Η Λίζα Δουκακάρου σχολιάζει την ειδησεογραφία, την κρίση και τις πλαστικές επεμβάσεις

Η Λίζα Δουκακάρου, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τηλεοπτικά πρόσωπα, μας μιλά για την καθημερινότητά της αλλά και για την σημερινή πραγματικότητα.

 

Καμιά φορά αγαπάμε να αποδομούμε γνωστά τσιτάτα. Αν η ανατομία είναι πεπρωμένο όπως είπε ο Φρόιντ, τότε η Λίζα Δουκακάρου θα μπορούσε ωραιότατα να διαπρέψει ως αεροσυνοδός. Κι όμως υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα πίσω από ένα ωραίο πρόσωπο. Υπάρχουν σπουδές, χιλιάδες ώρες ρεπορτάζ, 20 χρόνια εμπειρίας, 16 ώρες δουλειά την ημέρα.

Κάθε φορά που βλέπουμε ειδήσεις

σφίγγεται η καρδιά μας. Το ίδιο συμβαίνει με σένα;
Όλοι ξέρουμε ότι το 80% των ειδήσεων και των ρεπορτάζ δεν έχει να κάνει με ευχάριστα γεγονότα. Δεν θα έλεγα ότι κάθε είδηση και δελτίο με βάζει σε συγκεκριμένη ψυχολογία, εκτός αν υπερβαίνει τα προσωπικά μου όρια. Κάποιες ειδήσεις μπορεί να με στεναχωρούν, να με εξοργίζουν και να με θυμώνουν, αλλά όχι καθημερινά γιατί μετά από τόσα χρόνια στια δελτία ειδήσεων έχω αποκτήσει αντισώματα.

Σε κάτι άρθρα διάβασα πώς, για να μην πάθεις κατάθλιψη από την κρίση πρέπει να αποφύγεις να βλέπεις δελτία ειδήσεων. Συμφωνείς;
Όχι δεν συμφωνώ. Το καταλαβαίνω και το κατανοώ, άλλα δεν συμφωνώ. Ακόμη και αν έκανα οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα θα ήταν πρωταρχικής σημασίας για μένα να ενημερώνομαι. Όσο δυσάρεστο και αν ήταν το κλίμα θα ήθελα να ξέρω τι γίνεται, θα διάβαζα άρθρα ή ειδικευμένα βιβλία. Το να απέχεις δεν σε διευκολύνει, γιατί αυτά τα πράγματα συμβαίνουν στους φίλους σου, στην οικογένειά σου, στους συναδέλφους σου και μπορεί και σε μας τους ίδιους. Δεν μπορείς να πατήσεις ένα κουπί και να βρεθείς σε άλλο πλανήτη. Ωραία είναι η φυγή για να πάρουμε μια ανάσα, αλλά δεν μπορεί να είναι στάση ζωής.

Ένιωσες ποτέ να αγανακτάς όταν λες μια είδηση. Θέλησες ποτέ να αντιδράσεις και να πεις κάτι;
Χιλιάδες φορές και όχι μόνο εγώ αλλά και ο κόσμος που κρίνει και αντιλαμβάνεται. Έτσι αισθάνομαι και εγώ όταν ακούω κάποιον να μιλά και να υπεκφεύγει να απαντήσει ή να λέει άλλα αντί άλλων σε ένα σοβαρό θέμα. Δεν επιτρέπεται όμως να αντιδράσεις αν είσαι στη θέση μου. Καλείσαι να διαχειριστείς μια είδηση και να την δώσεις στο κοινό, το οποίο έχει νοημοσύνη και γνώση για να απορρίψει ή μη την είδηση. Η δική μου δουλειά είναι το δελτίο και όχι ο σχολιασμός.

Αν έπρεπε να βαφτίσεις κάποιον "μαϊντανό" των τηλεοπτικών παραθύρων ποιος θα ήταν;
Δεν θα το έκανα. Αποφεύγω τις ταμπέλες στους ανθρώπους γιατί κατά καιρούς οποιοσδήποτε ανάλογα με τη συγκυρία, την ειδησεογραφία και το προσωπικό του κέρδος φυσικά, μπορεί να υπερεκτεθεί για ένα χρονικό διάστημα.

Εσύ με ποιον χαίρεσαι να διαφωνείς στα δελτία;
Χαίρομαι τους ανθρώπους που δεν έχουν εμμονές, που είναι εύκαμπτοι στην συζήτηση και μπορούν να κάνουν διάλογο χαλαρά. Επίσης χαίρομαι αυτούς που ακούνε και δεν βιάζονται να πουν τα δικά τους.

Σε έχει κουράσει το νυχτερινό δελτίο; Ζήτησες ποτέ να αλλάξεις ώρα;
Το δελτίο δεν με κουράζει γιατί διαπραγματεύεται πολλά θέματα, έχε