Ένα χαμόγελο απ'τον Ρομπέρτο Μπενίνι

Την περασμένη Τετάρτη, στη Θεσσαλονίκη, ο βραβευμένος Ιταλός ηθοποιός και σκηνοθέτης Ρομπέρτο Μπενίνι, αναγορεύτηκε σε επίτιμο Διδάκτορα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, στο τμήμα Ιταλικής γλώσσας και φιλολογίας. Ένας καλλιτέχνης ποιητικός, τρυφερός, αστείος και κοροϊδευτικός όπως τα μικρά παιδιά όταν βγάζουν γλώσσα στους μεγάλους. Το συγκεκριμένο τμήμα της Φιλοσοφικής, το Ιταλικό της Θεσσαλονίκης,

είναι απ' τα πιο παλιά των ανθρωπιστικών σπουδών στη χώρα, δημιουργικό και δραστήριο, με τον Φοίβο Γκικόπουλο -πρόεδρο του τμήματος- να' ναι απ' τους προοδευτικούς ακαδημαϊκούς μας. Γι αυτό και η επιλογή του Μπενίνι ως διαπρεπή διανοητή πλέον της Ιταλικής κουλτούρας. Και αυτός μας μάγεψε. Μίλησε για την Ελλάδα. «Δεν είναι η Ελλάδα που χρωστάει, αλλά όλος ο κόσμος, η Ευρώπη, χρωστάνε στην Ελλάδα!...», είπε σοβαρά, αφού πριν ήθελε να φιλήσει όλους τους παρευρισκόμενους στο στόμα. Θύμισε απ' τη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη, ένα απόσπασμα που ταιριάζει στην Ελλάδα: «Μια στάλα ακόμα πίσω γύρισε, όπου του Θεού την καλοσύνη, οι τοκογλύφοι πλήγωσαν, λες, και λύσε μου τον κόμπο...».

Και όσο κα αν βυθιζόμαστε στη ζοφερότητα, αν νιώθουμε οι φτωχοί συγγενείς της Ευρώπης, αν αναγνωρίζουμε γύρω μας την διαφθορά της εξουσίας μας, έχουμε πάντα το χαμόγελο όσων κατανοούν πως η Ελλάδα είναι μεγαλύτερη απ' το τώρα και δεν χωράει σε απλούς επιθετικούς προσδιορισμούς, ούτε πληγώνεται από νούμερα και υπολογισμούς λογιστών στα τεφτέρια.

«Μια στάλα ακόμα πίσω γύρισε, όπου του Θεού την καλοσύνη, οι τοκογλύφοι πλήγωσαν, λες, και λύσε μου τον κόμπο...», λοιπόν.