Τράπεζα της Ελλάδας: Καλό το μνημόνιο κακή η κυβέρνηση Παπανδρέου…

Υποβλήθηκε στις 23 Νοε.2011 στον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων και το Υπουργικό Συμβούλιο, η Ενδιάμεση Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική 2011, σύμφωνα με όσα προβλέπει το Καταστατικό της.
Η Έκθεση έχει λάβει υπόψη τις οικονομικές εξελίξεις και τα σχετικά στοιχεία έως τις 17 Νοεμβρίου, όταν άρχισε η εκτύπωσή της

Για να δούμε τι λέει η έκθεση αυτή επιγραμματικά.ΑΠΕΤΥΧΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ Ή ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ;
Το Μνημόνιο που συμφωνήθηκε το Μάιο του 2010 και οι αναθεωρήσεις που ακολούθησανέχουν στόχο να στηρίξουν την επιλογή της εξόδου από την κρίση με τις μικρότερες απώλειες, εξασφαλίζοντας την αναγκαία χρηματοδότηση. Υποχρέωση της ελληνικής πλευράς ήτανκαι είναι να αποκαταστήσει σε σχετικά σύντομο διάστημα τη δημοσιονομική ισορρο-πία και να προχωρήσει σε ριζικές μεταρρυθμίσεις, που αφενός θα διευκολύνουν και θακαθιστούν βιώσιμη τη δημοσιονομική προσαρμογή και αφετέρου θα συντελούν στηναλλαγή του παραγωγικού προτύπου, βελτιώνοντας την ανταγωνιστικότητα και ενισχύοντας την εξωστρέφεια της οικονομίας.Σήμερα, δεκαεπτά μήνες αργότερα, δεν έχει ακόμη διασφαλιστεί ότι η οικονομία θα μπορέσει να εισέλθει σύντομα σε έναν ενάρετο κύκλο, δεδομένου ότι:• Η ύφεση είναι βαθύτερη και μεγαλύτερης διάρκειας από ό,τι αναμενόταν.• Οι μεσοπρόθεσμες προβλέψεις για την ανάπτυξη αναθεωρούνται προς τα κάτω.• Η δυναμική του δημόσιου χρέους παραμένει δυσμενής, αφού η αύξηση των εσόδων καιη μείωση των δαπανών υστερούν αισθητά έναντι των στόχων.• Οι κοινωνικές αντιδράσεις οξύνονται, εντείνοντας την αβεβαιότητα.Συνέπεια όλων των ανωτέρω είναι η ενδυνάμωση των απαισιόδοξων προσδοκιών, που επιτείνει την ύφεση και υπονομεύει τις προοπτικές ανάκαμψης.Η εφαρμογή των πολιτικών για την προώθηση των στόχων που προβλέπονται στο Μνημόνιο είναιευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης. Όλα τα ανωτέρω οφείλονται στην αδυναμία της ελληνικής πλευράς να εφαρμόσει έγκαιρα και στην απαιτούμενη έκταση και βάθος τις πολιτικές εκείνες που θα προωθούσαν πιο αποτελεσματικά τους στόχους τους οποίους προέβλεπε η Συμφωνία Στήριξης. Το μέγεθος της δημοσιονομικής προσαρμογής που επιτεύχθηκε το 2010 δεν είχε προηγούμενο στις ανεπτυγμένες χώρες, ενώ ―παρά τις καθυστερήσεις― έγιναν ορισμένες αξιόλογες διαρθρωτικές παρεμβάσεις, με κορυφαία τη μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Ωστόσο η κατάσταση παραμένει κρίσιμη.Το σοβαρότερο πρόβλημα είναι ότι η μέχρι σήμερα άσκηση της οικονομικής πολιτικής δενκατόρθωσε να πείσει τις αγορές και τους πολίτες ότι υπάρχει διέξοδος, ότι τα αποτελέσματα που προδιαγράφονται θα επιτευχθούν. Το κύριο αίτιο του “ελλείμματος αξιοπιστίας” είναι ότι η οικονομική πολιτική συχνά ασκείται αποσπασματικά, με διστακτικότητα, υπαναχωρήσεις και αναβολές ή σύρεται από τις εξελίξεις, αντί να τις προλαμβάνει. Ανάλογα με την περίπτωση:• Ρυθμίσεις που βρίσκονται σε σωστή κατεύθυνση αποδυναμώνονται στην εφαρμογή τουςκαι έτσι το προσδοκώμενο αποτέλεσμα περιορίζεται.• Εξαντλούνται όλα τα περιθώρια των χρονοδιαγραμμάτων που έχουν συμφωνηθεί, χωρίς προετο