Κεραυνοί κατά ΕΕ: "Καταντήσατε την Ελλάδα πειραματόζωο"!

Ένα δριμύτατο «κατηγορώ» ενάντια σε όλους τους μεγαλόσχημους της Ευρώπης και των διεθνών οργανισμών οι οποίοι αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως «πεδίο πειραματισμού», εξαπολύει μέσα από τις σελίδες του, το αυστριακό περιοδικό «Profil». Το περιοδικό επισημαίνει, με γλώσσα που...
σπάει κόκκαλα, πως «αν στην Αυστρία εφαρμοζόταν ένα πακέτο λιτότητας ελληνικών διαστάσεων, αυτό θα ήταν και το τέλος της Αυστριακής Δημοκρατίας όπως τη γνωρίζουμε», χαρακτηρίζοντας «πολιτικο-οικονομικό βουντού» το πρόγραμμα που επιβάλλεται στην χώρα μας! Οι συντάκτες του άρθρου -όπως αναφέρει το αναλυτικό δημοσίευμα του "Έθνους"- Γκιούντερ Μιούλερ και Ρόμπερτ Τράχλερ, θέτουν το ερώτημα αν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα υποστήριζαν τη σκοπιμότητα όλων αυτών που υφίσταται η Ελλάδα, σε περίπτωση που αυτά αφορούσαν τη δική τους χώρα.

Επισημαίνουν μάλιστα πως θα ήταν αστείο να συγκριθούν τα πακέτα περικοπών και εξοικονόμησης πόρων, που συζητούνται στο πλαίσιο του αποκαλούμενου «φρένου χρέους», το οποίο εξαναγκάζονται, στενάζοντας, να κατοχυρώσουν νομικά πολλά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τα ελληνικά πακέτα λιτότητας.

Όπως υπογραμμίζουν οι δυο συντάκτες, με μπόλικη δόση ειρωνείας, η Ευρώπη έχει υποσχεθεί να δώσει ένα μάθημα στους Έλληνες, καθώς, όπως σημειώνουν, στο πνεύμα της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» κρίνεται ιδιαίτερα σκόπιμη η εξαθλίωση του ελληνικού πληθυσμού, καθώς πρέπει να πειστεί ο Ευρωπαίος φορολογούμενος, ότι υποστηρίζεται ένας λαός, «ο οποίος ζούσε πέρα από τις δυνατότητές του», ένας χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται ευρέως στα πλαίσια της υπαγορευόμενης φρασεολογίας.

«Πολιτικό-οικονομικό βουντού»
Το περιοδικό τονίζει ότι οπουδήποτε και αν επιχειρούσαν οι «σωτήρες της χρεοκοπημένης χώρας» να εφαρμόσουν ανάλογα μέτρα, η συνταγή θα συνιστούσε αντικείμενο χλεύης: το πρόγραμμα «εξυγίανσης» δεν αποτελεί παρά ένα παράδοξο οικονομικό-πολιτικό «βουντού», αφού επιβάλλει ταυτόχρονα ριζοσπαστική λιτότητα εν μέσω ύφεσης, με αυξήσεις των υπαρχόντων φόρων, νέες επιβαρύνσεις και μειώσεις μισθών.

Όπως επισημαίνεται στη συνέχεια, μάταια αναζητά κανείς στο εν λόγω πρόγραμμα μια οικονομικο-πολιτική κατεύθυνση, καθώς ούτε νεοφιλελεύθερο είναι, αφού προβλέπει υπερβολικές αυξήσεις φόρων, ούτε σοσιαλδημοκρατικό, γιατί οι φόροι πλήττουν τις πλατιές μάζες, ούτε και «κεϊνσιανό», γιατί με τις περικοπές θέσεων και μισθών αφαιρείται το χρήμα από την οικονομία. Αντίθετα, πρόκειται για ένα πρόγραμμα το οποίο συγκεντρώνει «ό,τι χειρότερο από παντού», αποτελώντας μια «σαδο-οικονομία».
Στην Ελλάδα, επιτρέπονται όλα
Οι συντάκτες του άρθρου επισημαίνουν πως, όταν πλήττεται η Ελλάδα, επιτρέπονται τα πάντα, πολύ δε περισσότερο αφού οι Ευρωπαίοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων δεν είναι υποχρεωμένοι να παρουσιάσουν οι ίδιοι το πρόγραμμα λιτότητας: ένα απρόσωπο «τριουμβιράτο» με απεσταλμένους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, επισκέπτεται την Αθήνα για να υπαγορεύσει το τι πρέπει να