Οι μάγοι πέθαναν και οι στιλβωτάδες απόκαμαν.

Γράφει ο Σπάρτακος Αδειασεν  η πλατεία,ρημάξανε τα καπηλιά,οι δρόμοι νέκρωσαν. Ξεχαρβαλωμένες πόρτες τρίζουν  εφιαλτικά,στις  πνοές  του ανέμου. Τα τελευταία παράθυρα,σάπισαν   στις φετινές βροχές. Ρημάδι πιά το  θεατράκι των οχτώ,κουφάρι με χαίνοντα τα στόματα. Μιά  σκονισμένη  εκόνα στη   σκοτεινή σκηνή,  γύρευε  ποιού  ξεχασμένου μνημόσυνου,αγγελτήριο. Λιγοστοί πλέον οι διαβάτες,το βλέμμα στο χώμα,προσπερνούν,φεύγουν,χάνονται. Κάποια ελάχιστα πλατανόφυλλα,περασμένων φθινόπωρων,θροίζουν μα δεν ακούγονται πιά.