Νίνης, ένας ακόμα που χάθηκε ΤΣΑΜΠΑ...

Για το άδοξο τέλος του Σωτήρη Νίνη στον Παναθηναϊκό έχω αναφερθεί στο παρελθόν καταθέτοντας την άποψή μου. Δεν θεωρώ κατά συνέπεια ότι υπάρχει κάποιος λόγος να επανέλθω αναπαράγοντας τα ίδια πράγματα, με άλλα λόγια.

Οφείλω να επισημάνω, εντούτοις, το αυτονόητο: πως ο Παναθηναϊκός κατ' ουσίαν χάνει τσάμπα και βερεσέ το μεγαλύτερο ταλέντο που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια, προϊόν δικής του προεργασίας και με τα καλύτερα ποδοσφαιρικά χρόνια μπροστά του...

Η επαφή και

η πρόταση που έγινε από τον Γόντικα ήταν για τα μάτια του κόσμου.

Ο Νίνης, άλλωστε, έχει εδώ και καιρό αποφασίσει να συνεχίσει την καριέρα του στο εξωτερικό, την ίδια στιγμή που η ΠΑΕ Παναθηναϊκός δεν έχει "σάλιο"και (με τους μετόχους της να την έχουν... φτύσει κατάμουτρα) απλώς "κραυγάζει" ότι θα κυνηγήσει την υπόθεση μέσω της νομικής οδού, εκτιμώντας ότι η Πάρμα προσέγγισε τον Ελληνα μεσοεπιθετικό παράνομα, πριν την 1η Γενάρη...

Φυσικά η περίπτωση Νίνη είναι ξεχωριστή και προέκυψε σε "ειδικές συνθήκες" για τον Παναθηναϊκό, δεν παύει ωστόσο να προστίθεται στην αλυσίδα των ταλαντούχων παικτών που χάθηκαν ΤΣΑΜΠΑ και είτε προέρχονταν από την Παιανία, είτε είχαν έρθει στο "τριφύλλι" σε μικρή ηλικία και ανδρώθηκαν στο σύλλογο.

Αποχωρώντας χωρίς να προσφέρουν αυτά που έπρεπε και δίχως να φέρουν ούτε ένα ευρώ (ή δραχμές παλαιότερα) στα ταμεία του συλλόγου.

Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου απαράδεκτο...

Θυμίζω την περίπτωση του Σωτήρη Κυργιάκου, που στα 26 του παραχωρήθηκε ως δανεικός στους Ρέιντζερς, ήρθε σε ολική ρήξη με τη διοίκηση και παρέμεινε τελικά στη Σκοτία ως ελεύθερος.

Μετά από χρόνια ο Παναθηναϊκός δικαιώθηκε, τυπικά όμως, για τη στάση του παίκτη, εισπράττοντας κάποια "ψίχουλα", δυσανάλογα φυσικά με την τότε χρηματιστηριακή αξία του Κυργιάκου, που θα μπορούσε κάλλιστα είτε να αξιοποιηθεί περαιτέρω, είτε να είχε πωληθεί...

Θυμίζω επίσης την περίπτωση του Γιώργου Καραγκούνη, που πάνω στα καλύτερά του (26 ετών) δεν είχε ανανεώσει με τον Παναθηναϊκό και είχε πάει τσάμπα, ως ελεύθερος, στην Ιντερ.

Ακόμα και με τον Μπορέλι και την Οβιέδο μπορεί να πει κανείς ότι συνέβη κάτι ανάλογο, εάν υιοθετήσει κανείς την άποψη ότι ο Αργεντινός αναδείχθηκε στον Παναθηναϊκό.

Υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις όπως του Μπασινά, του Λυμπερόπουλου και του Νικοπολίδη, που όμως έμειναν πολλά χρόνια και δεν ήταν σε ποδοσφαιρική ηλικία ανάλογη με αυτή του Νίνη ή του Κυργιάκου και συνεπώς δύσκολα θα μπορούσαν να φέρουν χρήματα ή να προσφέρουν πολλά περισσότερα στο σύλλογο.

Κάθε μία περίπτωση βέβαια έχει ξεχωριστές συνθήκες. Αλλά και κοινό παρανομαστή. Για αυτό και τις αναφέρω, ανεξαρτήτως εάν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με μία, δύο, τρεις ή όλες τις περιπτώσεις.

Αν θυμάμαι καλά μόνο ο Γκούμας έμεινε μέχρι το τέλος της καριέρας του στην ομάδα (και το τέλος του δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό βέβαια) και μόνο ο Σεϊταρίδης (στα 23 του) έφερε καλά χρήματα (3 εκατ. ευρώ) στην ομάδα από τη μεταγραφή του στην -τότε πρωταθλ