Όταν η Αρχή υπηρετεί το Καθήκον, τότε Πείθει συνθλίβοντας στεγανά και ιδεοληψίες.

Η δυσπιστία των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς έχει φτάσει στο απώγειο, ανεβάζοντας ψηλά και τον πήχυ της όποιας πολιτικής καταξίωσης, αφού η οργή παίρνει την μορφή “πογκρόμ” επί των κεφαλών δικαίων και αδίκων.

Σε αυτό το δύσκολο ως εχθρικό περιβάλλον, ο Βασίλης Μιχαλολιάκος έχει καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, εγχείρημα απείρως δυσκολότερο όπως αποδείχτηκε ακόμα και από την επικράτηση στην πολιτική μάχη των αυτοδιοικητικών. “Εμείς μπροστά στα δύσκολα δεν βάζουμε τα κλάμματα,

πολεμάμε”, ήταν η εξήγηση που έδωσε ο ίδιος ο δήμαρχος πριν από λίγα λεπτά στην μεγάλη συνέντευξη τύπου που έδωσε για τις δράσεις του Δήμου.

Και όμως, χρειάζεται πολιτική ανδροπρέπεια και προσωπική πίστη για να κάνει ένας πολιτικός της κεντρικής σκηνής, αυτό που έκανε ο Μιχαλολιάκος για τον Πειραιά. Να αφήσει δηλαδή την ασφάλεια και την “θαλπωρή” της καρέκλας, όντας στον σκληρό ηγετικό πυρήνα κόμματος εξουσίας και να εκτεθεί στην καθημερινή μάχη ενός χρεοκοπημένου δήμου, με εξαγριωμένους δημότες, ξεχαρβαλωμένες δομές, ελάχιστο προσωπικό.

Χρειάζεται πραγματικό πατριωτισμό, πραγματική αφιέρωση στο καθήκον. Αυτό είναι το κλειδί και φάνηκε περίτρανα χθες στο δημοτικό συμβούλιο με τον πολιτικό θρίαμβο του Βασίλη Μιχαλολιάκου να συσπειρώσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις γύρω του, στην πιο νευραλγική περίοδο για τους κομματικούς μηχανισμούς: Την προεκλογική περίοδο.

Μόνο ένας άνθρωπος που έβαλε έμπρακτα την Αξία πάνω από το κομματικό Αξίωμα θα μπορούσε να πείσει κομματικούς φίλους και αντιπάλους, να βάλουν στην άκρη τις κομματικές επιδιώξεις και να συνταχθούν με γνώμονα το καθήκον. Την προάσπιση των συμφερόντων του Δήμου και προστασίας των δημοτών από την όποια εκμετάλλευση.

Μόνο ένας άνθρωπος που δεν έκρυψε ποτέ την κομματική του ή ιδεολογική του προέλευση θα μπορούσε να πείσει, απευθύνοντας αυστηρή προείδοποίηση ακόμα και στους μεμονωμένους υποψηφίους: “Όποιος πολιτικός επιχειρήσει να ρυπάνει την πόλη επιχειρώντας να προβληθεί, θα το πληρώσει. Όχι μόνο θεσμικά, αλλά και πολιτικά”. Βλέπετε, ο Βασίλης Μιχαλολιάκος δεν ζει σε κλουβί, αλλά είναι συνεχώς στις γειτονιές του Πειραιά, δίπλα στους εργάτες καθαριότητας και στους επαγγελματίες που μαστίζονται. Χωρίς συνοδεία, χωρίς ΜΑΤ, μακρυά από πολυτελείς αίθουσες πεντάστερων ξενοδοχείων όπου κρύβονται όλοι οι εκλεκτοί των νταβατζήδων! Οι “λαοπρόβλητοι” που δεν τολμούν να κάνουν δύο βήματα στις πόλεις που υποτίθεται ότι διοικούν! Αυτούς που ο κρατικός μηχανισμός τους τροφοδοτεί αφειδώς με χρήμα και όμως οι πόλεις τους βουλιάζουν στην σήψη, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Αυτά τα πολιτικά ανδρείκελα, που παρουσιάζονται και σαν βοσκοί ψηφοφόρων εσχάτως, παίρνοντας και πολιτική θέση! Αυτοί που αντί να πονέσουν τον λαό που τους εξέλεξε, θέλουν να τιμήσουν ακόμα και τους σφαγείς τους, επαναφέροντας τον μεσαίωνα και την δουλεία ακόμα και στους δρόμους των πόλεων τους! Δήθεν “οικολόγοι” που κόβουν δέντρα δεκαετιών για να δώσουν δουλειά στους “κολλητούς”, βυθίζοντας την καθημερινότητα στην