Ο έρωτας της ψυχής του φιλοσόφου

Η δύναμη της Φιλοσοφίας είναι τεράστια και μπορεί να μας προσφέρει την δυνατότητα της εξελικτικής μας προόδου

Στην «Πολιτεία» στο βιβλίο Στ 490b, ο Πλάτωνας επιχειρεί μία πολύ σύντομη ανάλυση της ποιοτικών χαρακτηριστικών που θα πρέπει να διαθέτει η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ, έτσι ώστε να διαφοροποιείται από κάποιον απλό και καθημερινό άνθρωπο που δεν διακατέχεται από τέτοιου είδους πνευματικές αναζητήσεις.

Πρόκειται για ένα πολύ σπουδαίο απόσπασμα, διότι εκτός των άλλων ο Σωκράτης μας πληροφορεί ότι ένας Φιλόσοφος, που ενδιαφέρεται ειλικρινά για την πνευματική του εξέλιξη, και όχι απλώς για να λέει ότι ασχολείται με την Φιλοσοφία, αυτό που κάνει ουσιαστικά είναι να ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΗ ΑΜΙΛΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Ας παρακολουθήσουμε αυτήν την άκρως εντυπωσιακή άποψη του Σωκράτη:

῏Αρ’ οὖν δὴ οὐ μετρίως ἀπολογησόμεθα ὅτι πρὸς τὸ ὂν πεφυκὼς εἴη ἁμιλλᾶσθαι ὅ γε ὄντως φιλομαθής,

Τότε λοιπόν δεν θα αποτελούσε μια μέτρια δικαιολογία το να υποστηρίξουμε ότι, ο Φιλομαθής Φιλόσοφος δίνει ΜΑΧΗ ΑΜΙΛΛΑΣ κατά την οποία ΑΝΤΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ!

καὶ οὐκ [b.] ἐπιμένοι ἐπὶ τοῖς δοξαζομένοις εἶναι πολλοῖς ἑκάστοις,

και δεν θα έπρεπε να επιμένει κανείς, ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αξίζουν αυτήν την δόξα,

Είναι προφανές ότι ο Σωκράτης θεωρεί πως αυτοί οι αληθινοί Φιλόσοφοι, που έχουν θέσει ως αποκλειστικό στόχο της ζωής τους να αξιοποιήσουν τις ύψιστες φιλοσοφικές γνώσεις για την πνευματική τους εξέλιξη είναι ελάχιστοι.

Ο όρος «Φιλομαθής» θα έπρεπε να αποδίδεται μόνο στον Φιλόσοφο εκείνον που «ανταγωνίζεται» τον Θεό.

Ο λόγος είναι διότι ο Θεός είναι ΠΑΝΣΟΦΟΣ. Αυτήν η πανσοφία του Θεού είναι που ο Φιλομαθής Φιλόσοφος επιθυμεί όχι μόνο να προσεγγίσει, αλλά και να την κατακτήσει ολοκληρωτικά.

Ουσιαστικά από αυτό το τόσο μικρό, αλλά και τόσο περιεκτικό απόσπασμα, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι η σωστή χρήση της Φιλοσοφίας μπορεί να έχει ως τελικό αποτέλεσμα ακόμα και την Θεοποίηση του Φιλομαθούς Φιλοσόφου.

ἀλλ’ ἴοι καὶ οὐκ ἀμβλύνοιτο οὐδ’ ἀπολήγοι τοῦ ἔρωτος,

Αλλά ένας φιλομαθής Φιλόσοφος, διαθέτει όλη την έφεση να προχωρήσει μπροστά, έτσι ώστε κατά την διάρκεια της εξελικτικής πορείας του, όχι μόνο να μην λιγοστεύει το ενδιαφέρον του, αλλά να καταλήξει στο να κατανοήσει τελικά, την φιλοσοφική έννοια του Έρωτα.

πρὶν αὐτοῦ ὃ ἔστιν ἑκάστου τῆς φύσεως ἅψασθαι

διότι, έχει την δυνατότητα να αποκτήσει την εμπειρία κάθε δυνατής μορφής Έρωτα που συναντιέται μέσα στην φύση,

ᾧ προσήκει ψυχῆς ἐφάπτεσθαι τοῦ τοιούτου

αφού η ψυχή του φιλομαθούς Φιλοσόφου είναι κατάλληλη στο να αντιληφθεί όλα τα επίπεδα του Έρωτα.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να ανατρέξουμε σε ένα άλλο βιβλίο του Πλάτωνα, στο «ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ» στο οποίο ο Σωκράτης και πάλι, αναφέρεται διεξοδικά στο θέμα της απόκτησης του θείου Έρωτα.