Τα πολιτικά μας κόμματα

  Του Δημήτρη Γαρούφα*       « ένα κόμμα μόνο αναπτυσσόμενο ζεί…όταν πάψει να ανέχεται τις νέες ιδέες πεθαίνει…»             (Α. Μπέβεριτζ- Γερουσιαστής ΗΠΑ) Η κρίση του πολιτικού μας συστήματος είναι έμφανής με την έννοια ότι   υπολειτουργούσαν οι θεσμοί  ενώ η δεινή οικονομική κρίση   αποτελεί  παρενέργεια  της  θεσμικής και πολιτικής κρίσης γιατί τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά και γιατί δυστυχώς δεν βρέθηκαν –πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων-ηγέτες με θάρρος να επιμείνουν-κόντρα στο ρεύμα- σε εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που θα έκαναν  λειτουργικούς και αξιόπιστους  τους θεσμούς.Γι΄ αυτή την  κρίση υπάρχει  ευθύνη κυρίως των πολιτικών μας κομμάτων που αποτελούν τους «πνεύμονες» του πολιτεύματος  με την έννοια ότι για ψηφοθηρικούς λόγους  γιγάντωσαν τον δημόσιο τομέα ενώ   η στελέχωση της δημόσιας διοίκησης συνήθως γινόταν αναξιοκρατικά και γι΄ αυτό σήμερα στις δημοσκοπήσεις είναι τεράστιο το ποσοστό αυτών που δηλώνουν ότι δεν εμπιστεύονται κανένα κόμμα.Για τα πολιτικά κόμματα  ο Α.Μπέβεριτζ, Αμερικανός Γερουσιαστής, είχε γράψει: «ένα κόμμα μόνο αναπτυσσόμενο ζει…Όταν πάψει να ανέχεται τις νέες ιδέες πεθαίνει…΄Ένας οργανισμός που εξαρτά την αναπαραγωγή του από τις ψήφους της παραδόσεως, από πατέρα σε παιδί, δεν είναι πολιτικό κόμμα αλλά μυστική οργάνωση, και δεν αποτελεί ομάδα πολιτών συνδεομένων με κοινή σκέψη και συνείδηση αλλά φυλή ερυθροδέρμων που διατηρείται χάρη στους δεσμούς αίματος και προκαταλήψεων…» Αλλά κι΄ ο Τζών Κέννεντυ στο  βιβλίο του  «σκιαγραφία των γενναίων» όπου  παρουσιάζει 8 Αμερικανούς πολιτικούς που σε κάποια φάση της πολιτικής τους ζωής πήραν θαρραλέα απόφαση κόντρα στην κοινή γνώμη και τα κόμματά τους ,για το θέμα της κομματικής πειθαρχίας  γράφει «Το κόμμα που αγωνιζόμενο για την ενότητά του, την πειθαρχία και την επιτυχία, αποφασίζει να αποθαρρύνει τις νέες ιδέες. .κινδυνεύει…» και υποστηρίζει ότι οι  πολίτες πρέπει να επιλέγουν εκπροσώπους με κριτήριο  « την ικανότητά μας να ενασκούμε την κρίση αυτή από μια θέση στην οποία μπορούμε να αποφασίσουμε καλύτερα ποιο είναι το αληθινό τους συμφέρον μέσα στο πλαίσιο του εθνικού συμφέροντος…»Βεβαίως  ένα κόμμα  χρειάζεται να έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα και ενιαία θέση στα σημαντικά θέματα,   …αλλά τα κόμματα  οφείλουν να είναι ανοικτά σε νέες ιδέες , να υπάρχει διαφάνεια στα οικονομικά   και αξιοπιστία.. ΄Όμως  δεν αποκτούν αξιοπιστία  αν εν ονόματι της κομματικής πειθαρχίας  τα στελέχη  σιωπούν σε εξελισσόμενα σκάνδαλα και πολύ περισσότερο   αν  σήμερα  υπάρχουν σε καθοδηγητικά όργανα πρόσωπα που  όχι μόνο σιωπούσαν αλλά υπονόμευαν    τους ελάχιστους  θαρραλέους που τα  κατήγγειλαν…Η αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος πρέπει να ξεκινήσει από τα πολιτικά κόμματα.*πρ. πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Δημοσιεύθηκε(10-8-11) και στον «Αγγελιοφόρο».Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ