Τα γενέθλια

Οι άνθρωποι τελικά είμαστε «ήρωες» για να μπορούμε να αντέχουμε όλα τα δεινά από τις ισχυρές ανατροπές της ζωής

Αφιερωμένο στον υπέροχο γιό μου Γιάννη

Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν έφερα στο μυαλό μου τις πολύ δυνατές και ευλογημένες στιγμές στην ζωή μου. Η 19.7.1986 ήταν σταθμός για μένα. Γεννήθηκε ο γιός μου. Ο «πρίγκιπάς» μου όπως μου άρεσε να τον αποκαλώ.

Γράφοντας τώρα αυτές τις γραμμές, μέσα από μεγάλη συναισθηματική φόρτιση και βαθύ πόνο, σκέφτομαι ότι οι ισορροπίες στην ζωή των ανθρώπων διαταράσσονται και χάνονται ανά πάσα στιγμή. Πέρσι

την ίδια εποχή ετοίμαζα πυρετωδώς τα γενέθλιά σου γιατί είχαμε πει ότι θα το 'κάψουμε' μετά το ατύχημά σου. Το σπίτι γεμάτο φωνές, φώτα, λουλούδια, κεράκια, ζεϊμπέκικος χορός και φίλοι να κτυπούν παλαμάκια την ώρα που χόρευες και εγώ η μάνα σου να αγγίζω την απόλυτη ευτυχία. Τώρα αντί για αυτό θα γεμίσω τον τάφο σου με άσπρα λουλούδια, θα κοιτάξω τον ουρανό μήπως και φανείς από μακριά, αλλά... Θα κρατήσω την ελπίδα μέσα μου ότι θα σε ξαναδώ και θα προχωρήσω με το κεφάλι ψηλά για την ζωή που με περιμένει. Γιατί της χρωστάω και μου χρωστάει η ζωή, και πρέπει να δώσουμε η μια στην άλλη την αξία που μας αναλογεί.

Από αυτό το βήμα, μου έχει δοθεί η ευκαιρία να γράφω και να εκφράζω όλες μου τις ιδέες, τα συναισθήματα, τις φιλοσοφικές μου απόψεις και όλες μου τις πνευματικές αναζητήσεις σε συνδυασμό με τις αστρολογικές μου γνώσεις, θεωρώ ότι είναι μια όαση μέσα στην μονοσήμαντη ζωή μου. Την τρίτη ενότητα μέσα στο blog astroqueen Βella, την «Πορεία προς το Φως», την έχω αφιερώσει στον γιό μου Γιάννη που έφυγε ξαφνικά από την ζωή μου. Με αυτόν τον τρόπο νοιώθω και εγώ ότι προσφέρω κάτι σε αυτή την αέναη επικοινωνία μεταξύ του ορατού και αόρατου κόσμου.

Όλο αυτόν τον καιρό, προσπαθώντας να βρω απαντήσεις, ανακούφιση και ελπίδα μέσα από διάφορες θεωρίες που ασχολούνται με την μετά θάνατο ζωή, έπεσε το μάτι μου στο Κεφάλαιο Ε' από την Β΄ Επιστολή του Παύλου προς Κορινθίους και είναι ένα κομμάτι που το κρατάω σαν ένα πολύτιμο στοιχείο μέσα στην καρδιά μου για να μπορώ και εγώ να ονειρεύομαι και να ελπίζω. Η ελπίδα είναι το πιο σημαντικό στοιχείο για την ανθρώπινη υπόσταση και χωρίς αυτή ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει.

Γι' αυτό δεν μας καταβάλλουν οι θλίψεις, οι κίνδυνοι, οι ταλαιπωρίες και οι απώλειες. Γιατί γνωρίζουμε καλά ότι η γήινη κατοικία της ψυχής μας που είναι το σώμα μας και ομοιάζει σαν προσωρινή σκηνή, θα διαλυθεί από τον θάνατο. Εκεί ψηλά, θα έχουμε άλλο σπίτι ετοιμασμένο που δεν το έχουν δημιουργήσει ανθρώπινα χέρια αλλά τα χέρια του δημιουργού Θεού. Το άφθαρτο σώμα μας θα είναι το σώμα της δόξας που θα έχουμε συνέχεια μαζί μας. Δεν θα μας φέρνει δυστυχία θα είναι ένδοξο και άφθαρτο. Για αυτό πάντα πρέπει να έχουμε ελπίδα και θάρρος για την ζωή και να υπομένουμε τα δεινά.

Έχω καταλάβει ότι οι άνθρωποι τελικά είμαστε «ήρωες» για να μπορούμε να αντέχουμε όλα τα δεινά από τις ισχυρές ανατροπές της ζωής. Μέσα στα σκ