Στον κεμαλοναζισμό οδηγούν οι πορτοκαλί ε παναστάσεις της Β. Αφρικής!

Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο
TAP (Τυνησία), ο
Υπουργός Παιδείας
Abdellatif Abid ανακοίνωσε
την Κυριακή ότι οι
Τυνήσιοι μαθητές θα
μπορέσουν από τον
ερχόμενο Σεπτέμβριο
να επωφεληθούν από
τη διδασκαλία της
τουρκικής γλώσσας.
Υπογραμμίζει «τη
σημασία της ενθάρρυνσης
της εκμάθησης ξένων
γλωσσών και της
εξασφάλισης του
ανοίγματος του εκπαιδευτικού συστήματος στο περιβάλλον του».

Τα σχόλια σίγουρα θα γίνουν κυρίως για την καταλληλότητα της επιλογής
αυτής από την άποψη των ευκαιριών απασχόλησης ή νέων υποδομών,
αλλά

ας μη ξεχάσουμε την ηθική επίπτωση της παρούσας απόφασης.

Θα πρέπει πρώτα να σημειωθεί ότι εάν το κίνητρο για την εκμάθηση της
τουρκικής γλώσσας ήταν μόνο η στρατηγική για την απασχόληση, η
επιλογή θα είχε επικεντρωθεί στις εμπορικές γλώσσες των οποίων οι
επιπτώσεις είναι πολύ μεγαλύτερές από την τουρκική: κινεζικά, ισπανικά ,
γερμανικά, ρωσικά. Λαμβάνοντας υπόψη μόνο την καθαρά επαγγελματική
προοπτική, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ακόμη και την εδραίωση της
εκμάθησης της αγγλικής, της οποίας το επίπεδο είναι τόσο λυπηρό στη
χώρα μας.

Παρόλο που η Τουρκία είναι μια χώρα με θετική ανάπτυξη σε έναν κόσμο
σε ύφεση, τα τουρκικά δεν είναι «επιχειρηματική γλώσσα, business
language», αφού οι ίδιοι οι Τούρκοι κάνουν το εμπόριο τους κυρίως
στα Αγγλικά και Γερμανικά.

Το μέγεθος της αγοράς που ανοίγει με την τουρκική γλώσσα είναι πολύ
μικρό και γελοίο, δεδομένου ότι αυτή η γλώσσα ομιλείται μόνο στην
Τουρκία, ενώ τα ισπανικά, για παράδειγμα, ανοίγουν μια τεράστια αγορά
όπως αυτή της Λατινικής Αμερικής, ομοίως για τα ρωσικά που καλύπτουν
ολόκληρη την περιοχή του Καυκάσου πλούσια σε πετρέλαιο.

Το πραγματικό κίνητρο βρίσκεται επομένως αλλού: να εξυψωθεί η
«οθωμανία» της Τυνησίας. Μαθαίνουμε τα τουρκικά πριν από οτιδήποτε
άλλο, διότι μας «μοιάζουν» περισσότερο, ενισχύει τη σχέση με το
οθωμανικό παρελθόν της χώρας μας. Και το να θέλουμε να επιστρέψουμε
«στις ρίζες» της οθωμανικής Τυνησίας, είναι σαν να θέλουμε να
μετατρέψουμε τη χώρα μας σε «μικρή Τουρκία».

Το ερώτημα γίνεται τότε: θέλει η Τυνησία να γίνει μια «μικρή Τουρκία»;

Διότι μακριά από τις φαντασιώσεις που μεταφέρονται από την Al-Jazeera
για την θριαμβευτική δημοκρατία που έφτασε στην κορυφή από τους
ισλαμιστές, η πρώτη από τις πραγματικότητες της Τουρκίας είναι ότι είναι
μια στρατιωτική δικτατορία που διέπεται από ένα ολοκληρωτικό κοσμικό
σύνταγμα. Η Τουρκία φυλακίζει στις φυλακές της πάνω από 10.000
πολιτικούς κρατούμενους (περιλαμβανομένων πολλών δημοσιογράφων),
ήτοι μόνη της, περισσότερο από όλους τους πολιτικούς κρατουμένους
όλων των αφρικανικών χωρών μαζί. Τα δικαιώματα των γυναικών
εξακολουθούν να υστερούν. Οι Αρμένιοι και οι Κούρδοι μεταχειρίζονται
ως υπάνθρωποι, σε μια χώρα όπου βομβαρδίζουν ακόμα και χωριά (ο
τελευταίος ήταν ο βομβαρδισμός της Uludere