O θάνατος της γνώμης... («ή μαζί μας ή εχθρός μας...»)

«Σαράντα χρόνια φούρναρης» σ' αυτή τη δουλειά κι έχοντας φάει όχι με το κουτάλι, αλλά με το... φτυάρι ψυχρολουσίες, σκοτσέζικα ντους και φυσικά επιθέσεις παντός είδους, θα έπρεπε κανονικά να παραμένω ψύχραιμος σε ό,τι ακούω, βλέπω, διαβάζω.Κανονικά, θα έπρεπε να έχω συνηθίσει και να μην με εκπλήσσει και να μην με ταράζει το παραμικρό.Δεν είμαστε δα και στο μακρινό 1983, τότε που είδα στη Λεωφόρο τον Γιάτσεκ Γκμοχ (Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 1983) να σταματάει την προπόνηση, να υψώνει το δάχτυλο, να με δείχνει και να λέει στο πλήθος ότι «αυτό κούρβα είναι κατάσκοπο ομάντας, σαμποτέρ, πράκτορα Νταϊφά»!Ναι, είχα ταραχτεί πολύ. Μένοντας στον Πειραιά, όπου και γεννήθηκα, μπορεί και να ψαχνόμουν μέσα μου αν όντως είμαι... κατάσκοπο σαμποτέρ!Κανονικά, έχοντας βιώσει σκληρές επιθέσεις, παλιά από τον καπετάνιο, τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, μέχρι τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο με τη φανέλα του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο, αλλά κι άλλους πολλούς -και φυσικά πάμπολλους οπαδούς- θα έπρεπε να είμαι πια πιο ψύχραιμος.Αλλά υπάρχει άραγε «πρέπει» ή «έπρεπε»; Τα «πρέπει» δεν μου κάθονται καλά, δεν μου πάνε και δεν τα χωνεύω κιόλας.Πάμε λοιπόν στο θέμα μας.Μετά το χτεσινό άρθρο με τίτλο «Ποιος πληρώνει τον βαρκάρη κ. Αντρέα;», στο οποίο εξέφρασα κάποιες απορίες για τις εξαγγελίες του Ανδρέα Βγενόπουλου, έγινα αποδέκτης σχολίων  τα οποία με έκαναν (ενώ κανονικά δεν έπρεπε, όπως ήδη ανέφερα) να σηκώσω τα χέρια ψηλά...Από «κρίμα και σε συμπαθούσαμε» και «σε λίγο καιρό θα είσαι κι εσύ μια παλιά άσχημη ανάμνηση», μέχρι «απαράδεκτος», «τραγικός», «λυπάμαι για σένα», «το έβγαλες το μεροκάματό σου και σήμερα», τέτοια.«Λοιπόν υπάλληλε σταμάτα τη διχόνοια και τις αερολογίες σου, να σταματήσεις τους τόνους λάσπης», με εγκαλεί ο CISSΕ FORZA LAZIO, στον οποίο προφανώς δεν άρεσε το άρθρο.Και τι έλεγε αυτό το περίφημο... διχαστικό άρθρο με τις αερολογίες και τους... τόνους λάσπης;«Ο κόσμος ζητάει λύσεις κι αυτές περίμενε να ακούσει μετά το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η ομάδα. Αλλά ο μετρ του επικοινωνιακού παιχνιδιού εστίασε στο ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Εντάξει, αλλά... ποιος πληρώνει τον βαρκάρη;», έλεγε το κείμενο.Επίσης είχα αναρωτηθεί:«Καμιά αντίρρηση. Αλλά ποιος θα βάλει τα 15 εκατομμύρια που πρότεινε ως αύξηση  του Μετοχικού Κεφαλαίου; Παλιοί μέτοχοι πλην Βαρδινογιάννη που «δεν είναι επιθυμητός»; Νέοι μέτοχοι; Άλλοι αμέτοχοι;».Αυτά είναι διχόνοια και αερολογίες και συνάδουν με το «τραγικέ», και άλλα πολλά, ορισμένα εκ των οποίων και συκοφαντικά;Όποιος λοιπόν δεν συμφωνεί με κάποιον, επίθεση και σταύρωμα; Ή «μαζί μας (με τις απόψεις μας) αλλιώς εχθρός μας»;Ο καθένας έχει φυσικά την άποψή του και είναι σεβαστή. Αλλά αυτό το «ή μαζί μας ή εχθρός μας», πού κολλάει;Κι επιπλέον, οφείλουν να γνωρίζουν -και το γνωρίζουν όσοι παρακολουθούν τα πράγματα- ότι χρόνια ολόκληρα δεν έχω δώσει δικαίωμα σε κανέναν...Πέρα από τις απόψεις όμως υπάρχει η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ του ζητήματος. Κι αυτή έχει να κάνει με το μέλλον του Παναθηναϊκού, για το οποίο γίνεται και η συζήτηση.Όταν λοιπόν αναρωτιέται κά