Ο Σαμαράς, η ορειβασία και τα βατραχοπέδιλα…

Γράφει ο Ιάσων Κιανός

Με αυτό το άρθρο ξεκίνησα να γράφω κάποιες σκέψεις μου πριν από 1-2 εβδομάδες αμέσως μετά την ομιλία του Σαμαρά στη ΔΕΘ αλλά ο αγώνας για τον επιούσιο με έκανε μόλις τώρα να μπορέσω να το ολοκληρώσω.

Νομίζω ότι κανείς καλόπιστος, και μη φανατισμένος πολίτης δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με το περιεχόμενο της ομιλίας του Αντώνη Σαμαρά στην Διεθνή Έκθεση

Θεσσαλονίκης. Ήταν ένας μεστός, συγκροτημένος, πολιτικός λόγος, ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση με σαφές πατριωτικό ιδεολογικό υπόβαθρο, με στρατηγική ανατροπής του σημερινού παρασιτικού παραγωγικού μοντέλου, με διαρθρωμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής μας κρίσης, και με οραματισμούς για το μέλλον της Ελλάδας. Έκανε σαφές ότι δεν σκοπεύει να αναλωθεί σε μία επιφανειακή τεχνοκρατική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αλλά ότι όνειρό του είναι η εκ βάθρων αλλαγή της χώρας σε επίπεδο αξιών, ανασύνθεσης του κοινωνικού ιστού, ανάδειξη των δημιουργικών ικανοτήτων του Έλληνα, επανελλήνιση της παιδείας και του πολιτισμού μας. Θεωρώ ότι ο λόγος αυτός ήταν το πιο μεστό πολιτικό ντοκουμέντο των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα.

Ομως

σε μία δεύτερη ανάγνωση και προβάλλοντας τον πολιτικό αυτόν λόγο, αλλά και γενικότερα την πολιτική του Σαμαρά από την εκλογή του και μετά, πάνω στην συγκεκριμένη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα προκύπτουν κάποιες σκέψεις και κάποια ερωτήματα:

1. Με αυτά που είπε αλλά και με αυτά που άφηνε να εννοηθούν ο Σαμαράς σκιαγράφησε το όραμά του για μία πλήρη ανατροπή του σημερινού παρασιτικού αεριτζίδικου παραγωγικού μοντέλου το οποίο μας οδήγησε στην σημερινή κατάντια. Μία τέτοια ανατροπή είναι προφανές ότι επιφέρει ανατροπές και στο εποικοδόμημα, στους

ιδεολογικούς μηχανισμούς (ΜΜΕ, πανεπιστήμια, εκπαίδευση κλπ). Ναι, αλλά όλα αυτά συνθέτουν μία τεράστια ειρηνική επανάσταση για την σημερινή Ελλάδα, και όπως  ξέρουμε όλες οι επαναστάσεις απαιτούν συνεχείς αδυσώπητες συγκρούσεις, όπου το παλιό διεφθαρμένο ξενόδουλο σύστημα χρησιμοποιεί κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να κρατήσει τα ερείσματά του στους θεσμούς, στην οικονομία, στην εκπαίδευση, και φυσικά στους …ξένους προστάτες του.

Με τι πολιτικά πολεμοφόδια, με τι πολιτικό κεφάλαιο πάει στη μάχη αυτή ο Σαμαράς;;; Τι συγκεκριμένη έμπρακτη συστράτευση ζητάει από κάθε Έλληνα πατριώτη;;; Όπως φάνηκε το μόνο συγκεκριμένο που ζητά είναι την ψήφο μας, η οποία να του δώσει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Δηλαδή πιστεύει πραγματικά ότι παίρνοντας πχ 155 βουλευτές, και με τον λαό στον καναπέ, έχει ότι χρειάζεται για να φέρει σε πέρας την παραπάνω τιτάνια προσπάθεια;;; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν γνωρίζει άριστα ότι ένας σημαντικός αριθμός αυτών των βουλευτών του θα είναι εγνωσμένης …σταθερότητας, …ανιδιοτέλειας, …σοβαρότητας και ιδεολογικής συνέπειας;;; Όταν από σήμερα ακόμη του τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια προπαγανδίζοντας συγκυβέρνηση με τους δοσίλογους, αυτοί οι ίδιοι αύριο δεν θα τον αδειάσουν στην μέση της μάχης ;;;;

2. Το δυνατό σημείο του Σαμαρά είνα