Ένα συγκλονιστικό Clasico

Στην εκπομπή της Τρίτης έλεγα πως μπορεί η πρόκριση να αγγίζει τα όρια του ποδοσφαιρικού θαύματος, αλλά η Ρεάλ σίγουρα θα είναι πολύ καλύτερη στον επαναληπτικό του Καμπ Νου.

Άλλο ματς

Οι λόγοι πίσω από την εκτίμηση ήταν δύο. Πρώτον, ο Μουρίνιο δεν υπήρχε περίπτωση να επαναλάβει την τακτική προσέγγιση του αγώνα του Μπερναμπέου και θα έκανε το χατήρι στον κόσμο, αλλά κυρίως στους παίκτες του. Το 0-2 της προηγούμενης εβδομάδες τον είχε φέρει για πρώτη φορά αντιμέτωπο όχι μόνο με το απαιτητικό και κάποιες φορές αιθεροβάμων κοινό της Ρεάλ, αλλά και με τους ίδιους του τους παίκτες, που

Δεύτερον, πίστευα πως η Ρεάλ θα έβρισκε χώρους. Με το 2-0 στην τσέπη, η Μπαρτσελόνα θα επεδίωκε κι αυτή να βγει να παίξει με όλα της τα ρίσκα, να ευχαριστήσει το κοινό της, αλλά και τα εκατομμύρια των τηλεθεατών. Πέρσι, στην αντίστοιχη περίπτωση για το Champions League, ο Γουαρδιόλα είχε πάει σχεδόν σβηστά τον επαναληπτικό κι ίσως θα θυμάστε πως η Ρεάλ αποκλείστηκε μεν, αλλά πήρε το 1-1 στο Καμπ Νου.

Μόνο που ο επαναληπτικός για τους οκτώ του Κυπέλλου Ισπανίας δεν έχει την ίδια βαρύτητα με το τελευταίο ματς πριν τον τελικό του Champions League, κι έτσι θεωρούσα σχεδόν δεδομένο πως η Μπάρτσα θα πάρει ρίσκα και θα βγει να παίξει, χωρίς και πολύ μεγάλη προσοχή, γεγονός που μπορεί να την κάνει σαρωτική σε κάποια διαστήματα, αλλά θα δώσει και τους απαραίτητους χώρους στην Ρεάλ για να ξεδιπλώσει και τις δικές της αρετές.

Ρεάλ

Η Ρεάλ δικαίωσε τις σκέψεις πέρα από κάθε προσδοκία. Η ομάδα του Μουρίνιο κατέβηκε μ’ένα παρόμοιο, “φιλόδοξο” 4-2-3-1 μ’αυτό του περσινού ημιτελικού. Τσάμπι και Ντιάρα ήταν μπροστά από την άμυνα, ο Χιγκουαϊν στην κορυφή και πίσω του οι Ρονάλντο, Κακά και Οζίλ, απ’τα αριστερά προς τα δεξιά, ενώ ο Αρμπελόα ήταν διαθέσιμος, ώστε να κλείσει την τρύπα στα δεξιά της άμυνας.

Από το πρώτο λεπτό η Ρεάλ έπαιζε όσο ψηλά γίνεται να παίξει κάποιος στο Καμπ Νου, με τους παίκτες της να πιέζουν σε εξαντλητικούς ρυθμούς. Όπως και στις προηγούμενες αναμετρήσεις, η πίεση απέδωσε καρπούς, με δύο βασικές διαφορές. Αφενός η Ρεάλ δεν βρήκε γρήγορο γκολ στις ευκαιρίες που τις παρουσιάστηκαν κι αφετέρου, δεν είχε διάθεση να αφήσει το πόδι απ’το γκάζι, αλλά αντιθέτως διατήρησε αναλλοίωτη την ίδια συμπεριφορά.

Ο Οζίλ έκανε πράγματα και θαύματα, αφού συνέκλινε προς τον άξονα ερχόμενος από τα δεξιά, την ώρα που ο Μπούσκετς ήταν περισσότερο απασχολημένος με τον Κακά. Ο Γουαρδιόλα επέλεξε πάλι να αλλάξει διάταξη στους στόπερ του, ο Πικέ ήταν στο δεξί άκρο και για μία ακόμη φορά έδειξε πως δεν έχει την ίδια απόδοση και δεν έχει την δυνατότητα να παίξει όπως πρέπει πάνω στα τρεξίματα του Ρονάλντο στην πλάτη του Ντάνιελ Άλβες, ειδικά όταν ο βραζιλιάνος έχει πολύ επιθετική συμπεριφορά και παίζει πολύ ψηλά.

Η επιθετική διάθεση της Ρεάλ στο χορτάρι ήταν τέτοια, που όχι μόνο οδηγούσε σε πολλά λάθη την Μπαρτσελόνα, αλλά είδαμε τον Πέπε και τον Ράμος να γίνονται κάτοχοι της μπάλας στο κέντρο κι αν