Σολζενίτσιν

  Αλεξάντρ Σολζενίτσιν: «Ο κομμουνισμός είναι μια χοντροκομμένη απόπειραγια να εξηγηθεί ο άνθρωπος και η κοινωνία»Επιμέλεια: Τάκης Μαχαίρας, Πολιτικός ΕπιστήμοναςΣύμβουλος Πολιτικής & Επικοινωνιακής Στρατηγικής Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν υπήρξε μια εμβληματική μορφή της παγκόσμιας διανόησης του 20ού αιώνα. Ασυνθηκολόγητος υπερασπιστής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ασυμβίβαστος μαχητής της ελευθερίας, αρνήθηκε να υποτάξει τη σκέψη του σε δόγματα, «ρετσέτες» και σκοπιμότητες. Με το μνημειώδες έργο του «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ», έσπασε το προστατευτικό προπαγανδιστικό τείχος της ένοχης σιωπής γύρω από την πραγματική φυσιογνωμία του σοβιετικού καθεστώτος, που είχε επιβληθεί στην πατρίδα του τη Ρωσία και η μαρτυρία του υπήρξε, για πολλούς καλής πίστεως ανθρώπους την εποχή εκείνη, ο καταλύτης για να απομαγευθούν από τη μεγάλη αυταπάτη στην οποία είχαν αυτοπαγιδευτεί. Με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από το θάνατό του, τα ξημερώματα της 3ης προς 4η Αυγούστου 2008, σε ηλικία 89 ετών, παρατίθεται κατωτέρω ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από την ομιλία του στις 9 Ιουλίου 1975, στην Νέα Υόρκη, προς τα μέλη του μεγαλύτερου εργατικού συνδικάτου των ΗΠΑ, της AFL-CIO, όπου προβαίνει σε μια διεισδυτική ανατομία της κομμουνιστικής ιδεολογίας ως θεωρητικής σύλληψης, υπό το φως της πρακτικής της εφαρμογής στην πατρίδα του, και όχι μόνο. (Το κείμενο είναι παρμένο από το βιβλίο, Αλέξαντρ Σολζενίτσιν: «Ανατολή και Δύση», έκδ. «Ι. Σιδέρης», σειρά «Πειστήρια», Αθήνα 1977, σελ. 56-61).«… Το ότι ο μαρξισμός δεν είναι επιστήμη σε μας, στη Σοβιετική Ένωση, οι καλλιεργημένοι άνθρωποι το ξέρουν από καιρό. Και ακόμα, αν κάποιος άλλος, υποστήριζε ότι είναι μια από τις επιστήμες, τότε η γνώμη του αυτή θα ήταν στραβή. Όταν μια επιστήμη προβλέπει ένα όποιο φαινόμενο – δε μιλάω μόνο για τις θετικές επιστήμες: φυσική, μαθηματικά, φυσιογνωστικές επιστήμες και ούτε ακόμα για τη σύγχρονη κοινωνιολογία – φροντίζει να καθορίζει ποιος τόπος είναι ευνοϊκός για να παραχθεί το φαινόμενο, σε πόσο χρόνο και κάτω από ποιες μορφές. Ο κομμουνισμός όμως δεν ασχολήθηκε ποτέ με τέτοιου είδους προγνώσεις. Ποτέ δεν μας είπε που, πότε και πως θα συμβεί το κάθε πράγμα. Πάντοτε αρκέστηκε να ρητορεύει. Είτε πρόκειται για την ανατροπή της αστικής τάξης απ’ το προλεταριάτο, είτε πρόκειται για την εγκαθίδρυση της ιδανικής κοινωνίας που είναι βέβαιο ότι ούτε ο Μαρξ, ούτε ο Ένγκελς, ούτε ο Λένιν παρ’ όλη τη φαντασία τους δεν κατάφεραν να μας την περιγράψουν. Μας είπαν μόνον ότι θα ήταν η περισσότερο φωτεινή, η πιο ευτυχισμένη απ’ τις κοινωνίες και ότι όλα θα γίνονταν για τον άνθρωπο.Θα ήταν πληκτικό και για σας και για μένα ν’ απαριθμήσουμε εδώ όλες τις εκτρωματικές προβλέψεις του μαρξισμού. Παρ’ όλα αυτά ας θυμηθούμε μερικές απ’ αυτές. Και ας πάρουμε για παράδειγμα την πιο κάτω: Η κατάσταση της εργατικής τάξης, είχε προβλέψει ο μαρξισμός, ότι θα πήγαινε στις δυτικές χώρες ολοένα προς το χειρότερο έως ότου θα έφτανε σ’ ένα σημείο ανυπόφορης αθλιότητας. Με τον κομμουνισμό, αντίθετα, χάρη σ’ αυτόν, ο λαός θα τρέφονταν και