Όταν ήμασταν εχθροί…

Κροατία-Σερβία απόψε στο Ζάγκρεμπ. Στο πρόσωπο και την ιστορία του Σίνισα Μιχαΐλοβιτς αποτυπώνεται όλο το ιστορικό background της αναμέτρησης

Στο Μπόροβο γεννήθηκε. Στα σύνορα. Στην πρώτη γραμμή του εμφυλίου. Εκεί που μ’ έναν Κροάτη συγχωριανό του, μοιράζονταν το σαράκι για την μπάλα από πιτσιρίκια, χτυπώντας την καθημερινά στην πόρτα του γκαράζ του πατέρα του.

Τότε, οι καταβολές, δεν πείραζαν, δεν ενοχλούσαν. Ο πατέρας Σέρβος, η μητέρα Κροάτισσα, όπως κι ο πρώτος του προπονητής, στην ομάδα του Βούκοβαρ. Αυτός ήταν

που τον παρότρυνε να πάει, αμούστακος έφηβος ακόμη, στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Αρνήθηκε. Οχι προφασιζόμενος εθνικιστικούς λόγους. Απλώς, τότε δεν υπολογιζόταν για βασικός. Γι’ αυτό και διάλεξε το Βελιγράδι και τον Αστέρα. Ο πόλεμος ξεκίνησε στο πατρικό του. Εκεί έπεσε η πρώτη τουφεκιά. Τον βρήκε, στο ζενίθ της πορείας της «ζβέζντα τσβέρνα» για την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Τον ένιωσε στον τελικό του γιουγκοσλαβικού Κυπέλλου εκείνης της χρονιάς (1991). Αντίπαλος, η Χάιντουκ. Κροάτες κόντρα σε Σέρβους. Ως αρχηγός συναντιέται πριν από τη σέντρα με τον αντίπαλό του. «Προσεύχομαι να σου σκοτώσουν την οικογένειά σου στο Μπόροβο», ακούει από τον Ιγκόρ Στίματς. «Εκείνη τη στιγμή, θα μπορούσα να τον σκοτώσω, χρησιμοποιώντας μόνο τα δόντια μου», θυμάται πλέον ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς. Για εκείνον, τότε ξεκίνησε ο πόλεμος. Τότε στράφηκε στον διαβόητο Σέρβο πολέμαρχο, τον Αρκάν.

Αυτός ήταν που τον υπερασπίστηκε στους φανατικούς εθνικιστές του Αστέρα προκειμένου να ξεχαστεί η κροατική, μητρική του ρίζα. Αυτός ήταν που κανόνισε τη διαφυγή των δικών του από το πολιορκούμενο από κροατικά στρατεύματα χωριό του. Αυτός ήταν που τελικά, τον πήρε υπό την προστασία του, σμιλεύοντάς του έτσι ένα ανάλογο της εποχής και των συνθηκών υπερ-πατριωτικό προφίλ. Τόσο πολύ που οι Κροάτες τον επικήρυξαν. Μια φορά μόνο προσπάθησε να επισκεφθεί το σπίτι του έπειτα από τη λήξη του πολέμου. Ινκόγκνιτο, χωρίς φανφάρες και διαβατήρια. Το βρήκε ρημαγμένο. Οι παιδικές του φωτογραφίες είχαν γίνει κορνίζα, με τα μάτια του όμως να έχουν ξεσκιστεί και συνθήματα αφοριστικά να τις συνοδεύουν. Πώς να ξεφύγεις από τέτοιο, από τόσο μίσος;

«Ενας λόγος που δέχτηκα το πόστο του εκλέκτορα της εθνικής Σερβίας ήταν αυτό το παιχνίδι με την Κροατία. Για να κλείσει ένας κύκλος», αποκάλυψε χτες, ενώπιον 100 δημοσιογράφων στο Ζάγκρεμπ. Δίπλα του στο γρασίδι του «Μάξιμιρ», στην πρώτη αναμέτρηση Κροατίας και Σερβίας (σ.σ.: ως αυτόνομα κράτη) στην ιστορία, ως εκλέκτορας της «χρβάτσκα», ο Ιγκόρ Στίματς. Αυτός που κάποτε ευχόταν για θανατικό της φαμίλιας του, αυτόν που κάποτε θα σκότωνε με τα ίδια του τα δόντια. Σήμερα όμως, ως καλός φιλοξενούμενος ο Μιχαΐλοβιτς φίλεψε τον οικοδεσπότη Στίματς με μπράντι και σπιτικές μαρμελάδες. Ενας κύκλος, όντως, κλείνει απόψε…

Πηγή: Sday.gr

Betsonic.com – Ξεπεράσαμε την κρίση

The post Όταν ήμασταν εχθροί… appeared first on Enimerwsi.gr: Ειδήσεις 24/7 από την Ελλάδα και τον Κόσμο.