Ποιος ο στόχος και ποιο το νόημα

Γράφει ο Ναούμης ΝικόλαοςΠολιτικός επιστήμοναςΠαρατηρώντας κανείς γύρω του προσεκτικά, ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα, με θλίψη θα διαπιστώσει, ότι κάτι δεν πάει καλά. Έχουν αλήθεια αλλάξει οι άνθρωποι; Η απάντηση είναι δυστυχώς καταφατική.Τι είναι όμως αυτό που μας άλλαξε; Βάζω και τον εαυτό μου μέσα σ’ αυτούς που άλλαξαν. Παρατηρώντας με τρόμο τον εαυτό μου, διαπίστωσα, ότι έχω χάσει την όρεξη και το κέφι μου για τα πάντα γύρω μου. Αδιαφορώ. Τίποτα πλέον δεν μου προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι ώρες κυλάνε μονότονα. Κάνω πράγματα μηχανικά – προγραμματισμένα. Έχω γίνει ρομποτάκι. Θα μου πείτε, τι μας αφορά εμάς αυτό ρε φίλε, δικό σου πρόβλημα. Αναμφίβολα, έτσι είναι. Τι γίνεται όμως, όταν στην ίδια κατάσταση με την δική μου βρίσκονται και όλοι οι άλλοι γύρω μου; Υπάρχει πρόβλημα θαρρώ. Η μετάλλαξη αυτή της ελληνικής κοινωνίας, είναι κλιμακούμενη, προς το χειρότερο εννοείται, και είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, έχει χρονική αφετηρία, το φθινόπωρο του 2009.Τι συνέβη τότε; Πιστεύω ότι κάποιοι, από εκείνο το σημείο άρχισαν να δουλεύουν ένα σχέδιο. Δεν μ’ αρέσουν οι θεωρίες συνομωσίας. Κάθε άλλο μάλιστα. Τις απεχθάνομαι. Τα γεγονότα όμως, συνηγορούν ως προς αυτή την άποψη. Μιλάς στον διπλανό σου. Σε αγνοεί. Αν δεν σε αγνοήσει, τα πράγματα είναι χειρότερα! Σου μιλάει μ’ έναν τρόπο, λες και του σκότωσες τη μάνα. Έλληνες σε νευρική κρίση. Τραγικό, αν σκεφτεί κανείς ότι όλος ο πλανήτης, μας ζήλευε για την ανεμελιά και τον αλέγκρο χαρακτήρα μας. Τι μας άλλαξε όμως; Η τρομοκρατία των αγορών; Σίγουρα. Η τρομοκρατία των πολιτικών. Ίσως. Έχουμε σχεδόν δύο χρόνια τώρα, που καθημερινά βομβαρδιζόμαστε με διλλήματα. Δύο χρόνια τώρα, απειλούμαστε με πάσης φύσεως μηνύματα. Έχει χαθεί το μέτρο θαρρώ. Το χειρότερο όμως ξέρετε ποιο είναι; Ότι τίποτα δεν μας προϊδεάζει, ότι αυτός ο εφιάλτης θα σταματήσει. Κυλάμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε μια κατηφόρα και τα φρένα έχουν σπάσει. Στην ίδια κατάσταση, ίσως σε ακόμα χειρότερη, βρίσκονται αυτοί που μας κυβερνάνε. Ασυντόνιστοι, κυνηγημένοι και αποδιοπομπαίοι. Άλλα σχεδιάζει ο ένας το πρωί, άλλα αποφασίζονται για το ίδιο θέμα το βράδυ. Γεφύρι της Άρτας θυμίζει η κατάσταση. Το πρόβλημα όμως, στην περίπτωσή μας δεν λύνεται. Στο γεφύρι κουτσά – στραβά, χτίστηκε. Με απώλειες, εντάξει. Θυσιάσανε την γυναίκα του πρωτομάστορα. Τώρα ποια θα θυσιάσουμε; Έχω την αίσθηση, ότι στην περίπτωσή μας, η θυσία έχει γίνει ήδη. Το γεφύρι όμως δεν χτίζεται με τίποτα. Ναι, σωστά μαντέψατε. Στην περίπτωσή μας, έχει θυσιαστεί μια ολόκληρη χώρα και οι άνθρωποί της. Έγιναν θυσία, σε μια ιδιότυπη μασονία. Αυτή των αγορών. Μόνη Λύση, η αντίσταση. Η αντίσταση, πρέπει πρώτα απ’ όλα να ξεκινήσει από εμάς τους ίδιους. Αν εμείς δεν βρούμε πάλι τον εαυτό μας, για να παρασύρουμε και τους άλλους, τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Γυρίστε το εντελώς στην τρελή! Αν θέλετε να ενημερωθείτε σώνει και καλά, δείτε δελτία ειδήσεων, που κινούνται σ’ αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχουν! Προσανατολίστε την ενημέρωσή σας, λαμβάνοντας γνώση, για το τι συμβαίνει στις παραλίες