Ο Μήτσος μας γλίτωσε το έμφραγμα, ο Ζοτς μας …πέθανε

Τι είδαν, πάλι, τα ματάκια μας; Τι έζησε η ψυχή μας; Ο Παναθηναϊκός, φλέρταρε με την …κόλαση, αλλά ο Δημήτρης Διαμαντίδης είχε πάρει απόφαση να στείλει το «τριφύλλι» στον έβδομο ουρανό της Πόλης, ο Μήτσος είχε βάλει πλώρη για τον Βόσπορο και τίποτε δεν θα τον σταματούσε. Δεν είναι μονάχα οι 25 πόντοι του, είναι πως όταν το φύλλο αγώνα άρχισε να «πετάει» στην οροφή του ΟΑΚΑ, πήρε όλες τις μπάλες, έβαλε 5/6 βολές στα τελευταία

15,7 δεύτερα και ακόμη και όταν αστόχησε (5’’ πριν τη λήξη), πήγε και έκλεψε τη μπάλα, βάζοντας τέλος στ’ απρόσμενα όνειρα της Μακάμπι.

Με λίγα λόγια, ήταν παντού, έκοβε, έραβε, ευστοχούσε, έκλεβε, γιατί απλά, δεν ήθελε να χάσει, δεν ήθελε ν’ αφήσει τον Παναθηναϊκό, μακριά από την Πόλη.

Τώρα γιατί έφτασε η καρδιά στην κούλουρη; Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά τούτες τις ώρες μικρή σημασία έχει. Στο παρκέ του ΟΑΚΑ, έγινε ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να γυρίσει τούμπα το 81-74, 81 δευτερόλεπτα, πριν τη λήξη. Θέλετε λάθη, θέλετε βιασύνη, οτιδήποτε και αν ήταν αυτό, πήγε να προκαλέσει καμιά 25ρια χιλιάδες εμφράγματα, στο κλειστό. Γιατί, τόσος ήταν ο κόσμος που πλημμύρισε τις εξέδρες, παρασέρνοντας τους Ισραηλινούς. Ευτυχώς, όμως, ο γιατρός της καρδιάς μας, λεγότανε Δημήτρης Διαμαντίδης.

Για το τέλος, αφήσαμε την πικρία και το σοκ από τις δηλώσεις του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Είναι αμαρτία από το Θεό, να τελειώνει ένα συγκλονιστικό ματς, ο Παναθηναϊκός να σφραγίζει την 11η συμμετοχή του σε final 4, από το 1994, ο Ζοτς να μετρά πέντε κατακτήσεις με την ομάδα σε εφτά απόπειρες και ο μεγαλύτερος προπονητής της Ευρώπης, να δηλώνει έτοιμος ν’ αποχωρήσει. Με πάσα ειλικρίνεια σας μεταφέρω πως δεν είναι η πρώτη φορά που αισθάνεται απίστευτη δυσφορία, από τις ενέργειες καμιάς 100στης ανεγκέφαλων. Σήμερα, ωστόσο, ξέσπασε. Με τη λήξη του αγώνα σαν μαινόμενος ταύρος απώθησε όσους πρόλαβε, από αυτούς που εισήλθαν στο παρκέ, ενώ στη συνέντευξη Τύπου, έριξε τη βόμβα του, δηλώνοντας έτοιμος να φύγει από τον Παναθηναϊκό.

«Δεν μπορώ να καταλάβω πως σκέφτεται και πόσο δεν ενδιαφέρει η ομάδα αυτόν που παίζει με το λέιζερ, χαρίζοντας βολές στον αντίπαλο. Πόσο βλάκας μπορεί να είναι», αναρωτιότανε πριν από τρία – τέσσερα χρόνια μετά από ένα ματς με τον Ολυμπιακό.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ωστόσο, οι αντοχές του …έσπασαν. Οι κοντινοί του το γνώριζαν, το έχει πει πολλάκις και ο ίδιος. Δεν γουστάρει αυτό το κλίμα. Και πριν βιαστεί κανείς να ρίξει το ανάθεμα στους οργανωμένους, ας κοιτάξει κάθε φορά δίπλα του στο ΟΑΚΑ. Από κάθε γωνιά ξεπετιέται κάποιος άκυρος να βάλει την …καρικατούρα του, ενώ στο χαβαλέ του, όποιος γουστάρει μπαίνει στο παρκέ και κάνει σουλάτσο. Έτσι, λοιπόν, ο Ζοτς αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να πάει κάπου που θα πρέπει ν’ ασχολείται με αυτά που γίνονται στο παρκέ και όχι να κάνει τον επιστάτη της κερκίδας. Κρίμα, κρίμα, κρίμα. Χίλιες φορές, κρίμα, διότι ο Ζοτς «ξενέρωσε» και αυτό δύσκολο ν’ αλλάξει. Και όλα αυτά; Λίγο μετά απ’ ακόμη μια μεγάλη επιτυχία που οδήγησε τον Παναθηναϊκό.