Μετρημένα κουκιά

Τελικώς δεν τα καταφέραμε. Πήραμε το διπλό στο Ισραήλ, αλλά μείναμε στο 1-1 με τους Λετονούς κι έτσι θέλουμε μόνο νίκη απέναντι στην Κροατία στο «Καραϊσκάκης» τον Οκτώβριο για να τους προσπεράσουμε και να βρεθούμε πάλι στην πρώτη θέση του ομίλου.Κομβικό ρόλο έπαιξαν οι απουσίες που έφεραν τον Σάντος μπροστά σε διλήμματα στα οποία δεν υπήρχαν ξεκάθαρες απαντήσεις.Ο Πορτογάλος κατεβάζει την Εθνική με τρεις κεντρικούς χαφ, όπως έκανε στη συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων και ο Ρεχάγκελ. Όμως, αυτή τη φορά τα κουκιά δεν έβγαιναν. Κατσουράνης, Καφές και Τοροσίδης ήταν εκτός και ο Σάντος είχε διαθέσιμους μόνο τον Μάκο και τον Καραγκούνη. Ως τρίτος θα μπορούσε να παίξει μπροστά από την άμυνα ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, αλλά ο Σάντος δεν μπορούσε να πάρει αυτήν την επιλογή, αφού ο Αβραάμ τέθηκε εκτός, κι άρα ο μικρός θα έπρεπε να παίξει στόπερ δίπλα στον Παπασταθόπουλο.Μια άλλη λύση θα μπορούσε να είναι η χρησιμοποίηση του Τζιόλη, που ενσωματώθηκε εσπευσμένα στην αποστολή μετά το ματς στο Ισραήλ. Ο Τζιόλης, όμως, δεν ήταν σε κατάσταση που να δίνει το δικαίωμα στον Σάντος να τον ξεκινήσει βασικό κι έτσι το μέτρημα έβγαζε πάλι δύο μέσους, τον Μάκο με τον Καραγκούνη. Ξεκάθαρη λύση δεν υπήρχε για τον ομοσπονδιακό και μοιραία βρέθηκε μπροστά σε δύο επιλογές που καμιά τους δεν του ήταν αρεστή.Ή θα έπρεπε για ένα ματς να βαφτίσει κεντρικό μέσο κάποιον άλλον ποδοσφαιριστή (πχ Μανιάτης), ώστε να διατηρήσει αναλλοίωτο το κλασικό σχήμα των τριών χαφ, ή θα έπρεπε να αλλάξει τη διάταξη και να κατέβει αλλιώς. Ο Σάντος έπελεξε το δεύτερο, έβαλε τους δύο μέσους που είχε διαθέσιμους και κατέβηκε μ’ένα 4-2-3-1, με τους Σαμαρά, Λυμπερόπουλο και Φετφατζίδη πίσω από τον Σαλπιγγίδη.Τα προβλήματα δεν τελείωσαν στον καταρτισμό της ενδεκάδας. Ο Λυμπερόπουλος παρουσιάστηκε πάρα πολύ κακός, με άθλιες επαφές με την μπάλα. Αν κάποιος τον έβλεπε να αγωνίζεται για πρώτη φορά, θα πίστευε πως ο βετεράνος μας είναι ένας παίκτης ικανός μόνο με το κεφάλι, που δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα στοιχειώδες κοντρόλ και δεν έχει τη δυνατότητα να προσφέρει τίποτα με την μπάλα χαμηλα. Ο Σαλπιγγίδης ήταν εμφανώς εκτός ρυθμού, είχε άσχημα τελειώματα και μπορούσε να είναι χρήσιμος μόνο με το φιλότιμο, ενώ ο Φετφατζίδης ήταν για μια ακόμη φορά κατώτερος των υψηλών απαιτήσεων. Έμενε ο (εννιά φορές στις δέκα) φλύαρος Σαμαράς, ο ορισμός του “μπορώ να κάνω πολλά, αλλά τελικά προσφέρω λίγα”.Μια ξεκάθαρη ματιά μας λέει λοιπόν πως δυστυχώς κατεβήκαμε στο γήπεδο με μια ομάδα που όχι μόνο δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα επιθετικά (αυτό ισχύει σχεδόν πάντα), αλλά δεν είχε και την διάταξη που θα μας έδινε τη δυνατότητα να παίξουμε ένα ακόμα “δεν το τρώμε και ίσως κάποια στιγμή το βάλουμε”. Το χορτάρι φρόντισε να γίνει καθρέφτης όλων αυτών. Και το φάγαμε και φάνηκε για μια ακόμη φορά πως επιθετικά οι δυνατότητες μας είναι λίγες.Στο τέλος καταφέραμε να μην χάσουμε, διατηρήσαμε το αήττητο με τον Σάντος στον πάγκο και κυρίως διασφαλίσαμε πως, αν όλα πάνε καλά με την Κροατία και πάρουμε τη νίκη, θα μας φτάνει η ισοπαλ