Η ανδροκρατική αστρολογία

Το πράγμα γίνεται κωμικοτραγικό, αν αναλογιστούμεαπό τον Γιάννη Ριζόπουλο  Όταν είναι γνωστό πως την Ιστορία την γράφουν οι νικητές, το να παίρνουμε τα πράγματα σαν δεδομένα, δεν είναι και ότι πιο σοφό.Και σε σχέση με την Αστρολογία υπάρχουν πολλά πράγματα που χρειάζονται αναθεώρηση, αφού ο κορμός της δεν είναι φτιαγμένος από «θείες εμπνεύσεις» αλλά κυρίως από κοινωνικές πεποιθήσεις και «διδαχές», που σε αρκετές περιπτώσεις παίρνουν την μορφή μιας προπαγανδιστικής χιονοστιβάδας.Υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια σημεία αλλά νομίζω ότι μπορούμε να ξεκινήσουμε από το πιο βασικό: Την υποτίμηση και περιθωριοποίηση του θηλυκού στοιχείου -πρακτικά των γυναικών- κάτι που έδωσε στην αστρολογία έναν καθαρά ανδροκρατικό χαρακτήρα και δημιούργησε «αξιώματα» που κάθε άλλο παρά δεδομένα μπορεί να θεωρηθούν. Η Πανδώρα, όπως και η Εύα είναι το τυπικό μέρος μιας παράδοσης που θέλει τους ήρωες γένους αρσενικού και τις γυναίκες πηγή δεινών και δυστυχίας. Και αντίστοιχα το προσωποποιημένο θηλυκό, η γυναίκα δηλαδή, θεωρήθηκε υπεύθυνη για όλες τις συμφορές του κόσμου! Ο γενικευμένος κοινωνικός εξοβελισμός του «θηλυκού» που διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας ήταν η άμεση συνέπεια της «νίκης» των «αρσενικών» δυνάμεων στο υπερβατικό αλλά και το κοινωνικό πεδίο (εννοώ τη Μητριαρχία), που πιστοποιήθηκε και θεσμοθετήθηκε σε όλα σχεδόν τα θρησκευτικά συστήματα της αρχαιότητας. Οι μαινάδες που στα πλαίσια της Διονυσιακής λατρείας ξέσκιζαν τα αρσενικά θύματα τους ήταν το τρομακτικό παράδειγμα προς αποφυγήν! Από τη στιγμή που οι αρσενικές θεότητες πήραν το «πάνω χέρι» οι γυναίκες κλείστηκαν στους γυναικωνίτες. Κι αυτό γιατί ως φορείς των αρχετυπικών «θηλυκών» δυνάμεων ήταν ο καθρέπτης του «εχθρού» και αποτελούσαν εν δυνάμει μια μόνιμη απειλή για το νεοπαγές αρσενοκεντρικό σύστημα και τις αξίες του. Φυσικά αυτός ο διάχυτος μισογυνισμός άφησε το αποτύπωμα του και σε όλη την αστρολογική παράδοση και στις ερμηνείες των πλανητικών θέσεων στα ζώδια ιδιαίτερα στις θεωρήσεις περί «πτώσεων» και «εξάρσεων» των πλανητών. Η ηθική σκοπιμότητα παρείσφρησε στην αστρολογική αξιολόγηση, δημιουργώντας ένα πλήθος παρεξηγήσεων που ταλανίζουν την αστρολογία μέχρι σήμερα. Το πρώτο που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι από την αρχαιότητα η αστρολογία απευθύνεται ουσιαστικά στους άνδρες (οι γυναίκες απλά δεν ...υπήρχαν) και είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Οι «ιεροί» κανόνες της έχουν έναν αρσενικό μανδύα και πρακτικά επισημαίνουν τους τρόπους με τους οποίους θα διασφαλιστεί η αρσενική κυριαρχία, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Το πράγμα γίνεται κωμικοτραγικό, αν αναλογιστούμε ότι στην εποχή μας, οι πιο ένθερμες θιασώτριες της αστρολογίας είναι οι γυναίκες, που ουσιαστικά ασπάζονται και αναπαράγουν αυτήν την παραδοσιακή γνώση και ηθική, χωρίς να αντιλαμβάνονται την μπανανόφλουδα που πατάνε. Ας δούμε μερικά παραδείγματα για το πως εκφράστηκε αυτός ο «ανδρικός σωβινισμός» σε σχέση με τα βασικά αρχέτυπα του αρσενικού και του θηλυκού, δηλαδή τον Άρη, την Σελήνη και την Αφροδίτη. Η Σελήνη σε «πτώση»Για παράδ