Μιχάλης Ιγνατίου: Ο Χριστόφιας καλύτερα να παραιτηθεί παρά να λυγίσει εκβιαζόμενος

Είναι βέβαιο πως μετά τη συνάντησή του με τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, αναχώρησε «σοφότερος» από το γραφείο του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, ο οποίος ορθώς πράττοντας άλλαξε την αρχική απόφαση των συμβούλων του, και συνομίλησε με την κ. Κριστίν Λαγκάρντ. Η Γαλλίδα επικεφαλής του Ταμείου, είναι ένας πολύ υπομονετικός άνθρωπος και εξηγεί με ευθύτητα και αναλυτικά τον ρόλο του ΔΝΤ, όταν κληθεί από κράτη να βοηθήσει στη διάσωση των οικονομιών

τους. Το έπραξε και με τον κ. Χριστόφια, ο οποίος πρέπει να έχει ξεκαθαρίσει πια στο μυαλό του τι πρέπει να κάνει και τι πρέπει να αποφύγει.
Η οικονομία είναι το μείζον εθνικό θέμα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να συνομιλήσει με τους αρχηγούς των κομμάτων για να συναποφασιστεί η πλέον συμφέρουσα
λύση για την Κύπρο. Οι πάντες συμφωνούμε ότι το δημόσιο, με ευθύνη των πολιτικών και των τραπεζιτών, έχει αναδειχθεί σε δράκο που απειλεί να καταβροχθίσει το νησί. Αρα, πρέπει να ληφθούν γρήγορα γενναίες αποφάσεις, διότι κάθε μέρα που περνά το χρέος αυξάνεται και θα χρειαστούν μεγαλύτερες προσπάθειες για να εξέλθει η Κύπρος από την κρίση που την οδήγησαν οι ταγοί του τόπου.
Ο κ. Χριστόφιας και οι πολιτικοί αρχηγοί ξεκινούν με το δεδομένο ότι η Κύπρος δεν πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ελλάδας, που οδηγήθηκε ως αρνί στη σφαγή. Αυτό σημαίνει ότι το φάρμακο που δόθηκε στην Αθήνα ήταν θανατηφόρο, αφού οι ηγέτες της την οδήγησαν στον μηχανισμό χωρίς σχέδιο. Επέλεξαν δε ένα Πρόγραμμα που αδυνατούσαν να υλοποιήσουν. Και τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους. Ο λαός υποφέρει και ταλαιπωρείται, δυο ολόκληρες γενιές κινδυνεύουν να χαθούν και η Ελλάδα έχει καταντήσει μία αδύναμη χώρα, περίγελως σ’ όλη την οικουμένη.
Οι Κύπριοι τραπεζίτες και οι οικονομικοί παράγοντες που έχουν σχέση μαζί τους, προωθούν τη λύση του μηχανισμού ΔΝΤ-Ε.Ε., για να φορτώσουν τα δικά τους χρέη στον λαό. Όπως ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα. Ο κ. Χριστόφιας, που αρέσκεται να υποστηρίζει ότι είναι εχθρός του κεφαλαίου, πρέπει να αποτρέψει πάση θυσία αυτό το ενδεχόμενο, διότι αν υποθέσουμε πως οι τράπεζες χρειάζονται δέκα δισεκατομμύρια ευρώ για να διασωθούν, αυτό το αβάστακτο χρέος θα κληθούν να ξεπληρώσουν οι πολίτες.
Πρόκειται για έγκλημα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να αρνηθεί να συναινέσει. Καλύτερα να παραιτηθεί παρά να λυγίσει εκβιαζόμενος. Οι τράπεζες πρέπει να αναλάβουν να πληρώσουν τα χρέη τους, όχι ο λαός.
Η Κύπρος πρέπει να προσφύγει στον μηχανισμό μόνο για τις τράπεζες, αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να συνεχίσει να αναζητά σε διμερές επίπεδο το δάνειο που χρειάζεται το κράτος για να ανασάνει. Ταυτόχρονα πρέπει να αποδεχθεί ένα Πρόγραμμα που μπορεί να υλοποιηθεί, να συγυρίσει το κράτος που κατήντησε ξέφραγο αμπέλι, τερματίζοντας για μερικά χρόνια τις προσλήψεις στους υπηρέτες των κομμάτων και κόβοντας το τεράστιο λίπος των εξόδων, που επωμίζεται ο λαός για να περνάνε ζωή και κότα οι πολιτικοί, οι μεγαλοσχήμονες και μία μειοψηφία δημοσίων υπαλλήλων, που αμείβονται με αστρονομικά π