Χρόνια σου πολλά, Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Ήταν Μάρτιος του 1925… Πριν από 87 ολόκληρα χρόνια! Στις 10 του Μάρτη… Ημερομηνία «σταθμός» για το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς τότε «γεννήθηκε» η ομάδα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος, η ομάδα με την ερυθρόλευκη φανέλα, η λαοφιλέστερη και αυτή με τους περισσότερους τίτλους από κάθε άλλη στη χώρα μας… Ο Ολυμπιακός!

Η ομάδα του λαού, της φτωχολογιάς, του λιμανιού, του φιλότιμου, της παρέας, του πάθους, του Πειραιά, όλης της Ελλάδας…

Μία ομάδα, ένας σύλλογος, ένας αθλητικός οργανισμός, μία ιδέα, ένας

τρόπος ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους στις μέρες μας, οι οποίοι ριγούν στο άκουσμα – και μόνο – της λέξης «Ολυμπιακός»!..

Τα κύπελλα που κοσμούν την τροπαιοθήκη του Ολυμπιακού προκαλούν ίλιγγο! Διακρίσεις και τίτλοι, ο αριθμός των οποίων φαντάζει ανυπέρβλητος στα μάτια των αντιπάλων… Ίσως γι’ αυτό τον αγαπούν με τόσο πάθος οι οπαδοί του! Ίσως πάλι κι όχι…

Ίσως το άσβεστο πάθος και η ερωτική σχέση που «δένει» τους οπαδούς του Ολυμπιακού με την αγαπημένη τους ομάδας να έχει… μεταφυσική εξήγηση!

Το κόκκινο χρώμα, άλλωστε, χαρακτηρίζει τον Ολυμπιακό από καταβολής του συλλόγου μέχρι και σήμερα… Το χρώμα του πάθους, δηλαδή, του έρωτα και του αίματος… Σαν αυτού, που χύθηκε τόσο άδικα το απόγευμα της αποφράδας 8ης Φεβρουαρίου του 1981 και οδήγησε 21 ψυχές στα σκαλοπάτια του παραδείσου!

Ίσως γι’ αυτό οι οπαδοί της ομάδας του Πειραιά ανατριχιάζουν όταν βλέπουν την φανέλα του Ολυμπιακού… Επειδή αυτή είναι ποτισμένη με το αθώο αίμα των παιδιών εκείνων που ξεψύχησαν στα σκαλοπάτια του Καραϊσκάκη!

Γι’ αυτά τα 21 παιδιά είναι ηθικά υποχρεωμένος, όποιος αθλητής φορά τη συγκεκριμένη φανέλα, να δίνει όλο του το «είναι» για τον Ολυμπιακό… Και γι’ αυτό οι καλύτεροι απ’ όσους αγωνίστηκαν στην λαοφιλέστερη ομάδα της Ελλάδας απέκτησαν… μυθικές διαστάσεις στις συνειδήσεις των φιλάθλων!

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’20 και την καρβουνόσκονη του ποδηλατοδρομίου, μέχρι σήμερα το υπερσύγχρονο «Γ. Καραϊσκάκης», το όνομα του Ολυμπιακού ήταν και παραμένει συνώνυμο της περηφάνιας, του ήθους, της καλώς εννοούμενης μαγκιάς, του φιλότιμου…

Ο Ολυμπιακός φαντάζει πλέον έτοιμος να κατακτήσει και την Ευρώπη μετά τις αμέτρητες εγχώριες επιτυχίες του. Η φετινή του παρουσία στα γήπεδα της Ευρώπης καταδεικνύει τη δυναμική, την οποία έχει αποκτήσει η ομάδα του Πειραιά με τον Βαγγέλη Μαρινάκη στο τιμόνι της!

Ένας καπετάνιος, πάππου προς πάππου Ολυμπιακός, ο οποίος έχει ένα όραμα… Να οδηγήσει την αγαπημένη του ομάδα στην κορυφή της Γηραιάς Ηπείρου. Να υποχρεώσει ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ευρώπη να υποκλιθεί στον δαφνοστεφανωμένο έφηβο!

Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρει ωστόσο, τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει στην σχέση του Ολυμπιακού με τα εκατομμύρια των οπαδών του… Διότι αυτή η ομάδα δεν πρόκειται ποτέ να πάψει ν’ αποτελεί το πάθος, τον έρωτα, την ατέλειωτη καψούρα για όποιον έχει φωνάξει – έστω και μία φορά – μέσα από την ψυχή του «Ολυμπιακός – Ολυμπιακός!»…

Χρόνια πολλά, Θρύλε, όπως σε αποκαλούν οι οπαδοί σου, χρόν