Νίκησε, δεν έπεισε!

Τίποτα περισσότερο από το… αυτονόητο, δεν πέτυχαν οι παίκτες του Ολυμπιακού στο «Καραϊσκάκη». Ναι μεν νίκησαν τον Λεβαδειακό με 3-1, χάρη στην πονηριά του Ιμπαγάσα και την εκτελεστική δεινότητα του Κέβιν Μιραλάς, αλλά έτερον ουδέν.

Αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, για τρίτο στη σειρά παιχνίδι, αυτό που όλοι είδαμε δεν ήταν ο Ολυμπιακός.

O Θρύλος, στα καλά του, δεν είναι ομάδα που δέχεται 8 τελικές από έναν αντίπαλο πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων. Δεν είναι ο καλός Ολυμπιακός μια ομάδα που επιχειρεί ένα τσουβάλι σέντρες, για να βρεθεί ένα κεφάλι να σκοράρει όπως έγινε στο δεύτερο γκολ του Μιραλάς. Δεν είναι ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε μια ομάδα που δέχεται τόσες αντεπιθέσεις και με δυσκολία περιορίζει αυτόν τον αντίπαλο στο ένα γκολ, αφού έβγαλε ένα-δύο ακόμη ο Μέγερι.

Ο Ολυμπιακός που σέβεται τον... εαυτό του και τους φιλάθλους του είναι μια ομάδα που πνίγει τον αντίπαλο που κυριαρχεί απόλυτα, έχει εμπνεύσεις και εξάρσεις στο παιχνίδι του και «καθαρίζει» τέτοια παιχνίδια για πλάκα κι όχι με καρδιοχτύπι. Δεν έχουν συνέλθει ακόμη οι «ερυθρόλευκοι» μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος.

Για τρίτο στη σειρά παιχνίδι, παρότι όσοι έπαιξαν χθες προσπάθησαν πολύ, οι πρωταθλητές ήταν πολύ μακριά από τις πραγματικές τους δυνατότητες. Δεν στέκομαι στις απουσίες, επειδή είναι ανέκδοτο έστω να απαριθμήσει κανείς τους απόντες όταν έχει απέναντί του τον Λεβαδειακό.

Πριν από περίπου ένα μήνα που οι δύο αντίπαλοι αναμετρήθηκαν ξανά στη Λιβαδειά, ο Ολυμπιακός είχε κρύψει κατά διαστήματα το τόπι. Έβαλε 4 και λίγα ήταν. Χθες αυτό δεν έγινε! Μπήκε ένα αυτογκόλ, μετά από 40 λεπτά φλύαρης υπεροχής κι άλλα δύο από ωραίες προσπάθειες μεν, που δεν προήλθαν, όμως, από σταθερή και πειστική απόδοση.

Βέβαια, για να μην… ξεχνιόμαστε, κάπως έτσι ξεκίνησε ο Ολυμπιακός και στον πρώτο γύρο. Στα περισσότερα παιχνίδια είτε κέρδισε στο γκολ, είτε άφησε βαθμούς, χωρίς να πιάσει σπουδαία απόδοση. Είναι πολύ πιθανό, λοιπόν, και μάλλον αναμενόμενο από αγώνα σε αγώνα να βελτιωθούν τα πράγματα, αφού με εμφανίσεις όπως η αποψινή, λογικά υπάρχει ανησυχία…

Στα συν της βραδιάς είναι ασφαλώς, πέρα από την καλή απόδοση των Ιμπαγάσα, Μιραλάς που τελικά έκριναν τον αγώνα, και η επιστροφή του Ντιόγκο. Ο Βραζιλιάνος μοιάζει ως άλλος παίκτης! Σοβαρός, απλός, «μετρημένος», ουσιαστικός, έστω κι αν υστερεί ακόμη από δυνάμεις. Καμία σχέση με εκείνον που έφυγε για τη Βραζιλία. Φαίνεται πως η επιστροφή στην πατρίδα του, τον έκανε να σκεφτεί τα... βασικά που είναι απαραίτητα για να κάνει καριέρα και γύρισε με άλλα μυαλά. Μακάρι να συνεχίσει έτσι…

Ρόλο στη μέτρια εικόνα έπαιξε σίγουρα και η έλλειψη ρυθμού από το μηχανάκι που ακούει στο όνομα Χοσέ Χολέμπας, αλλά και η κακή απόδοση του Μακούν, ο οποίος για… αδιευκρίνιστο λόγο, ουδέποτε μπήκε στο γήπεδο. Με κακές επιλογές και ο Μαρκάνο, η εμφάνιση του οποίου ήταν πισωγύρισμα σε σχέση με τις προηγούμενες…Οι υπόλοιποι προσπάθησαν, έτρεξαν πολύ, αλλά έλειψε το καθαρό μυαλό, η φαντασία και πολλές φορές η ουσ