Σιδερένιος ή Κώστας Καραμανλής. Υπάρχουν ομοιότητες;

Γράφει ο ΤρελλάκιαςΔιαβάζοντας το άρθρο για τις ομοιότητες  Παπανδρέου Αν. και Κώστα Καραμανλή, ασυναίσθητα μου ήρθε στο μυαλό η κάτωθι φράση: Δεν νομίζω ……..Τάκη! Έτσι λέει η γνωστή διαφήμιση και μάλλον έχει δίκιο στην ανάρτηση αυτή. Πρώτα από όλα αν δεχτούμε πως υπάρχει άδολη η σύνδεση του «σιδερένιου» με τον Κ. Καραμανλή θα πρέπει να δούμε τις τεράστιες διαφορές που είχαν οι δύο αυτοί άνδρες. Ο «σιδερένιος» ήταν ένας φοβικός τύπος που είχε αλλά και κουβάλαγε τεράστια ψυχολογικά προβλήματα, που είχαν γεννηθεί από την ίδια την οικογένεια του. Μια τελείως διαλυμένη οικογένεια που ήταν παραδομένη στην πολιτική καριέρα του «Γέρου της Δημοκρατίας». Πάντα θα υπάρχει η απορία μου γιατί ο ελληνικός λαός μαγεύεται από τέτοιους τίτλους που δίνονται από τις παραπολιτικές στήλες των εφημερίδων! Μια προσωπικότητα με ατελείωτα ψυχολογικά κόμπλεξ, που είχαν πάντα ως αφετηρία την ενασχόληση του με την πολιτική στην σκιά του πατέρα του. Ακολούθησε μια παιδική ηλικία σε ταραγμένα χρόνια, με έντονα πολιτικά πάθη, μια συνεχή αντιπαλότητα με το όνομα Καραμανλής, αλλά και το παλάτι, τον ασπίδα, που ήρθε να «δέσει» με την επταετία του 1967. Ο θάνατος του πατέρα του έγινε η πρώτη ουσιαστικά κίνηση του αντιδικτατορικού αγώνα. Έχοντας ζήσει εποχές έξαλλης, και φασαριόζικης ζωής στα φοιτητικά του χρόνια που έδιναν την εικόνα του …..φέρελπι έλληνα γιού του πολιτικού της εκείνης εποχής, προετοιμαζόταν για να αναλάβει την …….θέση του στην αλυσίδα των επιγόνων της οικογενειοκρατίας. Το 1974 που είχαμε την …….αποκατάσταση της Δημοκρατίας και αρχίζει η εποχή της μεταπολίτευσης, βλέπει απλά πως το δίπολο της εξουσίας ήταν …..ορφανό. Κατάλαβε ως πολιτικό ζώων ότι ο Καραμανλής ήταν ο ηγέτης που είχε αναλάβει την πορεία της Χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, αλλά και πως η περιβόητη «λήθη» του Καραμανλή ήταν η χρυσή ευκαιρία του να δείξει ένα φιλοαριστερό πρόσωπο που μπορούσε να κοροϊδέψει τους ηλίθιους ορφανούς νεοέλληνες με αριστερές καταβολές που δίψαγαν για εξουσία. Έταξε, χρησιμοποίησε συνθήματα της αριστεράς, πήρε εικόνες του Γαλλικού Μάη, και έφτιαξε το απλό σύνθημα της ….Αλλαγής. Είπε και το θρυλικό πια Σύντροφοι και Συντρόφισσες, οπότε και ανάγαγε τον εαυτό του ως τον πόλο που μπορούσε να «κοντράρει» τον Καραμανλή, να καπηλευτεί την στέρηση των αριστερόστροφων πολιτών. Λάθη και η φθορά της εξουσίας της ΝΔ έφερε τον Παπανδρέου στην εξουσία, τότε που ήταν η χειρότερη χρονική συγκυρία για την χώρα. Μόλις η Ελλάδα έπαιρνε τα πρώτα ecu,για να εναρμονιστεί με το ευρωπαϊκό κοινό μέλλον της ηπείρου μας. Άκριτος δανεισμός, μεταφορά πλούτου από την προσπάθεια του εκσυγχρονισμού της πατρίδος μας, που είχε καταφέρει να πάρει ο Καραμανλής με τις προσωπικές του γνωριμίες, αλλά και την εμπειρία του, κατέληξαν σε κομματικές φιέστες ή στα εσώρουχα κάποιας ρωσίδας που χόρευε στην «μπάρα» κάποιου  ελαιοτριβείου που την νύχτα γινόταν μπαρ, για να κορέσει την απύθμενη βλακεία του νεοέλληνα αγρότη που από το βαμβάκι του αγρού που έβλεπε κάθε μέρα, θαμπωνόταν από τα …..μικρά βαμβακερά εσώρουχα τω