Πράσινη ανάπτυξη και …πράσειν άλογα

(ένα άρθρο για το επικείμενο μεγαλοεπενδυτικό έργο των 125 ανεμογεννητριών ισχύος 250 MW στη Λήμνο από την εταιρία Ρόκας – Iberdrola)

γράφει ο Παντελής Κελεσίδης

Ήρθε η ώρα να να γνωρίσουμε τελικά και από πρώτο χέρι, αυτή την πολυδιαφημιζόμενη “πράσινη ανάπτυξη” που προωθείται ως η μοναδική σωτήρια λύση. Έρχεται και στον τόπο μας, μία υπερ-επένδυση και θα έπρεπε σύμφωνα με την, νεοραγιάδικη νοοτροπία που αρμόζει σε κάθε πολίτη ενός φρεσκοπουλημένου κράτους (βλ. ελλάδα) να πούμε…και δόξα τω θεώ! Δουλειά να ναι, και ό,τι να ναι.

Κι ας μην είναι καν δουλειά στην τελική. Και μόνο η ελπίδα της δουλειάς, μας είναι αρκετή, προς το παρόν.
Μία υπερεπένδυση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας λοιπόν, από μία μεγάλη κατασκευαστική εταιρία διεθνών συμφερόντων, που θα μας κάνει την τιμή να αξιοποιήσει το νησί μας , γεμίζοντας το με χιλιάδες τόνους τσιμέντου και εκατοντάδες μεταλλικά θηρία ύψους… 120μ; με φτερά που το άνοιγμα τους θα φτάνει τα…75 μ; Αυτή είναι η πράσινη ανάπτυξη που ευαγγελίζονται την Οικονομία της Απληστίας:
Τεράστιες επενδύσεις , τεράστια έργα , τεράστια ανάπτυξη, και τερα…τώδη αποτελέσματα όπως με κάθε τι που δρομολογείται από τους μεγαλύτερους φορείς αυτής της θεσμοθετημένης οικονομικής απληστίας: τις εταιρίες.
Αν τα δούμε τα πράγματα κάτω από ένα άλλο πρίσμα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε μία τεράστια σπατάλη, τόσο στη χρήση, όσο και στη μετακίνηση φυσικών πόρων, τεράστια σπατάλη ανθρώπινου μόχθου, τεράστια…αλλαγή στον χαρακτήρα, στο τοπίο, ακόμα και στο κλίμα της περιόχης , που είχε την τύχη να φιλοξενήσει αυτά τα …βιομηχανικά αιολικά ή και ηλιακά, πάρκα.
Γιατί όμως να ευνοούνται από το νομοθέτη και να προωθούνται με κάθε τρόπο αυτές η μεγάλης κλίμακας υπερ-επενδύσεις και αυτές οι …τεράστιες κατασκευές, που προϋποθέτουν μεγάλα κεφάλαια (και μεγάλα κεφάλια) ; Γιατί ακολουθείται ο δρόμος του συγκεντρωτισμού στο θέμα των ανανεώσιμων πηγών; Γιατί να μην έχουμε αποκεντρωμένες μικρές μονάδες ακόμα και σε οικιακό επίπεδο, ή σε επίπεδο κοινοτήτων, τέτοιες που να μην αλλοιώνουν το χαρακτήρα του κάθε τόπου μετατρέποντας τον ανοιχτό μας ορίζοντα, σε βιομηχανικό τοπίο;
Γιατί πολύ απλά στην Οικονομία της Απληστίας που αφεντεύει στις μέρες μας, δεν έχει σημασία αν κάτι είναι πιο λογικό, πιο εύκολο, πιο αποδοτικό, πιο…οικο-λογικό ( όχι με την έννοια της “τρέντυ” οικολογίας του θεάματος, αλλά με την έννοια του σεβασμού έναντι στη φύση μας, στον πανανθρώπινο “οίκο” μας.).
Όλα αυτά έχουν ελάχιστη σημασία, και χρησιμοποιούνται μόνο για διαφημιστικούς λόγους, συνεπώς είναι … απαλλαγμένα νοήματος. Η μόνη ουσία και το μόνο ζητούμενο, για την σημερινή μας οικονομία, είναι απλά…το οικονομικό κέρδος. Όσο γίνεται περισσότερο κέρδος. Για όσο γίνεται λιγότερους ανθρώπους. Γιατί η εξίσωση είναι απλή: ατομικό κέρδος = συνολικό κέρδος / αριθμό κερδισμένων, οπότε είναι πολύ λογικό οι άνθρωποι αυτοί να μη θέλουν να κερδίζουμε όλοι, γιατί θα μειωθεί το μεριδίο τους! Οπότε, για να υπάρχουν λίγοι υπερ-κερδισμένοι, σημαίνει πως κάπου εκεί γύρ