Ο άνθρωπος απέναντι στο μοιραίο

Τα ζώδια, οι πλανήτες, οι οίκοι, οι όψεις, δεν είναι παρά «ταμπέλες» ανάλογες με αυτές που πληροφορούν έναν ταξιδιώτη για το που βρίσκεται και το τι πρόκειται να συναντήσει

Οι πραγματιστές υποστηρίζουν πως «τίποτε δεν είναι μοιραίο» και όλα είναι αποτέλεσμα των επιλογών μας ή απλές συμπτώσεις.

Στο άλλο άκρο, πολλοί πιστεύουν πως «ό, τι γράφει, δεν ξεγράφει».

Και ως είθισται η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση αλλά με έναν... αστερίσκο. Και οι δύο παραπάνω καταστάσεις είναι υπαρκτές

για την ανθρώπινη ύπαρξη και ορίζουν ένα ευρύ φάσμα μέσα στο οποίο το «μοιραίο» και το «όχι μοιραίο» παίρνουν ποικίλες διαβαθμίσεις.

Το βέβαιο είναι πως μια ευρεία πλειοψηφία αποδέχεται το μοιραίο, αφού αποκομίζει συχνά την αίσθηση του μέσω των εμπειριών του. Προς επίρρωση μάλιστα αυτής της πεποίθησης έρχονται και οι ποικίλες προβλέψεις (από κάθε είδος μαντικής τέχνης), οι οποίες «βγαίνουν», αποδεικνύοντας έτσι πανηγυρικά στον κοινό νου πως πράγματι ήταν ...μοιραίο!

Ωστόσο, υπάρχουν και πάρα πολλές άστοχες προβλέψεις και η αστοχία τους δεν οφείλεται μόνον σε λάθη ή αβλεψίες του ερμηνευτή-διαμέσου. Με βάση τα πορίσματα της σύγχρονης Φυσικής ξέρουμε πια ότι ποτέ δεν υπάρχει ένα και μόνον ένα μέλλον αλλά είναι πιο σωστό να μιλάμε για δέσμες πιθανοτήτων που κατευθύνουν σε διαφορετικά μέλλοντα.

Έτσι ο ερμηνευτής μπορεί να βλέπει σωστά ένα από αυτά αλλά ο ίδιος ο συμβουλευόμενος να ...επιθυμεί κάποιο άλλο!

Ο αγώνας με το πεπρωμένο

Η ζωή μας δεν είναι παρά μια πάλη ενάντια στην Μοίρα. Ένας παράξενος αγώνας χειραφέτησης από την μάνα-γενέτειρα μας, που κρατάει αιώνες τώρα και η αρχική της πράξη έχει αποτυπωθεί στους μύθους είτε ως «πτώση», είτε ως ηρωικό κατόρθωμα απέναντι σε θεριά και τέρατα.

Ο άνθρωπος τέθηκε μοιραία απέναντι της, από τότε που ξεκίνησε το ταξίδι της συνειδητότητας του. Με όπλο το αδηφάγο εγώ και οδηγημένος από την μυστική εντολή της εξέλιξης κατατρώει σιγά-σιγά τις σάρκες της, τα μυστήρια και τις άγνωστες γωνιές της, μεταλαβαίνει την ουσία της, αφομοιώνοντας και κάνοντας κτήμα του ότι κάποτε της ανήκε. Ο άνθρωπος έμαθε να χρησιμοποιεί τις φυσικές δυνάμεις, παίρνοντας μαθήματα από την ίδια τη Φύση και παράλληλα, προσπαθώντας να διερευνήσει το πεπρωμένο αποκρυπτογράφησε μέρος των κοσμικών ρυθμών της.

Ο ζωδιακός κύκλος δεν είναι παρά μια ακόμη κατάκτηση του, αφού σε αυτόν χαρτογράφησε τις μοιραίες επιρροές, βάζοντας σταδιακά τις απαραίτητες προειδοποιητικές σημάνσεις.

Τα ζώδια, οι πλανήτες, οι οίκοι, οι όψεις, δεν είναι παρά «ταμπέλες» ανάλογες με αυτές που πληροφορούν έναν ταξιδιώτη για το που βρίσκεται και το τι πρόκειται να συναντήσει: Επικίνδυνες κατολισθήσεις. Τούνελ μήκους 5 χιλιομέτρων. Ολισθηρό οδόστρωμα. Διόδια.

Ή αλλιώς, Ουρανός σε τετράγωνο με τον Άρη. Πλούτωνας στις 60 μοίρες. Ποσειδώνας στον 3ο οίκο. Κρόνος σε σύνοδο με Ερμή.

Όπως ο κατασκευαστής του δρόμου έχει εφαρμόσει και υλοποιήσει όλη την συλλογική αλλά και την ατομική του εμπειρία, έτσι και ο ερμηνευτής του ωροσκο