Όψεις- Το πινγκ πονγκ των αντιθέσεων

Η όψη της αντίθεσης (180 μοίρες) θέλει κυριολεκτικά «απέναντι» τα δύο συμβαλλόμενα μέρη, δηλαδή τους πλανήτες ή τα σημεία που συμμετέχουν σε αυτήν.

Όμως στα πλαίσια του διχαστικού χαρακτήρα της προσφέρει συνάμα και την δυνατότητα για μια εναλλάξ λειτουργία της μιας και της άλλης πλευράς. Και αυτό το χαρακτηριστικό είναι που διαφοροποιεί την όψη από τις υπόλοιπες «δυσαρμονικές» και την κάνει μια κατηγορία από ...μόνη της.

Παρότι το όνομα της όψης παραπέμπει ευθέως σε μια αντιπαράθεση δυνάμεων, η δυναμική της δεν είναι σαν του τετραγώνου, όπου μπορούμε να πούμε πως οι ενεργειακές πιέσεις

ασκούνται προς το άτομο ταυτόχρονα. Το άτομο δηλαδή βρίσκεται μεταξύ δύο διασταυρούμενων «πυρών» που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοήσει. Εκεί δεν μπορεί να είναι «είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον» πλανήτη και η ανάγκη να συγκεράσει την δράση τους, να τους συμφιλιώσει, δηλαδή μέσω συγκεκριμένων εφαρμογών, γίνεται ζωτικής σημασίας.

Στην αντίθεση, προκύπτει μεν η αναγκαιότητα μιας σύνθεσης, άρα και των εφαρμογών που την συνοδεύουν αλλά αφού οι ενεργειακές πιέσεις ασκούνται συνήθως εναλλάξ, επιτρέπουν στο άτομο να «δραπετεύσει» εν μέρει από το πεδίο της μάχης καταφεύγοντας στην πλευρά όπου νοιώθει πιο ασφαλές.

Πρακτικά είναι σαν να εντάσσεται στις τάξεις του ενός «στρατοπέδου», για να γλιτώσει από τον απέναντι «εχθρό».

Ταυτίζεται δηλαδή με τον «χαρακτήρα» και τις επιλογές του πλανήτη που βρίσκεται στο ένα άκρο της αντίθεσης, βιώνοντας την «κόντρα» του ως εξωτερικό συμβάν προερχόμενο από κάποιον άλλο που «εκπροσωπείται» από τον απέναντι πλανήτη.

Ουσιαστικά και οι δύο πλανήτες «είμαστε εμείς», ωστόσο το φαινόμενο της προβολής, να βλέπουμε δηλαδή τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός πλανήτη σε ανθρώπους ή καταστάσεις έξω από εμάς, είναι πολύ συχνό στις αντιθέσεις, κάτι που μπορεί να έχει τόσο θετικά, όσο και αρνητικά αποτελέσματα.

Από τη μια πλευρά είναι πολύ εύκολο να αποδώσουμε στους άλλους τις ευθύνες για οτιδήποτε στραβό συμβαίνει και έτσι να απαλλαγούμε από τις όποιες ενοχές θα μας βάραιναν. Από την άλλη όμως διαφεύγοντας μονίμως από το πρόβλημα που εδρεύει μέσα μας, διακινδυνεύουμε το να μην λυθεί ποτέ και να είμαστε μονίμως το «μπαλάκι« σε ένα κοσμικό πινγκ πονγκ. Σήμερα με την ...Κική κι αύριο με την Κοκό... Και βέβαια όλα αυτά παραπέμπουν περισσότερο στην ψυχολογία των «αρμονικών» όψεων, οι οποίες έχουν σαν middle name το ...βόλεμα!

Επειδή η αντίθεση συμβαίνει μεταξύ δύο ζωδίων ή οίκων που «διαπραγματεύονται» είτε με παρόμοιο τρόπο, είτε παρόμοια θέματα, τελικά σε αρκετές περιπτώσεις ο «δυσαρμονικός» χαρακτήρας της φθίνει και η όψη καταλήγει να λειτουργεί περίπου ως «αρμονική». Και αυτό επισφραγίζεται από το γεγονός πως τα όσα φέρνει μια αντίθεση δεν βιώνονται απαραίτητα ως μια «προσωπική υπόθεση».

Φυσικά έχει σημασία το ποιοί πλανήτες συγκροτούν την αντίθεση. Αν η φύση τους είναι εξ ορισμού ανταγωνιστική, μέσω της όψης θα εκδηλωθούν πρωτίστως οι συνέπειες αυτής της ασυμβατότητας.

Τα ζεύγη πλαν