ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

(Τα  10 χρόνια της μεξικάνικης εμπειρίας)Hugo Aboites[1]Μετάφραση: Ελένη Ελευθερία Γκολέτσα Τα προσωπεία της Παγκοσμιοποίησης          Η παγκοσμιοποίηση μπορεί να θεωρηθεί σαν το νέο στοίχημα που έχουν βάλει τα Κέντρα λήψης αποφάσεων της παγκόσμιας οικονομίας με τα καπιταλιστικά κράτη από τη δεκαετία του ΄80. Οι πιο σημαντικές προτάσεις τους είναι ευρέως γνωστές: η απελευθέρωση του εμπορίου μέσω της εικονικής εξαφάνισης των συνόρων, η αλλαγή και η συρρίκνωση του ρόλου του Κράτους, ο ατομικισμός που ολοένα και πιο ορατά εκφράζεται στις σύγχρονες κοινωνίες και η απαξίωση των Διεθνών Κοινωνικών Οργανισμών. Πώς έχει λειτουργήσει έως τώρα; Μέχρι ποιο σημείο έχει αποτελέσει μία λύση; Η απάντηση εξαρτάται εν πολλοίς από το σε ποιόν απευθύνεται η ερώτηση. Μία παλιά αφρικάνικη παροιμία υπογραμμίζει πως η ιστορία του κυνηγιού είναι πολύ διαφορετική αν αυτοί που τη διηγούνται είναι οι γαζέλες ή τα λιοντάρια.Παγκοσμιοποίηση μπορεί να σημαίνει η παγκόσμια αναγνώριση «επώνυμων» εταιρειών όπως η Reebock, καθώς επίσης και η κακή φήμη που αποκτούν αυτές κάθε φορά που αποκαλύπτεται πως στις βιοτεχνίες τους που λειτουργούν στις ασιατικές χώρες, γίνεται εκμετάλλευση της χειρωνακτικής εργασίας χιλιάδων παιδιών.Όμως παγκοσμιοποίηση σημαίνει επίσης η πυρκαγιά που εδώ και μερικά χρόνια σκότωσε εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά και αποκάλυψε ότι μία από τις αιτίες για το εξαιρετικά χαμηλό κόστος παραγωγής σ΄ αυτές τις χώρες, οφείλεται στην ύπαρξη εργοστασίων πολλαπλών χρήσεων. Δηλαδή, βιοτεχνίες που λειτουργούν συγχρόνως σαν χώροι γραμμής παραγωγής, σαν αποθήκες και σαν κατοικίες των νεαρών εργατριών και των παιδιών τους, επειδή δεν έχουν άλλη διέξοδο επιβίωσης. Παγκοσμιοποίηση σημαίνει επίσης πως ένα μόνο άτομο ή μία μικρή ομάδα οικονομολόγων που ελέγχουν τους λογαριασμούς μισθοδοσίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, μπορούν να βυθίσουν ή να σώσουν μία σειρά από χώρες με το πάτημα ενός πλήκτρου του Η/Υ και να εκτελέσουν την άμεση μαζική μεταφορά ενεργών επενδυτικών κεφαλαίων (Σ.τ.μ.: βλ. περίπτωση Αργεντινής 1999 – 2000, όπου έως σήμερα δεν έχουν επιστραφεί οι καταθέσεις των πελατών των Τραπεζών, παρά μόνον αυτών που έχουν καταφύγει στα Δικαστήρια και φυσικά η επιστροφή γίνεται με δόσεις 10 ετίας και άνω, μόνον για το ποσόν του κεφαλαίου και όχι των τόκων που τους αναλογούν). Η ελεύθερη ροή επενδύσεων και προϊόντων δια μέσου των συνόρων δείχνει να προκαλεί οικονομικές κρίσεις παρόμοιες ή περισσότερο έντονες από αυτές που προκαλούν τα ίδια τα καπιταλιστικά κράτη και απέναντι στις οποίες, Οργανισμοί όπως το Παγκόσμιο Νομισματικό Ταμείο, έχουν πλέον μειωμένη δυνατότητα επέμβασης.  Οι επενδυτές και οι επιχειρηματίες ήξεραν ότι ήταν νόμιμη μία Εθνική Ανάπτυξη βασισμένη σε μία δυναμική ιδιωτική πρωτοβουλία, που όμως ταυτόχρονα θα έπρεπε να συνυπάρχει με τα εργασιακά δικαιώματα, τις θέσεις εργασίας, τη γη για τους αγρότες και τους ιθαγενείς, καθώς επίσης και με ένα συνεταιριστικό καθεστώς παροχής φθηνής ενέργειας (πετρέλαιο, ηλεκτρικό ρεύμα). Η παγκοσμιοποίηση φέρει μαζί της μ