ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 1943 ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΤΟΥ 2011 ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στις 22-7-1943, στην Αθήνα, έγινε η μεγαλύτερη διαδήλωση που συνέβη ποτέ στην κατεχόμενη από τους ναζί Ευρώπη. Το πλήθος σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής έφτασε τις 400.000. Ποια ήταν όμως η αιτία της μεγαλειώδους αυτής διαδήλωσης που άφησε πίσω της αρκετούς νεκρούς;Η αιτία ήταν η απόφαση των χιτλερικών να παραδώσουν ουσιαστικά τη Μακεδονία στη Βουλγαρία. Μετά από αυτή την εξέγερση όμως του ελληνικού λαού, οι ναζί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.Και ποιο είναι το μεγάλο δίδαγμα;Το μεγαλύτερο δίδαγμα, ανάμεσα σε άλλα επίσης μεγάλα, είναι, κατά τη γνώμη μας, ότι ο λαός μπορεί να κινητοποιηθεί, να εξεγερθεί και να μεγαλουργήσει, εκτός από λόγους οικονομικής εξαθλίωσης και για άλλους λόγους: Όπως, εξαθλίωσης της αξιοπρέπειας του ή εθνικής εξαθλίωσης. Αυτοί οι δύο τελευταίοι λόγοι συνέτρεχαν, κατά τη γνώμη μας, τον Ιούλιο του 1943. Άλλωστε και το έπος του 1940 δεν έγινε για οικονομικούς λόγους. Υπάρχουν μαρτυρίες για εξαιρετικά ηρωικές ενέργειες νέων παιδιών (πρωτοστάτησαν οι ΕΠΟΝίτες και οι ΕΠΟΝίτισες) που αντιμετώπισαν τα χιτλερικά τανκς, στους αθηναϊκούς δρόμους, με το ίδιο το σώμα τους και βέβαια έδωσαν τη ζωή τους σε αυτή την άνιση μάχη για την αξιοπρέπεια της πατρίδας τους.Πρέπει εδώ να σημειώσουμε, ότι τον βαρύ χειμώνα του 1941, με τον λιμό, που οδήγησε τελικά σε 200.000 νεκρούς, δεν σημειώθηκε καμιά εξέγερση. Αντίθετα, η εξέγερση έγινε δυο χρόνια μετά, για λόγους εθνικής και όχι ατομικής επιβίωσης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι μεγάλες δυσκολίες της ατομικής ζωής δεν συνέτειναν στην μεγαλειώδη εξέγερση.Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί, και στις μέρες μας, η χώρα μας και μαζί οι πολίτες της, χάνουν την αξιοπρέπεια τους σε βαθμό εξαθλίωσης. Αυτή η εξαθλίωση της αξιοπρέπειας, είναι ίσως μεγαλύτερη και από την οικονομική εξαθλίωση στην οποία μας οδηγούν. Η δωσίλογη κυβέρνηση των Αθηνών, σε συνεργασία με το υπόλοιπο πολιτικό κατεστημένο και τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. οδηγούν τη χώρα σε πρωτοφανή λεηλασία των εθνικών και κοινωνικών της πόρων, όπως στην πρώτη Κατοχή, υπέρ ενός Γερμανικού τέταρτου Ράιχ και της ελίτ των τραπεζιτών.Το παράδειγμα της 22-7-1943, δείχνει όμως ότι ο άοπλος λαός μπορεί να εξεγερθεί και να αλλάξει τη τροπή της ιστορίας. Και δεν χρειάζεται όπως ισχυρίζονται πολλοί να ενταθεί η πείνα και η οικονομική εξαθλίωση. Αρκεί να συνειδητοποιηθεί πλήρως ότι οι δωσίλογοι πολιτικοί των Αθηνών ξεπουλούν τη χώρα και τους πολίτες της.Βέβαια τότε υπήρχε το ΕΑΜ, ακόμη ο ΕΔΕΣ, και άλλες μικρότερες αντιστασιακές οργανώσεις όπως η ηρωική ΠΕΑΝ. Εμείς τώρα τι έχουμε; Κάτι έχουμε και εμείς: Έχουμε το Κίνημα των Πλατειών. Και έχουμε καθήκον προς τη χώρα μας πάνω απ’ όλα, προς τους συν-πολίτες μας και τελικά προς τους εαυτούς μας να το βοηθήσουμε να αναπτυχθεί. Γιατί είναι αυτή τη στιγμή το μοναδικό κίνημα που το έχει αγκαλιάσει τόσο μεγάλο πλήθος πολιτών και αγωνίζεται εναντίον συνολικά του πολιτικού καθεστώτος της υποτέλειας.Το καλοκαίρι του 1943 ήταν της Ελλάδας. Το φθινόπωρο και ο χειμώνας του 2011 πρέπει να είναι επίσης της Ελλάδας. Είναι η στιγμή που πρ