Ο γερμανικός προστατευτισμός… (Ποια «ελεύθερη» αγορά; )… Γιατί όχι κι εμείς;

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα».Καθηγητής Albrecht Ritsch(Πρόσφατη συνέντευξή του εις Der Spiegel) Λοιπόν ας μπούμε κατ’ ευθείαν στο «δια ταύτα», «στο ψητό» : (την «ανάλυση» του αυτονόητου, ας την αφήσουμε σε άλλους) : Στην ουσία η Γερμανία ασκεί μια συγκαλυμμένη προστατευτική πολιτική. Και αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν έγινε ποτέ μια πολιτική ένωση, αλλά, αντίθετα, εκτράπηκε προς τη κατεύθυνση του πιο άγριου νεοφιλελευθερισμού, και σε μια Ευρώπη, έτσι νέτα σκέτα, ΤΟΥ ΔΟΥΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΒΕΙΝ, πράττει άγια…Το δυστύχημα, ότι ΟΛΟΙ ΣΧΕΔΟΝ (πλην 3-4) ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ, πράττουν ΑΠΛΆ ΑΝΟΗΤΩΣ, παίζοντας τον ρόλο του ΕΤΑΙΡΟΥ, όταν η Γερμανία παίζει ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΥ…Προστατευτισμός δεν υπάρχει μόνο όταν υπάρχουν δασμοί, ΑΛΛΑ και όταν μια εθνική οικονομία, είναι τόσο ισχυρή, ώστε τελικώς, να καθορίζει τους κανόνες της «ελεύθερης» οικονομίας, τουλάχιστον ως προς εκείνους τους παίχτες που είναι «ενταγμένοι» στη σφαίρα οικονομικής επιρροής της, καταφανέστατα προς το δικό της όφελος, κάτι που προκύπτει και από το γεγονός ότι είναι η κύρια ευνοημένη από το παιχνίδι αυτό.Και μόνο η αναγνώριση της πραγματικότητας ότι υπάρχει  τέτοια επιρροή ΚΑΙ χειραγώγηση, και μάλιστα κυριαρχικού τύπου, είναι αρκετό για να μας πείσει ότι το παιχνίδι της «ελεύθερης οικονομίας» είναι νοθευμένο.Και λέγοντας «κανόνες του παιχνιδιού» εννοώ κάθε δυνατότητα κυριαρχικής παρέμβασης σε μείζονος σημασίας όργανα λήψης αποφάσεων, όπως είναι π.χ. η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπως είναι τα όργανα λήψης αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και βεβαίως, θα πρέπει να είναι κανείς θεότυφλος ώστε να μην μπορεί να διαπιστώσει ότι κατ’ ουσίαν η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται κάτω από τον σχεδόν απόλυτο γερμανικό έλεγχο σε ο,τιδήποτε συμβαίνει ή γίνεται σ’ αυτή.Η εν γένει ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική ποδηγετείται από τη Γερμανία, και δεν υπάρχει τίποτα που να μας πείθει ότι αυτή η ποδηγέτηση γίνεται με γνώμονα ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ και όχι με γνώμονα ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ή έστω κυρίως το γερμανικό, και το ευρύτερο ευρωπαϊκό συμφέρον να εξυπηρετείται τόσο, ώστε στο τέλος να μην απολέσει και τη συμπάθεια και του τελευταίου φιλοευρωπαϊστή, ή, για να το θέσω ωμά και πιο ίσως δεικτικά, και του τελευταίου ευρωλιγούρη…Ο ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ, είναι παρών, ΣΕ Ο,ΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΚΡΗ ΟΜΑΔΑ «ΦΙΛΙΚΩΝ» ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ 3-4 ΒΟΡΕΙΩΝ ΚΡΑΤΩΝ…Το ερώτημα συνεπώς είναι : ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ;Και το ΕΙΔΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ για τη χώρα μας είναι : ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΗΤΤΕΙ;Το ερώτημα δεν είναι απλά επίκαιρο, μα και κρίσιμο.Διότι ακούω για «επανεκκινήσεις» της οικονομίας, ΑΛΛΑ ΠΟΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ;Αυτής που στηρίχτηκε στο ίσαμε σήμερα μοντέλο ανάπτυξης ΠΟΥ ΠΑΝΘΟΜΟΛΟ