Ο «ΒΙΑΣΜΟΣ» ΤΗΣ «ΘΥΣΙΑΣ»!!!.

Γραφει ο Μιχάλης Τζανάκης

Δεν είναι δυνατόν το πολιτικό προσωπικό της (;) Ελλάδας, το οποίο έχει σπουδάσει στα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου- με τους καλύτερους «καθηγητές» έτσι;- να μη γνωρίζει στοιχειωδώς την ελληνική γλώσσα. Οι πομφόλυγες εκτοξεύονται η μια πίσω απ την άλλη και «όποιον πάρει ο Χάρος». Βασικός κανόνας κάθε καλής προπαγάνδας- από το λατινικόpropago, που εμπεριέχει μέσα το ρήμα της αρχαίας ελληνικής «άγω» δηλαδή «οδηγώ»,- πρέπει να επενδύεται λεκτικά από όρους- slogan (κελτική αυτή η λέξη που σημαίνει «πολεμική κραυγή»), για να επηρεάζει το θυμικό της μάζας και να μαθαίνει το «ποιηματάκι» που της υπαγορεύουν. Οι απίστευτοι πολιτικοί μας βιάζουν (ασκούν δηλαδή κάθε μορφής βία), όχι μόνο εμάς, που υποτίθεται είναι υπηρέτες μας, αλλά δυστυχώς και την ελληνική γλώσσα.

Αναφερόμενοι στα σαδιστικά μέτρα που συναποφασίζουν με τους σαδιστές «εταίρους» μας, κάνουν λόγω-ευσυγκίνητοι πάντα- για τις «θυσίες του ελληνικού λαού», οι οποίες «πρέπει» ή «πρόκειται» να πιάσουν τόπο, ή κατ άλλους, «πάνε χαμένες» ή «πέφτουν στο κενό».

Ένας Χριστιανός, ή πιστός οποιασδήποτε άλλης θρησκείας τέλος πάντων, δε βρέθηκε να τους πει ότι λένε ανοησίες. Η έννοια της«θυσίας», νομίζω, είναι γνωστή σε όλους, αλλά για τυπικούς λόγους παραθέτω αυτούσια την ερμηνεία της απ το λεξικό (πύλη της ελληνικής γλώσσας greek-language):

θυσία η [θisía] Ο25 : 1. προσφορά προς κάποια ανώτερη δύναμη, θεότητα, που είχε λατρευτικό χαρακτήρα και συνοδευόταν από ορισμένη τελετουργία

2. (μτφ.) εκούσια προσφορά που συνεπάγεται προσωπικές υλικές ή πνευματικές στερήσεις, ηθικές παραχωρήσεις.

θυσιάζω [θisiázo] -ομαι Ρ2.1 : 1. προσφέρω κτ. ως θυσία, κάνω θυσία: Οι Aρχαίοι Έλληνες θυσίαζαν στους θεούς. 2. (μτφ.) α. υφίσταμαι υλική ή πνευματική στέρηση, κάνω σημαντικές παραχωρήσεις προς όφελος και για χάρη άλλου ή για την επίτευξη ενός υψηλού στόχου. β. εκούσια στερούμαι ή απαρνιέμαι κτ. προκειμένου να κερδίσω ή να πετύχω κάτι άλλο.

Που τις είδατε τις «θυσίες», που επικαλείστε αλήθεια; Για να κυριολεκτείτε το βλέπω λίγο δύσκολο καθώς προσφορά σε ανώτερη δύναμη, προσωπικά δε θέλω να κάνω, καθώς με το «Θεό» μου- για την ώρα- τα πάω καλά και δε χρειάζομαι ούτε εγώ, ούτε αυτός την «εκδούλευση» της «θυσίας». Αν πάλι χρησιμοποιείτε τη λέξη μεταφορικά πάλι φαίνεστε επιεικώς αγράμματοι, γιατί η προσφορά υλική ή πνευματική, ακόμα και ηθική είναι ΕΚΟΥΣΙΑ.

Από πού κι ως που λοιπόν μιλάτε και αναγνωρίζετε τις «θυσίες του ελληνικού λαού»; Απ το πρωί ως το βράδυ-εκουσίως αυτό είναι η αλήθεια- αναθεματίζει την ώρα και τη στιγμή που σας «γνώριζε». Μας δουλεύετε κι από πάνω;

Βοηθώντας σας λοιπόν, έστω και με τα λίγα «ελληνικά» μου, σας προτρέπω να διορθώσετε στο εξής τον συγκεκριμένο τύπο της λέξης, αντικαθιστώντας τη λέξη «θυσία» με τη λέξη «βιασμό». Τουλάχιστον να διασώσουμε τα λίγα ελληνικά μας, γιατί με τόσα τουρκικά που ακούμε στην τηλεόραση κινδυνεύουν κι αυτά. Παραθέτω αντιστοίχως το ουσιαστικό και το ρήμα, όπως αναγράφονται στο λεξικό.