσης και... απομόνωσης

Οτι ο Ανδρέας Βγενόπουλος έχει ένα μοναδικό χάρισμα να ελίσσεται και να χρησιμοποιεί την οξυδέρκειά του πάνω σε ένα συγκεκριμένο πλάνο, για ακόμα πιο συγκεκριμένους σκοπούς, είναι σαφές, ανεξαρτήτως της υποκειμενικής άποψης που μπορεί να έχει ο καθένας για αυτόν.

Η δε "πειθώ" του είναι παροιμιώδης, όχι μόνο στους "απλούς θνητούς" αλλά και στα οικονομικά "μεγάλα κεφάλια" της χώρας, που δεν είναι δα και αφελείς...

Το

γνωρίζουν πολύ καλά άλλωστε όσοι -τεράστιου βεληνεκούς εφοπλιστές και επιχειρηματίες- τον είχαν ακολουθήσει στην αύξηση-μαμούθ που είχε γίνει στη MIG, αλλά και όσοι μπήκαν σαν ταύροι σε υαλοπωλείο στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός εκτοπίζοντας την παντοκρατορία της οικογένειας Βαρδινογιάννη.

Είναι συνεπώς ξεκάθαρο ότι η -αιφνιδιαστική- χείρα φιλίας που έτεινε προς τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο (δεν μπορεί να) είναι τυχαία.
Τίποτα, άλλωστε, δεν κάνει στην τύχη ο Βγενόπουλος . Και φυσικά δεν... έριξε τα ζάρια για να προκύψει ότι τη ΔΕΔΟΜΕΝΗ χρονική στιγμή οφείλει να τιμήσει τους Γιαννακόπουλος για την τεράστια προσφορά τους στο σύλλογο.

Επί της ουσίας, ο σκοπός του είναι διπλός, τουλάχιστον με όσα εγώ αφουγκράζομαι.

Πρώτον, για να δείξει: "ορίστε. εγώ μπορώ να ξεχάσω ό,τι έγινε στο παρελθόν ανάμεσά μας και να συμπορευθώ με όλους όσοι νοιάζονται για το καλό του Παναθηναϊκού". Αποκλείοντας από την κατηγορία αυτή τον Τζίγγερ ως τον μοναδικό που δεν νοιάζεται για το καλό του Παναθηναϊκού, από τη στιγμή που ο ίδιος επέλεξε το δρόμο της αδιαφορία. Εβαλε, άρα, μπροστά το σχέδιο συσπείρωσης και ταυτόχρονης... απομόνωσης του Βαρδινογιάννη. Σχεδόν όπως είχε πράξει όταν "άνοιξε" η ΠΑΕ Παναθηναϊκός, το καλοκαίρι του 2008.

Ο δεύτερος σκοπός του αφορά λογικά στα λεφτά! Στην αύξηση. Και όπως τότε, έτσι και τώρα, είναι σαφές ότι επιχειρεί τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση και σε όσο το δυνατόν περισσότερους "συμπαίκτες" στο οικονομικό σκέλος. Υπό την έννοια του αφενός μεν "να βάλει ο καθένας μας ό,τι μπορεί, να σώσουμε την ομάδα", αλλά και αφετέρου υπό τη σκέπη της θεώρησης "ούτε εμείς, ούτε ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη τον Βαρδινογιάννη, πόσο μάλλον από τη στιγμή που ο ίδιος έχει θέσει εαυτόν εκτός επόμενης μέρας".

Αυτά τα συμπεράσματα υπαγορεύει η λογική. Το ζητούμενο ωστόσο για να επιτύχει ο Βγενόπουλος το σχέδιό του, έγκειται πρωτίστως στη δική του τσέπη. Και συγκεκριμένα στο πόσα μπορεί να βγάλει απ' αυτήν αντικειμενικά, επί του πρακτέου και όχι θεωρητικώς. Για να "σπρώξει" στο σύλλογο, να τον διώξει απ' τον γκρεμνό και να μπορέσει ταυτόχρονα να τον κουμαντάρει παρά τις υφιστάμενες δυσκολίες. Διότι το μείζον δεν είναι μόνο εάν ο Παναθηναϊκός τι γλιτώσει τώρα. Αλλά εάν ο Παναθηναϊκός θα έχει την απαιτούμενη ασφάλεια (για εκτόξευση που λόγος τέτοιες εποχές...) στο προσεχές μέλλον...