Αλώβητος σε χαμένη μάχη

Χαίρετε κύριοι... O Ολυμπιακός στο ντέρμπι κέρδισε την επιβράβευση πως φάνηκε καλύτερη ομάδα, αλλά ο Παναθηναϊκός πολλά περισσότερα.

Η ομάδα του Φερέιρα είναι νέα τώρα και αρχίζει να μπουσουλάει. Δημιουργήθηκε από τη δουλειά του προπονητή της και επειδή βοήθησαν και

κάποιες συγκυρίες. Είναι εύκολο να πούμε πως αποδείχτηκε χειρότερη από τον Ολυμπιακό, όπως το ίδιο εύκολο είναι να μιλήσουμε για την ψυχή και το πάθος τους που τους κρατά πρώτους στην βαθμολογία. Η αλήθεια όμως είναι κάπου στη μέση. Τον φετινό Παναθηναϊκό, βάζοντας πρώτο τον εαυτό μου, σχεδόν κανείς δεν τον πίστεψε. Όμως , από το πουθενά το τεχνικό team και οι παίκτες έβγαλαν μια ξεχωριστή φιλοσοφία. Ο Παναθηναϊκός ξαφνικά έγινε ελκυστικός και θέλει τη μπάλα στα πόδια για να εκθέσει την αντίπαλη άμυνα. Με αυτήν τη λογική, έβγαλε ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα κερδίζοντας στην Τούμπα, στο ΟΑΚΑ την ΑΕΚ και παίρνοντας την ισοπαλία στο Καραϊσκάκη. Για μένα η ισοπαλία αυτής της νέας ομάδας στο Καραϊσκάκη είναι τεράστιο αποτέλεσμα, καθώς κατάφερε να φύγει αλώβητη από μια πολύ δύσκολη έδρα παρότι δεν της βγήκε τίποτα. Ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε τα δικά του πατήματα, δεν είχε την μπάλα όσο θα ήθελε, αλλά διατήρησε την πρώτη θέση στη βαθμολογία.

Ο λόγος που δε του πήγε το παιχνίδι είναι απλός. Λέγαμε στην εκπομπή όλο αυτό το διάστημα πως ο Παναθηναϊκός στηρίζει το παιχνίδι του πάνω στα όργια που κάνει ο Λέτο. Το αμυντικό δίδυμο του Ολυμπιακού είναι υψηλού επιπέδου. Ουσιαστικά είναι και ο κύριος λόγος που κάνει την ομάδα του Βαλβέρδε να ξεχωρίζει στα δικά μας δεδομένα. Οι Αβραάμ, Μέλμπεργκ έπαιζαν ψηλά και έβγαιναν συνήθως πρώτοι στην μπάλα από τον Λέτο. Ο Αργεντινός δεν πήρε τη μπάλα και δεν μπόρεσε να δώσει ρυθμό στους συμπαίκτες του. Το πλάνο του Βαλβέρδε ήταν πιο αμυντικογενές απ' ότι περιμέναμε και εκτός από τον Λέτο εξαφανίστηκε και ο Κλέιτον. Ο Βραζιλιάνος όλο αυτό το διάστημα επιβίωνε επειδή ο βαθμός ανταγωνιστικότητας των αντιπάλων δεν ήταν υψηλός και είχε ελεύθερα μέτρα γύρο του να προσφέρει με εύκολες, για τον ίδιο, μεταβιβάσεις, εκμεταλλευόμενος την ταχύτητα των συμπαικτών του. Στο Καραϊσκάκη οι καθαροί χαφ του Ολυμπιακού ήταν μόνιμα τρεις. Ο Κλέιτον στον χώρο του είχε αντιπάλους που δεν μπορούσε να τους πάρει μονομαχία και ο Παναθηναϊκός έπαιξε με παίκτη λιγότερο.

Η μοναδική διέξοδος για να βρει φάσεις η ομάδα του Φερέιρα ήταν να βγει η μπάλα στα πλάγια και κάποιος εκ των Κουίνσι, Ζέκα να περάσει τον αντίπαλο μπακ. Η αλήθεια είναι πως ο τρόπος που επιτίθεται ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζεται δύσκολα, καθώς οι επιθέσεις ξεκινούν από χαμηλά, με πολύ ταχύτητα. Αυτές που θα βγουν θα είναι ξεκάθαρες φάσεις για γκολ. Είδαμε, λοιπόν, σε ένα παιχνίδι δύσκολο σε μια έδρα εχθρική και αφιλόξενη, που δεν του βγήκε τίποτα, πως κατόρθωσε να δημιουργήσει τρεις καθαρές φάσεις για γκολ. Οι τελικές ευκαιρίες του Παναθηναϊκού ήταν μόλις τρεις, αλλά, προσέξτε, η μία κατέληξε σε γκολ, η άλλη ήταν δοκάρι και η τρίτη ήταν το τετ-α-τετ του Κουίνσι. Δεν έτυχε και δεν έχει να κάνει με την αποτ