Το νέο ΟΧΙ: Εν αναμονή της ηγεσίας που θα συσπειρώσει το Έθνος, για να πει σύσσωμο το νέο ΟΧΙ!

Του Σάββα ΚαλεντερίδηΗ εθνική συνείδηση και το εθνικό αίσθημα του Έλληνα, την περίοδο από την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821 και εντεύθεν, σφυρηλατήθηκε κυρίως μέσα από τους εθνικούς αγώνες και από την πνευματική άνθηση που παρατηρήθηκε αμέσως μετά την ίδρυση του ελλαδικού κράτους.

Αυτό το αίσθημα ήταν που λειτούργησε ως ενωτικός κρίκος και σε συνδυασμό με την πολεμική αρετή των Ελλήνων και το εθνικό όραμα, τη Μεγάλη Ιδέα, εξασφάλισε τη νικηφόρο πορεία του Ελληνικού Στρατού στους Βαλκανικούς Πολέμους. Σε όλα αυτά στηρίχτηκαν οι Έλληνες στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, όπου ο Ελληνικός

Στρατός, στελεχωμένος από μόνιμους και έφεδρους αξιωματικούς, κληρωτούς και επί δεκαετία επίστρατους οπλίτες, πέτυχε ένα στρατιωτικό θαύμα, αφού επί τρία και πλέον χρόνια, ανεπτυγμένος σε ένα τεράστιο μέτωπο, σε μια χώρα όπου οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί ήταν εν δυνάμει εχθρικοί, όσες μάχες έδωσε προελαύνοντας προς την Άγκυρα, ήταν όλες νικηφόρες.

Και να σκεφθεί κανείς ότι όλα αυτά έγιναν, τη στιγμή που στις πλάτες του στρατού και των στρατευμένων οι πολιτικές ηγεσίες έπαιζαν τα δικά τους πολιτικά παιχνίδια. Και εννοούμε και εκείνους που αποφάσισαν τη Μικρασιατική Εκστρατεία, και εκείνους που χάιδευαν τα αυτιά των στρατευμένων και των οικογενειών τους, με το περίφημο «οίκαδε», και εκείνους που έκαναν τις πρώιμες ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής, παίζοντας με τα ταξικά αντανακλαστικά και την κόπωση των στρατευμένων.Από τότε, η πολιτική ηγεσία του τόπου, μαζί με το λεγόμενο πολιτικό σύστημα, αποδείχτηκε ότι ήταν κατώτερα των περιστάσεων και σίγουρα κατώτερα ενός θαυμάσιου λαού, που πολεμούσε με αυταπάρνηση επί μια δεκαετία, παραμένοντας πιστός στο εθνικό όραμα, που -αν δεν το είχαν προδώσει- δεν το υπηρετούσαν σωστά οι πολιτικές ηγεσίες.Τη συγκεκριμένη στάση και ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας, ο ελληνισμός την πλήρωσε με τη Μικρασιατική Καταστροφή, που εκτός των άλλων, οδήγησε στο ξερίζωμα 1,5 εκατομμυρίων Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής, με αποτέλεσμα των ακρωτηριασμό του ελληνισμού, που για πρώτη φορά μετά από χιλιάδες χρόνια, αναγκάστηκε να «εγκιβωτιωθεί» και να ασφυκτιά έκτοτε στα σύνορα του ελλαδικού κράτους.Αυτός ο λαός, προδομένος και ξεριζωμένος, περίπου 16 χρόνια μετά την Καταστροφή, κλήθηκε τη φορά αυτή να υπερασπιστεί τα σύνορα, την εθνική και εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδος. Στο τιμόνι της χώρας βρισκόταν ένας πρωθυπουργός και μια κυβέρνηση που είχε καταλύσει το δημοκρατικό πολίτευμα και είχε οδηγήσει στις φυλακές δεκάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες, που συμμετείχαν στο ΚΚΕ. Εκείνη η κυβέρνηση, εκτιμώντας προσεκτικά τα γεωπολιτικά δεδομένα και μεταφράζοντας σωστά τη βούληση του συνόλου του έθνους, είπε το ΟΧΙ στον ιταλικό φασισμό, ένα ΟΧΙ που υπερασπίστηκαν με τον καλύτερο τρόπο οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας και σύσσωμος ο ελληνικός λαός. Να σημειωθεί ότι τότε, ζήτησαν να βγουν από τις φυλακές οι φυλακισμένοι κομμουνιστές, για να υπερασπιστούν το ΟΧΙ της πατρίδος, η οποία τους είχε ρίξει στις φυλακές!Αυτή η σύσσωμη συστρά