Μέρες Κουτσόγιωργα ξαναφέρνουν στο δημόσιο. Πογκρόμ αλλόδοξων, αναξιοκρατία, ταφόπλακα στο αίσθημα δικαίου.

του Προκόπη Παυλόπουλου

Βουλευτή, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών

            Οι διατάξεις των άρθρων 6-10 και 28 του ψηφισθέντος σχεδίου νόμου «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015» επιφέρουν πραγματική ισοπέδωση της ιεραρχίας και της αξιοκρατίας στη δημόσια διοίκηση, αντίστοιχη μ’ εκείνη που επήλθε

με την «αλήστου μνήμης» νομοθεσία «Κουτσόγιωργα», το 1982.  Ειδικότερα:

I.       Το σχέδιο νόμου προβλέπει «νέο» σύστημα αξιολόγησης των υπαλλήλων, που θα θεσμοθετηθεί, σε απροσδιόριστο μέλλον, με προεδρικό διάταγμα.  Αυτό θα στηρίζεται, μεταξύ άλλων, σε σύστημα στοχοθεσίας,  μέσω του οποίου θ’ αξιολογείται τόσο η απόδοση των υπαλλήλων όσο και των αντίστοιχων υπηρεσιακών μονάδων, βάσει του ρυθμού και του βαθμού επίτευξης των στόχων.  Όμως σύστημα στοχοθεσίας, σύμφωνα με το οποίο αξιολογείται η απόδοση του υπαλλήλου, δεν  υφίσταται. Και απορεί, συνεπώς, οιοσδήποτε πώς το σύστημα αξιολόγησης των υπαλλήλων θα στηριχθεί σ’ ένα σύστημα στοχοθεσίας, το οποίο δεν υπάρχει.  Τούτο συμπαρασύρει τόσο το σύστημα βαθμολογικής εξέλιξης των υπαλλήλων όσο και το σύστημα επιλογής προϊσταμένων, όπου η επίτευξη των στόχων, και μάλιστα σε υψηλά ποσοστά, αποτελεί προϋπόθεση.  Άρα ούτε το σύστημα βαθμολογικής εξέλιξης ούτε το σύστημα επιλογής προϊσταμένων μπορούν να ενεργοποιηθούν.  Οι αρμόδιοι Υπουργοί έχουν πλήρη επίγνωση αυτής της πραγματικότητας.  Απλώς στο πλαίσιο της στοχοποίησης των δημόσιων υπαλλήλων, που από  καιρό «επιμελώς» οργανώνει η Κυβέρνηση, σπεύδουν να εισαγάγουν ατελείς ρυθμίσεις οι οποίες «ανταποκρίνονται», υποτίθεται, στη δυσμενή αντίληψη για τους δημόσιους υπαλλήλους που επιχειρεί να περάσουν στην κοινωνία, γνωρίζοντας όμως ότι δεν πρόκειται να εφαρμοσθούν.  Είναι γνωστή η πασοκική νοοτροπία προσφυγής, ιδίως σε δύσκολες στιγμές, στις αποτρόπαιες και πολιτικώς ανήθικες μεθόδους του «κοινωνικού αυτοματισμού».  Αυτό, άλλωστε, προκύπτει και από τις μεταβατικές διατάξεις (άρθρο 28 παρ. 6-7), όπου ορίζεται ότι έως ότου εισαχθεί το νέο σύστημα αξιολόγησης μέσω στοχοθεσίας, η αξιολόγηση των υπαλλήλων, οι προαγωγές και οι επιλογές προϊσταμένων θα γίνονται σύμφωνα με όσα ισχύουν σήμερα. Δηλαδή καμία χρονική δέσμευση άμεσης εφαρμογής των νέων ρυθμίσεων που, έτσι, παραπέμπεται «μεθοδικώς» στις ελληνικές καλένδες.II.               Το σύστημα επιλογής προϊσταμένων οδηγεί σ’ απίστευτα παράδοξα.  Π.χ.  Για τη θέση ευθύνης επιπέδου Διεύθυνσης συμπίπτουν προς επιλογήν υπάλληλοι των βαθμών  Α’, Β’ και Γ’.  Αν επιλεγεί υπάλληλος βαθμού Γ’,  του απονέμεται με την τοποθέτησή του ο βαθμός Β’.  Πώς είναι δυνατόν όμως να έχει υπ’ αυτόν υπαλλήλους βαθμού Α’ που δεν επελέγησαν;  Σ’ επίπεδο Τμήματος τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα.  Εκεί συντρέχουν υπάλληλοι των βαθμών Α’, Β’, Γ’ και Δ’.  Αν λοιπόν επιλεγεί υπάλληλος βαθμού Δ’, του απονέμεται, αυτοθρόως με την τοποθέτησή του, ο βαθμός Γ’. Πώς όμως τούτο