Άμα έχεις τέτοιους φίλους...

... τι να κάνεις τους εχθρούς! Εγώ γενικά όσο ευτυχώ σε οικογένεια –και δε λέω μόνο τη δικιά μου, άνδρα, παιδιά, μάνα, αδελφό, αλλά και θείες, θείους ξαδέλφια, ανίψια- τόσο ατυχής είμαι σε φιλίες! Αλήθεια σας λέω. Η πιο κοντινή μου φίλη για 20 χρόνια, που της βάφτισα και το παιδί, μου ρίξε πισώπλατα για να επιβεβαιωθεί το ρητό «ας με λένε δημαρχίνα κι ας πεθαίνω από την πείνα»*. Η άλλη, όσο ήθελε να μαθαίνει ειδησούλες και να κάνει δουλίτσες αρπαχτές ήταν εκεί. Τώρα ούτε το τηλέφωνο της δε σηκώνει. Ο τρίτος ενώ το δικό μου σύμπαν κατέρρεε μου κόψε την καλημέρα γιατί δε σεβάστηκα τον πνευματικό

του κόπο, να διαβάσω πόνημα του με σφαδασμούς ενθουσιασμού, να του κλείσω θέατρο, παράγωγο και σκηνοθέτη, η δυνατόν τον Φασουλή που ταν του γούστου του και εγώ –μουλάρα!- δεν το κάνα στα δέκα επόμενα λεπτά. Η φίλη μου η πρωταγωνίστρια, δεν ευκαιρεί πριν την πρεμιέρα ακόμα και να χρειάζομαι αιμοπετάλια για χειρουργεία να ασχοληθεί μαζί μου, αλλά μετά την πρεμιέρα που θα θέλει δημοσιεύσεις δε θα ζει χωρίς εμένα!

Σιγά θα μου πείτε! Σε ποιον δεν έχει συμβεί; Ο θεσπέσιας κατασκευής συνάνθρωπος Νίκος Κακαουνάκης, έλεγε πως «ήμουν στέλεχος στο ΣΚΑΙ και στην γιορτή μου, δεν χωρούσες απ' τις γλάστρες. Την επόμενη χρονιά που δεν είχα δουλειά αλλά κουτσόγραφα, ούτε κακτάκι δε μου στείλανε».

Λάθος σου, μαντάμ, θα μου πεις! Μπερδεύεις τη φιλία με τη συνεργασία! Ω! Ναι τι κάνω! Όπως όλοι μας! Μη μου πείτε πως δεν έχετε επενδύσει σε φιλίες, που για σας ήταν τα χρώμα της αθωότητας, το άδολο, το ειλικρινές, το εφηβικά αγνό αίσθημα νιασίματος, μοιράσματος, αγάπης και δε σας γύρισε ως ροχάλα καταμεσής στα μούτρα; Η και το αντίθετο πως κάποιοι επένδυσαν ως φιλία ζωής σε εσάς και εσείς περί άλλων τυρβάζατε;

Μέσα σ' όλα αυτά, λοιπόν, μας σκάσαν κι άλλα προβλήματα! Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης! Έχοντας ένα προφίλ με 5000 φίλους και 700 σε αναμονή αποφάσισα να κάνω δεύτερο. Αποτέλεσμα; Κατέστρεψα και έχασα ως δια μαγείας και το πρώτο! Από τους 5000 οι 2.500 με έχουν πια εχθρό και άσε τους 700 που είχαν κάνει αίτηση που θα με θεωρούν και σούργελο ξιπασμένο. Η λατρεμένη μου θεότητα του δήμου και της νύχτας, σύγχρονη ενσάρκωση του μαστοφόρου μάντη Τειρεσία, Εύα Κουμαριανού**, το λατρεμένο μου είδωλο πέρα από φύλα και πάνω από προκαταλήψεις, είναι έξαλλη μαζί μου, διότι δεν της απάντησα ποτέ στο αίτημα φιλίας της. Στο twitter, άλλο κακό με βρήκε. Αγνοούσα απ' την αρχή που ασχολήθηκα μαζί του πως υπήρχε χώρος για κρυφά μηνύματα. Αποτέλεσμα; Καμία 200αρια που μόλις ανακάλυψα και καμπόσοι άνθρωποι που με θεωρούν παλιόπραμα γιατί δεν τους απαντώ αν και αυτοί μπαίνουν στον κόπο!

Τα 'χαμε μεριά δηλαδή, τα κάναμε και φόρτωμα! Είναι που είναι δύσκολες οι σχέσεις δηλαδή ήλθε και το μπέρδεμα των κουμπιών της τεχνολογίας και τα κάνε χειρότερα. Οι μισοί δε μας μιλάνε για αυτά που γράφουμε και οι άλλοι μισοί γιατί δεν παίζουμε στα δάκτυλα αυτά που γράφουμε στο twitter και στο facebook. Ουφφφ!

*Στην συγκεκριμένη φίλη τώρα τύπου δημαρχίν