Ο λόγος του Βασιλιά

Κύριοι, εγώ είμαι αθώος, αλλά ως Λίγκα διασυρθήκαμε, γίναμε ρεζίλι.Φωνάζαμε πως ήμασταν καθαροί, ειρωνευόμασταν τον Μπιτσαξή, τον λέγαμε συκοφάντη και δηλώναμε πως δεν είμαστε καρτέλ ισχυρών, όπου αναδύεται σήψη και διαφθορά. Διαλαλούσαμε την καθαρότητά μας, και κάναμε επίθεση σε όσους «δεν βοηθούσαν με το να λένε πως το ποδόσφαιρο νοσεί και πριονίζουν το κλαδί που κάθονται.»Πλέον ο κόσμος διαβάζει εφημερίδες και σάιτ και βγάζει το συμπέρασμα πως είμαστε ακριβώς αυτό, ένα καρτέλ σήψης και διαφθοράς. Κάποιοι από εμάς είναι ήδη πίσω από τα σίδερα, κάποιοι καταζητούνται, κάποιοι έχουν ποινικές διώξεις εις βάρους τους κι ένας Θεός ξέρει τι άλλα έχουμε να δούμε και ν’ακούσουμε στη συνέχεια.Δεν εμπλέκομαι, είμαι θύμα λάσπης, συκοφάντησης και το όνομά μου έχει μπει στην υπόθεση για εμπορικούς λόγους. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως όλα αυτά συνέβησαν επί προεδρίας μου. Είμαι πολύ πρόσφατος στον χώρο για να μπορεί κάποιος να πει πως θα έπρεπε σε 11 μήνες να τα φτιάξω όλα και πως ευθύνομαι για όλα, αλλά παρόλα αυτά, το καράβι έπεσε στην ξέρα μ’εμένα στο τιμόνι.Παρότι είναι ευρέως γνωστό πως θα αποχωρούσα ούτως ή άλλως από τη θεσμική μου θέση, παραιτούμαι για λόγους ηθικής τάξης κι ευθιξίας, ως οφείλει να κάνει, έστω συμβολικά, κάθε εκλεγμένος πρόεδρος, που νοιώθει την ευθύνη της θέσης του. Για να στείλουμε, στο φινάλε, ένα μήνυμα στην κοινωνία που μας παρακολουθεί, πως δεν σφυρίζουμε αδιάφορα.Όποιος κι αν ήτανΑυτά θα έπρεπε να είναι τα λόγια του προέδρου της Σούπερλιγκ. Έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να δηλώνει αθώος και θύμα συκοφάντησης και λάσπης, αλλά η ατομική του ευθύνη και η κατάληξη της δικής του υπόθεσης έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Αυτό που προέχει είναι αυτό που συμβαίνει στον συνεταιρισμό που ηγείται.Αυτά θα έπρεπε να είναι τα λόγια του Μαρινάκη, είτε είναι αθώος, είτε όχι. Αυτά θα έπρεπε να είναι τα λόγια του ακόμα κι αν δεν έχει καν ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον του, δεν συμμετείχε σε καμία ύποπτη συνομιλία, δεν του έχει απαγορευθεί η έξοδος από τη χώρα και γενικώς ήταν υπεράνω πάσης εμπλοκής κι υποψίας, τόσο αθλητικής όσο και ποινικής.Αυτά θα έπρεπε να είναι τα λόγια του, ακόμα κι αν η πρώτη του χρονιά στο ποδόσφαιρο δεν είχε στιγματιστεί ούτε από τις δηλώσεις για το έγκλημα κατά της Ελλάδας, ούτε από τις πρώτες κασέτες, ούτε από τα αίσχη του Καραϊσκάκης, ούτε από τις δηλώσεις που ακολούθησαν.Αυτά θα έπρεπε να είναι τα λόγια του, ακόμα κι αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά. Αυτά θα έπρεπε να είναι τα λόγια του οποιουδήποτε ήταν μέχρι χθες πρόεδρος της Σούπερλιγκ, ακόμα κι αν αυτός ήταν ο Παπουτσάκης. Άγραφος, χωρίς καμία εμπλοκή, καμία υπόνοια, καμία δίωξη, καμία προκλητική ή ανήθικη συμπεριφορά. Άσπιλος κι αμόλυντος.Η σιωπήΌπως όλοι ήδη γνωρίζεται, ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν χρησιμοποίησε αυτά τα λόγια, εκτός φυσικά από τα σημεία όπου δήλωσε την αθωότητά του και πως όλα αυτά είναι λάσπη κι εμπορικά παιχνίδια. Ρώτησε αν έχει κάποιος να πει κάτι όσον αφορά την παραίτησή του, εισέπραξε σιωπή, είπε πως θα έφευγε ούτως ή άλλως και πήγε παρακάτω.Και δεν ε