Πώς σύρθηκε η Ν.Δ στην κυβέρνηση Παπαδήμου

 Το Newsbomb αποκαλύπτει σήμερα το παρασκήνιο που οδήγησε τον Αντώνη Σαμαρά στη στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου,τον περασμένο Νοέμβριο. 

Η θρυαλλίδα των εξελίξεων ήταν τα γεγονότα που συνέβησαν στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου σε όλη την Ελλάδα, με προπηλακισμούς κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών

αλλά και με τη ματαίωση της παρέλασης στη Θεσσαλινίκη. Τα γεγονότα αυτά δημιούργησαν λίμα πανικού στην ήδη παραπαίουσα κυβέρνηση του κ.Παπανδρέου.

Την επόμενη ημέρα πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο Μαξίμου, με τη συμμετοχή Ρέππα, Πετσάλνικου, Καστανίδη (κανείς εκ των οποίων δεν είναι στη σημερινή Βουλή) ενώ ο κ.Βενιζέλος δεν μετείχε αφού απουσίαζε στη Θεσσαλονίκη.

Η σύσκεψη αυτή εξελίχθηκε σε δραματικούς τόνους, με τους συμμετέχοντες να παραδέχονται για πρώτη φορά ανοιχτά ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπορούσε να συνεχίσει μέσα σε αυτό το κλίμα αφού υπήρχε ζήτημα δημοκρατικής νομιμοποίησης. Έχοντας απορρίψει το σενάριο των εκλογών,για ευνόητους λόγους, κατέληξαν στην ιδέα του δημοψηφίσματος την οποία θα ανακοίνωνε ο κ.Παπανδρέου στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Το επόμενο 24ωρο και πριν την ομιλία του κ.Παπανδρέου προς τους Βουλευτές του, ενημερώθηκαν όλα τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Κανείς δεν έφερε αντίρρηση αφού όλοι θεωρούσαν ότι ένα δημοψήφισμα για την επικύρωση της συμφωνίας για το PSI,που στην ουσία θα ήταν ένα ερώτημα ευρώ ή δραχμή, θα έδινε ανάσα στην κυβέρνηση και θα της προσέφερε τη δημοκρατική νομιμοποίηση για να συνεχίσει.

Οι αντιδράσεις όλων των κομμάτων αλλά και η υποτίμηση του πολιτικού και κοινωνικού κλίματος ήταν καθοριστικός παράγοντας για την ανατροπή των σχεδίων του τότε Πρωθυπουργού.Ακολούθησε η εθνική ταπείνωση των Καννών με το Νικολά Σαρκοζί να χρησιμοποιεί, δημόσια, βαρείς χαρακτηρισμούς εναντίον του κ.Παπανδρέου και την κ.Μέρκελ να υποδεικνύει στον κ.Παπανδρέου το ερώτημα που έπρεπε να τεθεί σε δημοψήφισμα και που δεν ήταν άλλο από την παραμονή ή όχι στο ευρώ.

Ο κίνδυνος εξόδου πλέον της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την Ε.Ε. ήταν υπαρκτός και από εκείνο το σημείο ξεκινά η εμφανής διαφοροποίηση του Ε.Βενιζέλου από τον κ.Παπανδρέου. Την επόμενη μέρα της επιστροφής από τις Κάννες, ο Ε.Βενιζέλος μπαίνει στο νοσοκομείο την ίδια μέρα που ανεξαρτητοποιείται η Μιλένα Αποστολάκη που θεωρείται φιλικά προσκείμενη προς αυτόν.

Η κυβερνητική πλειοψηφία πέφτει στους 153 Βουλευτές και ο Γιώργος Παπανδρέου ζητά ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Στο μεταξύ το κλίμα είναι εκρηκτικό,κάτω και από το βάρος των εξελίξεων. Υπήρχαν 10-12 βουλευτές που δεν θα παρείχαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ή θα απείχαν από τη Βουλή κατά την ώρα της κρίσιμης ψηφοφορίας. Κάποιοι άλλοι, διαβλέποντας το αδιέξοδο και το κλίμα κοινωνικής έντασης, προσανατολίζονταν να παραιτηθούν από το βουλευτικό αξίωμα,

Ήταν βέβαιη η πτώση της κυβέρνησης και το μόνο ερώτημα που παρέμενε εκκρεμές ήταν αν θα υπήρχε διάσπαση στο ΠΑΣΟΚ και αν ο κ.Παπανδρέου θα παρέμενε στην ηγεσία καταγγέλοντας αυτούς που έριξαν την κυβέρνησή του